Od kilku miesięcy jest głośno w Europie wokół umów TTIP i CETA. Dotyczą one, jak wiadomo, otwarcia rynku europejskiego dla USA i Kanady i wzajemnie, tych krajów dla Europy.
Podobną umowę – NAFTA, Stany Zjednoczone podpisały z Meksykiem i Kanadą. Weszła ona w życie od 1 stycznia 1994 roku. Nastąpiło to przy wielu głosach sprzeciwu i kontrowersjach w Izbie Reprezentantów i Senacie USA. Umowa ta jest pierwowzorem, który wskazuje, jakie następują konsekwencje zarówno gospodarcze, jak też społeczne i polityczne w wyniku porozumienia zupełnie różnych państw.

Zawieszenie małego ruchu granicznego z Rosją miało być tymczasowe, tylko na okres Światowych Dni Młodzieży oraz Szczytu NATO. Tymczasem nie został odwieszony z przyczyn politycznych, na czym tracą polscy przedsiębiorcy z najuboższego regionu.

Z wojskowego punktu widzenia powstanie warszawskie nie miało żadnych szans na zwycięstwo. Było tylko i wyłącznie polityczną manifestacją pewnej grupy polityków, którzy liczyli na korzyści wynikające z racji wybuchu powstania.

Fenomen papieskiego PR-u (niektórzy rzekliby – charyzmy) polega na tym, że każdy widzi i słyszy u papieża to co chce. I tak polska lewica, spragniona ''jak kania dżdżu'' nowego popularnego przywódcy, chce w nim widzieć ''lewaka'', a prawica – obrońcę tradycyjnych katolickich wartości. Niemniej, działa to jak miecz obosieczny – zarówno lewicowcy wytykają papieżowi, że jest zbyt konserwatywny, jak i prawicowcy (ci jakkolwiek znacznie częściej), że zbyt postępowy. Z podobnymi ocenami spotykał się m.in. Jan Paweł II.

Co do tego nie ma nikt wątpliwości. „Brexit”  czyli „brytyjskie wyjście” to bez wątpienia wydarzenie niecodzienne. W pierwszych komentarzach mówi się również , że Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii  powinno na nowo zdefiniować nie tylko siebie, ale i cele jakie stoją przed częściami wchodzącymi w jego skład.

Mimo, że Hilary Clinton nie zdobyła jeszcze oficjalnej nominacji Partii Demokratycznej do ubiegania się o fotel Prezydenta USA, to jest to już tylko kwestią czasu. To jej rywali, Bernie Sanders, osiągnął więcej, niż wszyscy się spodziewali.

Kolejna rocznica zakończenia II Wojny Światowej powinna stać się w pierwszym rzędzie podziękowaniem weteranom za ich męstwo, poświęcenie i przelaną krew. Z drugiej strony ostrzeżeniem, że pokój nie jest dany raz na zawsze. U nas z pewnością polityka zastąpi prawdę historyczną.

Rano, 1 maja, wywiesiłem flagę państwową. Będzie pozostawać na swoim miejscu przez najbliższe 3 dni. Święto Pracy jest mi równie bliskie, jak ustanowiony niedawno Dzień Flagi – 2 maja i Święto Konstytucji – 3 maja. Mimo likwidacji przez obóz posierpniowy Święta Pracy i próby przekreślenia jego poinad 120 letniej, wywodzącej się z Ameryki tradycji, w pamięci wielu Polaków pozostaje ono ważne, a dla postneoliberanej przyszłości być może będzie najważniejsze.

Mija 6 lat od największej katastrofy lotniczej w historii Polski, w której zginęła część politycznej elity kraju z prezydentem na czele. Mimo upływu czasu do wyjaśnienia prawdziwych przyczyn katastrofy pod Smoleńskiem jest dalej, niż bliżej. Nadal materiał dowodowy i jego interpretacje stanowią paliwo podtrzymujące polityczną wojnę w skali krajowej, z poważnymi odpryskami międzynarodowymi.

Po tym, jak polska prawica sięga po sprawdzone metody,  w obronie Lecha Wałęsy stają niemal wszyscy. Są to zazwyczaj ci, którzy na początku lat 90. mieli go za groźnego dyktatora, a dziś chcą mu niemal stawiać pomniki.

Medialne zamieszanie i emocje wokół sprawy "szafy (czy jak kto woli - sekretarzyka) generała Kiszczaka" jest uwikłane w postrzeganie historii w kategoriach średniowiecznej hagiografii. Póki nie ma ostatecznych ustaleń pracowników IPN bądź innych ekspertów, co do prawdziwości danych zawartych w owych materiałach (co - na dzień po ich "ujawnieniu" - postawił pod znakiem zapytania prezes Instytutu Łukasz Kamiński), trudno się do nich odnosić.

Z zainteresowaniem przyglądałem się inicjatywie Komitet Obrony Demokracji, która powstała spontanicznie, z obawy na zawłaszczanie państwa przez PiS. Czerwona lampka zapaliła się wówczas, gdy ton tej inicjatywie zaczęła nadawać Gazeta Wyborcza i politycy z jej otoczenia.

Ogłoszono dwie sprawy: pierwsza to taka, że oto widzimy pierwszą tak liczną demonstrację nie antyrządową, tylko na rzecz demokracji. To oczywista bzdura, ale bzdurzyć każdy może. Druga to taka, że każda władza ma to do siebie, że chciałaby kontrolować wszystko coraz szerzej i coraz głębiej.

Z uwagą wysłuchałem expose nowej premier rządu, Beaty Szydło. Moje szczególne zainteresowanie wzbudziły kwestie dotyczące rynku pracy, polityki rodzinnej, świadczeń emerytalnych, polityki gospodarczej (w tym podatkowej) państwa oraz wynagrodzeń. Czekam jednak na szczegóły dotyczące przedstawionych rozwiązań. Bez nich trudno ocenić program nowego rządu.

Brak obecności partii lewicowej (bądź za taką się uważającej) w parlamencie, pomimo uzyskanych ponad 11 % łącznego poparcia w ostatnich wyborach dla dwóch komitetów startujących pod szyldem lewicy (tzw. ZLew i Razem), zawdzięczają one sobie samym. W prawicowych mediach powstało nawet, podbarwione sarkazmem, tzw. równanie Zandberga, wg którego „7,55 % + 3,62 %” (uzyskane przybliżone wyniki obu komitetów) ma dawać w rezultacie „0 %”. Otóż przywódcom lewicy (pomimo ich niekiedy wieloletniego doświadczenia) zabrakło poczucia realizmu, a bez tego w polityce – ani rusz.