W dniu 14 lutego 2017 roku odbyło się zebranie Warszawskiego Komitetu Okręgowego PPS. Głównym punktem obrad było przedyskutowanie i przyjęcie uchwały dotyczącej ogłoszonych w ostatnim czasie przez rządzącą koalicję koncepcji zmiany ustroju m. st. Warszawy.
Stanowisko Okręgowego Komitetu PPS w Warszawie w sprawie próby zmiany ustroju Warszawy
Najwyraźniej poglądy obowiązujące w Prawie i Sprawiedliwości hołdują zasadzie: suweren nas wybrał, wiemy więc co jest dla niego najlepsze i nie musimy się go o nic pytać. Padają przykłady korzyści jakie mogą uzyskać mieszkańcy okolicznych gmin, zaś przemilcza się fakt, że gminy często już je uzyskały lub mogą uzyskać w ramach istniejącego prawa. Przykładem są jednolite strefy komunikacyjne. Skwapliwie przemilczane są natomiast negatywy płynące dla ich mieszkańców, jak choćby nieuniknione podwyższenie podatków do poziomu Warszawy, czy groźba odebrania dotacji unijnych itp.
Całkowicie pomija się interes mieszkańców dotychczasowej Warszawy. Nie liczy się również fakt, że takie zamierzenia prowadzą do łamania prawa unijnego, które gwarantuje obywatelom współdecydowanie o kształcie administracyjnym miejsca zamieszkania.
Zdziwienie i irytację budzą w PiS wszelkie pojawiające się protesty, a nawet rzeczowe wypowiedzi wyrażające inne poglądy niż wyrażone przez „aparat” Prezesa partii. Rządzący często powołują się przy tym na głosy pojedynczych obywateli, wypowiadane w kampanii wyborczej i w trakcie spotkań z wyborcami. Nigdy natomiast nie podaje się jak liczne to były głosy i nie próbuje ich weryfikować w toku rzetelnych konsultacji społecznych.
Podobna argumentacja leży również u podstaw innych wprowadzanych reform: np. szkolnictwa i pierwszych prób reformy sądownictwa. Tymczasem za wprowadzanymi pseudo reformami stoją w rzeczywistości partykularne interesy grupowe rządzącej partii, występuje chęć całkowitego przejęcia władzy i przeformowania społeczeństwa według własnych wyobrażeń.
Polska Partia Socjalistyczna, jej Okręgowy Komitet w Warszawie, wyraża zdecydowany sprzeciw wobec podejmowanych w taki sposób działań i żąda rzeczywistego uwzględniania interesów mieszkańców aglomeracji warszawskiej. Żąda też komunikowania się z suwerennymi organami władzy terenowej oraz apeluje do społeczeństwa aby odrzuciło fałszywy cel tych „reform” i skutecznie im się przeciwstawiło. To obywatel ma decydować o swoim losie, a nie rządzący za obywateli.
Ustrój Warszawy trzeba bowiem zmieniać, ale w kierunku decentralizacji, a nie dalszej centralizacji decyzji.
„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.
Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.
Monografia „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.
