Z okazji w 71 rocznicy Wyzwolenia Warszawy Stowarzyszenie Tradycji Ludowego Wojska Polskiego im. gen. Z. Berlinga zorganizowało w dniu 17 stycznia 2015 roku uroczystości upamiętniające poległych bohaterów tamtych dni.
W tym roku po raz pierwszy od 70-ciu lat władze Warszawy nie zorganizowały oficjalnych obchodów, a minister Obrony Narodowej odmówił Kompanii Honorowej WP. Zgromadzonych na placu przy Grobie Nieznanego Żołnierza powitał ppłk. Bogdana Pokrowski oraz Prezes Stowarzyszenia Tradycji LWP - major Kazimierz Rdzanek, który naświetlił tło historyczne wydarzeń z 1945 roku. „Historia jest jedna, czy się ona komuś podoba czy nie. Nowych kart historii tamtych wydarzeń nie można pisań na użytek propagandy, która głosi, że nie było to wyzwolenie a zniewolenie Warszawy. O zniewoleniu głoszą rzekomi ‘historycy’, którzy urodzili się po wojnie, uczyli się historii od nauczycieli skupionych w IPN. Wydarzania historyczne wykorzystuje się do celów politycznych - mówił w swoim wystąpieniu major Rdzanek. Przypomniano także o odbudowie stolicy po wojnie i rozwoju kraju, który mógł w swojej historii poszczycić się jedną z najlepszych gospodarek w Europie, brakiem bezrobocia, wykluczenia społecznego i analfabetyzmu a także wysoko rozwiniętym przemysłem państwowym. Następnie odegrano na trąbce hymn RP oraz pieśń „Śpij Kolego”, w celu uczczenia poległych. Następnie przedstawiciele kilkudziesięciu delegacji złożyli kwiatów na głównej płycie Grobu Nieznanego Żołnierza.
Po uroczystościach na Placu J. Piłsudskiego, zgromadzeni udali się na Cmentarz - Mauzoleum żołnierzy Armii Czerwonej przy Alei Żwirki i Wigury, na którym spoczywa ponad 21 tysięcy żołnierzy i oficerów radzieckich. Tam o godz.14 odegrano hymny Polski i Federacji Rosyjskiej. Głos zabrał Prezes Honorowy Stowarzyszenia Tradycji LWP płk. Roman Orłowski. Delegacje złożyły kwiaty pod głównym pomnikiem cmentarza.
Przedstawiciele Stowarzyszenia Spadkobierców Polskich Kombatantów II WŚ i Stowarzyszenia KURSK oraz grupa członków KPP złożyła kwiaty pod pomnikiem Wdzięczności Armii Czerwonej w Parku Skaryszewskim.
Tegoroczne uroczystości okazały się sukcesem pomimo braku wsparcia ze strony państwa. Uroczystości uświetniało kilkanaście sztandarów związków i stowarzyszeń wojskowych, W obchodach uczestniczyli m.in. weterani i żołnierze II WŚ, żyjący wyzwoliciele Warszawy w osobach kmdr. prof. Józefa Czerwińskiego, kmdr. Henryka Kalinowskiego, płk. dr. hab. Ryszarda Sobierajskiego, płk. Zygmunta Bąka, delegacja Prezydent Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz, ambasadorowie Federacji Rosyjskiej, Republiki Armenii, Kazachstanu i Azerbejdżanu, dyrektor Wydziału Konsularnego Ambasady Republiki Białorusi, członkowie i sympatycy Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wschód, Stowarzyszenia Polska-Rosja, Związku Kombatantów RP I BWP, Związku Inwalidów Wojennych, Stowarzyszenia Tradycji LWP im. gen. Z. Berlinga, Komunistycznej Partii Polski, Stowarzyszenia KURSK, Stowarzyszenia Spadkobierców Polskich Kombatantów II WŚ (a wśród nich wnuk marszałka Konstantego Rokossowskiego), Związku Żołnierzy WP, Związku Polskich Spadochroniarzy, Związku Weteranów i Rezerwistów WP, Stowarzyszenia Synów Pułku, Stowarzyszenia Pokolenia, Stowarzyszenia Emerytów Policyjnych, Stowarzyszenie Rodzin Kościuszkowskich, Polskiej Partii Socjalistycznej, Ruchu Suwerenności Narodu Polskiego, Stowarzyszenia Lotników Polskich, Zmiany, Ruchu Odnowy Rzeczypospolitej, Bractwa Św. Stanisława oraz przedstawiciele mniejszości rosyjskiej w Polsce i liczni mieszkańcy Warszawy.
***
17 stycznia 1945 roku niemal doszczętnie zgruzowaną w następstwie skazanego na porażkę powstania warszawskiego stolicę, oswobodzili żołnierze Armii Czerwonej i I Armii Wojska Polskiego. W operacji warszawskiej trwającej od 14 do 17 stycznia 1945 r. brały udział 1 Armia WP oraz 47 i 61 Armia 1 Frontu Białoruskiego. Była ona częścią wielkiej ofensywy rozpoczętej przez Armię Czerwoną 12 stycznia 1945 r., nazwanej operacją wiślańsko-odrzańską. Obie armie radzieckie, 61 działająca z przyczółka warecko-magnuszewskiego oraz 47 nacierająca od strony Modlina, uderzyły w kierunku Błonia oskrzydlając Warszawę z północnego i południowego zachodu, tworząc tzw. kocioł warszawski, w którym znalazła się 9 Armia niemiecka. W zaistniałych okolicznościach hitlerowski dowódca wydał rozkaz wycofania wojsk z pozycji nadwiślańskich w celu zorganizowania linii oporu nad dolną Bzurą, Rawką i środkową Pilicą.
Na Warszawę bezpośrednio uderzała 1 Armia WP, pod dowództwem gen. Stanisława Popławskiego. Rankiem 17 stycznia 1, 3 i 4 Dywizja Piechoty rozwinęły natarcie od południowego wschodu w kierunku przedmieść Warszawy. Tego samego dnia 2 DP, po przeprawie w okolicach Jabłonny na Kępę Kiełpińską, podjęła działania zaczepne na północnych krańcach stolicy. 6 DP i 1 BK przekroczyły Wisłę i uderzyły na Warszawę odpowiednio z Pragi, ze wschodu i od południa. Miejscem intensywnego boju była Cytadela. Około godz. 15 ruiny stolicy oczyszczono z nieprzyjaciela.
19 stycznia w Alejach Jerozolimskich, przy dźwiękach „Warszawianki” defilowały oddziały 1 Armii WP. Defiladę na trybunie ustawionej naprzeciwko hotelu „Polonia” przyjmowali przedstawiciele władzy ludowej i wojska, m.in. tow. Bolesław Bierut, Władysław Gomułka, Edward Osóbka-Morawski, gen. Michał Rola-Żymierski, gen. Stanisław Popławski, płk Marian Spychalski oraz radziecki marszałek Gieorgij Żukow.
Po wyzwoleniu Warszawy rozpoczęło się jej rozminowywanie i budowa mostu pontonowego na Wiśle. Mimo bardzo trudnych warunków życia pod koniec stycznia 1945 r. warszawiacy zaczęli powracać do swojego miasta. Szacuje się, że 17 stycznia 1945 r. w prawobrzeżnej części Warszawy – oswobodzonej przez wojska 1 Frontu Białoruskiego i 1 Armii Wojska Polskiego 15 września 1944 r. - mieszkało 140 tys. osób, natomiast ponad 20 tys. osób przebywało na odległych lewobrzeżnych przedmieściach. Łączne straty ludności stolicy, poniesione wskutek faszystowskiego najazdu i okupacji, szacowane są na 600 – 800 tys. osób, w tym ok. 350 tys. Żydów i ponad 200 tys. poległych lub zamordowanych w powstaniu warszawskim. Straty urbanistyczne wynosiły ok. 84%, (zabudowa przemysłowa – 90%, mieszkalna – 72% i zabytkowa – 90%).