W dniu 22 kwietnia 2017 roku odbyło się posiedzenie Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej. Dyskutowano o aktualnej sytuacji na lewicy w kontekście przekształceń sceny politycznej po ostatnich wyborach parlamentarnych.

Zwrócono uwagę, że dziś wyborca może identyfikować się w zasadzie z jedną z partii konserwatywnych, bowiem podział sceny politycznej ma charakter dwubiegunowy. Bardzo małą rolę odgrywa narracja lewicowa. Przyjęto konkluzję, że Polska lewica różnych orientacji ideowych powinna zrobić wszystko, aby w zbliżających się kampaniach wyborczych do samorządu i do Parlamentu nawiązać współpracę i tworzyć alternatywę wobec prawicy. Lewica powinna skutecznie dążyć do reprezentacji interesów ludzi pracy wobec narastającej ekspansji kapitału i korporacji międzynarodowych.
Podkreślono w uchwale pozytywne znaczenie udziału PPS i przedstawicieli partii w obradach II Kongresu Lewicy, Rady Dialogu i Porozumienia Lewicy i istotnego znaczenia dla integracji ideowej lewicy – Porozumienia Socjalistów.

Podczas posiedzenia przyjęto następujące uchwały i stanowiska:
- PPS na lewicy
- Cele i zadania polskiej lewicy
- Odezwa 1 Majowa Polskiej Partii Socjalistycznej
- Apel 1 Majowy Polskiej Partii Socjalistycznej
- Apel Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej do polskiej lewicy dotyczący wyborów samorządowych
- Apel Rady Naczelnej PPS do członków i sympatyków Polskiej Partii Socjalistycznej w Wielkiej Brytanii w związku z wyborami do Izby Gmin

W związku z planowanymi na późną jesień 2017 roku obchodami 125 rocznicy powstania PPS postanowiono powołać zespół programowy, który przygotuje w oparciu o opracowania Komisji Programowej i Komisji Historycznej założenia organizacji konferencji programowo-historycznej i uroczystego posiedzenia Rady Naczelnej z tej okazji.
W związku z obchodami jubileuszu Kongresu Paryskiego i powstania PPS w roku 1892 realizowany jest aktualnie program konferencji merytorycznych, których celem jest przypomnienie o wielkim historycznym dorobku PPS dla sprawy niepodległości Polski i realizacji w praktyce państwa idei sprawiedliwości społecznej.
Polska Partia Socjalistyczna jest aktualnie, mimo wielu mylnych informacji, najstarszą partią polityczną w Polsce, zachowującą rejestrację, tradycję i założenia programowe wypracowane 125 lat temu.

---

Odezwa 1 Majowa Polskiej Partii Socjalistycznej
Niech się święci 1 Maja!

Od lat - z różnych względów – uroczystości 1 Majowe są coraz mniej liczne i mają symboliczny charakter. Nie oznacza to, że 1 Maja powinien odejść w zapomnienie. Tradycyjnie nasze Święto powinno być okazją do przypomnienia o co walczymy!
Zdajemy sobie sprawę, że coraz mniej mamy powodów do świętowania, ponieważ odbiera się nam godność, odziera z zasług historycznych. Ludzie pracy pozbawiani są ciężko wypracowanych i zasłużonych rozwiązań systemowych, w zamian otrzymują kadłubową jałmużnę socjalną. Postęp technologiczny i innowacyjność nadal przynoszą korzyści nielicznym kosztem wielu. Próbuje się nas zantagonizować, nakręca się spirale nienawiści, przyzwala się na rozwój tendencji autorytarnych i nacjonalizm. Cały czas buduje się przekonanie, że ludzie pracy muszą opowiedzieć się, albo za III Rzeczpospolitą z jej ułomnościami albo stanąć po stronie tzw. „dobrej zmiany”. Wcale tak nie jest. Stać nas na nowy projekt polityczny. Uczyńmy Polskę państwem otwartym, praworządnym i przyjaznym Obywatelom!
20 rocznica uchwalenia Konstytucji III Rzeczpospolitej była okazją dla różnych środowisk prawicowych do ataku na kompromis ustrojowy sprzed dwóch dekad. Ustawa zasadnicza była określana jako „postkomunistyczna”. Konstytucja z 1997 roku była daleka od postulowanych przez lewicę rozwiązań systemowych. Uważamy jednak, że nie jest to podstawą do pisania jej od nowa. Zanim wysuniemy kolejne postulaty ustrojowe trzeba wcielić zapisy ustawy zasadniczej, w szczególności jej 2 artykuł.
Pragniemy aby Obywatele Rzeczpospolitej mieli pracę i godziwą płace, które pozwolą im nie tylko na zabezpieczenie socjalne bytu, ale również umożliwią rozwój i realizację planów. Niestety ten cel od zarania naszego Święta nie został zrealizowany. Można powiedzieć, iż w tej dziedzinie nastąpił regres - biedni pracujący, elastyczne formy zatrudnienia, bezrobocie i brak perspektyw zarówno dla młodych jak i weteranów pracy – doprowadza do ograniczenia naszych żądań do respektowania praw podstawowych.
Ponad dekadę temu weszliśmy do Unii Europejskiej. Dzięki tej decyzji otworzyły się dla nas możliwości rozwoju i nowe perspektywy. Niestety i tutaj było widać prymat kapitału nad pracą. Dlatego teraz postulujemy nadanie Unii charakteru socjalnego i bardziej demokratycznego! Aby to uczynić i nadać naszemu głosowi odpowiednie znaczenie musimy zadbać aby Polska była wiarygodnym partnerem wywiązującym się ze swoich zobowiązań.
Na niespełna dwa tygodnie przed naszym Świętem – Międzynarodowym Świętem Pracy – apelujemy o udział w uroczystościach Pierwszomajowych organizowanych w Waszych Miastach.
Polska może się zmienić, Unia też! Niech będzie to zmiana służąca Obywatelom.

Niech żyje socjalizm, niech się święci 1 Maja!

Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej
Warszawa, 22 kwietnia 2017 r.

---

PPS na Lewicy
Stanowisko Rady Naczelnej PPS
„Nie ma wroga na lewicy”

Polska  Partia  Socjalistyczna  wyznaje  zasadę:  „Nie ma wroga na lewicy”.  Zasadą tą kieruje się w relacjach z innymi ugrupowaniami lewicy, wychodząc z założenia, że podstawowym problemem kraju, a szczególnie środowisk lewicy, jest znalezienie drogi do ustanowienia skutecznego reprezentowania interesu ludzi pracy na forum państwa w dobie neoliberalnego wyzysku, kreowanego przez partie i organizacje konserwatywne i liberalne, realizujące koncepcje wielkiego kapitału korporacyjnego.
Polska Partia Socjalistyczna zawsze reprezentowała myśl polityczną opartą o zasady sprawiedliwości społecznej i dobra człowieka, zawsze organizowała wokół siebie ludzi wrażliwych na krzywdę i niesprawiedliwość, zawsze stała na straży reform państwa zmierzających w kierunku ustanowienia demokracji i prawa służącego ludziom pracy.
Dziś, w dobie dominacji prywatnego kapitału i ponadnarodowych korporacji polityka taka jest niezwykle potrzebna, jej realizacja wymaga szerokiej współpracy wszystkich środowisk lewicowych i dążenia do ustanowienia większości parlamentarnej, która jedynie daje szanse na odrodzenie państwa i społeczeństwa w myśl naszych ideałów.
Działania Polskiej Partii Socjalistycznej koncentrowały się w ostatnich latach na dialogu i tworzeniu na lewicy instytucji porozumienia i współpracy.
W marcu 2016 roku byliśmy inicjatorami utworzenia Porozumienia Socjalistów, które grupuje dziś 9 podmiotów lewicowych.
Jesienią 2016 roku uczestniczyliśmy aktywnie w przygotowaniu i przebiegu II Kongresu Polskiej Lewicy, którego pokłosiem są ważne uchwały programowe, kierunkujące wspólne działania partii i ugrupowań lewicy a także powołanie Rady Dialogu i Porozumienia Lewicy. W Radzie działają socjaliści, przedstawiciele PPS.
Należy uznać, że dotychczasowy kierunek działań nastawionych na dialog i współpracę na lewicy jest słuszny, wymaga dalszej kontynuacji i rozwoju. Wiąże się to z planowanymi w niedalekiej perspektywie wyborami samorządowymi, wyborami do Parlamentu Europejskiego i wyborami do Sejmu i Senatu.  PPS powinna w tych wyborach odegrać znaczącą rolę.
Rada Naczelna PPS pozytywnie ocenia dotychczasowe działania kierownictwa Partii w obszarze pogłębiania współpracy z innymi partnerami na lewicy.

Rada Naczelna PPS
Warszawa 22 kwietnia 2017 roku

---

 

Stanowisko Rady Naczelnej PPS
CELE I ZADANIA PPS CELE I ZADANIA DLA POLSKIEJ LEWICY
przyjęte na posiedzeniu w dniu 22 kwietnia 2017 roku

Pojęcia „lewica” i „prawica” powstały w okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej w roku 1789. Wówczas we francuskim Zgromadzeniu Narodowym po lewej stronie zasiadali przedstawiciele chłopów i mieszczaństwa. Reprezentowali 99 % Francuzów i żądali zmiany systemu społeczno-politycznego i gospodarczego. Po prawej stronie byli przedstawiciele szlachty, arystokracji i duchowieństwa. Od tego czasu „lewica” to siły polityczne dążące do sprawiedliwości społecznej, a więc ugrupowania republikańskie, socjalistyczne i antykapitalistyczne. „Prawica” to siły polityczne, które konserwują niesprawiedliwe stosunki społeczne i gospodarcze, czyli obecnie – kapitalizm.
W końcu XIX w. pojawiły się i rozwijają się do dzisiaj partie socjaldemokratyczne. Z nazwy są to partie „demokratycznego socjalizmu”. Jednak mimo, że przedstawiają się jako „partie lewicowe”, to jednak większość z nich akceptuje kapitalizm. W ostatnim półwieczu socjaldemokraci, zasłaniając się hasłami demokracji, podjęli współpracę  z neoliberalnym kapitalizmem opartym o władcze działania kapitału finansowego. To spowodowało ogromny spadek wiarygodności socjaldemokratów i spadek zaufania do ich partii.
Kompromis z kapitałem wyklucza dążenie do demokracji obywatelskiej i sprawiedliwości społecznej – wyklucza lewicowość. Ten problem dotyczy też SLD – będącego polską partią socjaldemokratyczną.

Polska Partia Socjalistyczna była, jest i pozostanie polską partią lewicową.
Lewica to siły polityczne i społeczne, które reprezentują dobro wspólne, interes społeczny. Dobro wspólne jest udziałem każdego, kto do wspólnoty należy, bo „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”.
Lewica kieruje się  wartościami, które ludzi łączą. Popiera to, co buduje wspólnotę obywateli i poczucie przynależności do wspólnoty ogólnoludzkiej.
Lewica wyraża poszanowanie godności i wolności człowieka. Ma na celu jego dobro, potrzeby, a w życiu społecznym pełnię praw człowieka i obywatela.  
Cele i  wartości, które konstytuują Lewicę,  tradycyjnie są wyrażane jako „wolność, równość, braterstwo”.
Wolność człowieka może być ograniczona jedynie wolnością innych i poszanowaniem środowiska naturalnego.
Lewica dąży do uświadamiania społeczeństwu, że głównym źródłem zniewolenia ekonomicznego, niesprawiedliwości społecznej, braku możliwości korzystania z praw człowieka i obywatela, nienawiści między ludźmi -  jest prywatny kapitał, który nie jest  wynikiem własnej pracy. Zawłaszcza on pracę innych i prowadzi do nierówności ludzi i narodów.
Zjawisko ekonomiczne, jakim jest liberalny rynek w gospodarce towarowej, jest  w kapitalizmie podstawowym instrumentem do bogacenia się warstwy posiadającej – kosztem reszty społeczeństwa.
Lewica dąży do uspołecznienia bogactw wytworzonych przez ludzi na przestrzeni dziejów i do uspołecznienia bogactw naturalnych, jako podstawy solidaryzmu między ludźmi.
Ludzki egoizm, pycha, chęć dominacji nad innymi to przyczyny powstawania nierówności i niesprawiedliwych stosunków międzyludzkich. Lewica  walczy z egoizmem jednostek i grup interesów, będących źródłem rozbicia solidarności ludzkiej.
W XX wieku narody wybiły się na niepodległość i powstały państwa narodowe. Lewica dąży do braterstwa ludzi i braterstwa narodów. Lewica walczy z dominacją człowieka nad człowiekiem i walczy z dominacją jednych narodów nad innymi. 
Ważnym dobrem wspólnym jest współczesne państwo. Chodzi o państwo, w którym rządzi świadomy swych potrzeb i dążeń  lud -  czyli państwo demokratyczne. Państwo, które stanowi i stosuje prawo  w interesie społecznym. Państwo – gwarant praw i obowiązków obywatela. Z kościołami oddzielonymi od państwa.
Obowiązujący w państwie system społeczno-gospodarczy decyduje, czy rzeczywiście realizuje się ludowładztwo, czy też za fasadą papierowych zapisów władza i bogactwo należą do grupy czy warstwy uprzywilejowanej. Praca tworzy bogactwo. Dlatego podstawą systemu są stosunki własnościowe. W demokracji bogactwo tworzone przez lud powinno do ludu należeć i lud powinien nim dysponować. Do tego dąży demokratyczna Lewica.
W Polsce, jak i w wielu państwach, które deklarują, że są demokratyczne, system gospodarczy opiera się na własności prywatnej, a własność społeczna jest doktrynalnie niszczona. Lewica nie może tego akceptować. W państwie jest miejsce i potrzeba występowania wszystkich form własności. Wyjaśniał to nawet papież Jan XXIII, wskazując, że własność państwowa i społeczna są zgodne z katolickim prawem naturalnym.
Wolność jednostki -  szczególnie w sferze politycznej, społecznej, artystycznej, światopoglądowej - jest celem lewicy. Dlatego trzeba stwarzać warunki, aby obywatele mogli korzystać z zapisanych w Konstytucji praw i wolności.
Inaczej wygląda sprawa z wolnością w sferze gospodarczej, a szczególnie z „wolnym rynkiem”. Rynek, jako miejsce wymiany dóbr, jest realnym zjawiskiem ekonomicznym, a nie modelem teoretycznym. Historia wskazuje, a potwierdzają to wydarzenia bieżące, że rynek kapitalistyczny jest terenem gier i spekulacji, które powodują, że bogaci się bogacą, a biedni biednieją. Jest to sprzeczne z  interesem społecznym. Lewica nie pozostawia  gospodarki wyłącznie prywatnym posiadaczom kapitału i „wolnemu rynkowi”. Gospodarka i rynek muszą podlegać kontroli społecznej i interwencji państwa w celu wyrównywania szans i nierówności.
Celem lewicy jest zrealizowanie zapisów konstytucji,  stanowiących, że „RP jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej” i określającym „ekonomiczne, socjalne i kulturalne” prawa obywateli. Nie jest to możliwe dopóki gospodarką rządzi „niewidzialna ręka rynku”, którą kierują prywatne oligarchie kapitałowe.
Lewica budując Polskę socjalną, w której wzrost dobrobytu będzie udziałem całego społeczeństwa dąży do tego, aby rozwój gospodarczy zapewniał, że wszyscy zdolni do pracy mogą być zatrudnieni. Prawo do pracy i godziwej zapłaty jest bowiem prawem każdego obywatela. Państwo też przez powszechne systemy opieki zdrowotnej, edukacji i zabezpieczenia emerytalnego musi zapewniać bezpieczeństwo socjalne wszystkim obywatelom.
Współczesny poziom rozwoju sił wytwórczych w Polsce powinien umożliwić państwu realizację jego funkcji opiekuńczych. Jednocześnie państwo musi rozwijać całą gospodarkę, instytucje społeczne i infrastrukturę gospodarczą, w tym także rynkową. Są one niezbędne do efektywnego funkcjonowania życia społecznego i gospodarczego.
Lewica proponuje alternatywny do kapitalizmu model ustroju społeczno-ekonomicznego i wskazuje realne sposoby jego urzeczywistnienia.
Lewica powinna przewodzić buntowi społecznemu gdyby do niego musiało dojść.


ZADANIA POLSKIEJ LEWICY

I. Polska lewica walczy o Polskę demokratyczną i sprawiedliwą:

-  Polskę, w której władzę sprawuje polski lud w interesie całego społeczeństwa.
-  Polskę, w której naczelną zasadą jest dążenie do sprawiedliwych stosunków   społecznych i gospodarczych.
-  Polskę, której bogactwa należą do ludu i służą podnoszeniu dobrobytu całego   społeczeństwa.
-  Polskę suwerenną ekonomicznie i politycznie.

II. Polska lewica reprezentuje interesy społeczeństwa, w odróżnieniu od prawicy, która reprezentuje interesy warstw uprzywilejowanych.

III. Polska lewica kieruje się nieprzemijającymi,  wartościami moralnymi, które  są dziedzictwem kultury ogólnoludzkiej,  które uznaje  także chrześcijaństwo i inne wielkie religie świata.

IV. Polska lewica głosi prawdę w opisywaniu i wyjaśnianiu naszej rzeczywistości:

- prawdę o „rynku”
Rynek pojawił się wraz z gospodarką towarową. Istnieje we wszystkich cywilizacjach od tysięcy lat. Jest potrzebny. Jednak w operacjach rynkowych uczestniczą także partnerzy nieuczciwi: oszuści i spekulanci. Dlatego operacje rynkowe muszą podlegać określonym zasadom i społecznej kontroli. „Niewidzialna ręka rynku” to ręka spekulanta i oszusta.

- prawdę o kapitalizmie i „gospodarce rynkowej”
Kapitalizm to system społeczno-ekonomiczny, który umożliwia osobom fizycznym  gromadzenie wielkiego bogactwa w wyniku operacji rynkowych, a państwo gwarantuje im wszelkie prawa własności do tego bogactwa. Dysponenci wielkiego bogactwa skutecznie dbają o to aby władze państw służyły ich interesom i gwarantowały ich prawa własności. W krajach kapitalistycznych demokracja nie obejmuje sfery własności i gospodarki. Kapitalizm cechuje niesprawiedliwy podział bogactwa i bezrobocie. Jest w swej istocie cywilizacją nierówności. Odrzuca zasady demokracji i sprawiedliwości społecznej.
Kapitalizm od kryzysu w 2007 roku jest w kryzysie systemowym. Spekulacje finansowe doprowadziły do bankructwa wielkich organizacji finansowych i gospodarczych. Ich zobowiązania  przejęły państwa. Ale kryzys systemu trwa. Wiele wskazuje na to, że bez dalszej interwencji państw kryzys  będzie się pogłębiał powodując nieobliczalne skutki społeczne i polityczne. 
Kapitalizm jest określany jako „gospodarka rynkowa” lub jako „gospodarka wolnorynkowa”. Kapitaliści domagają się, aby rynek był „wolny” i funkcjonował bez interwencjonizmu państwowego. Uprzejmie przyjmują jednak pomoc państw – liczoną, jak ostatnio, w setkach miliardów dolarów. I trudno im się dziwić. Dziwić może tylko bierność społeczeństw, które jeszcze akceptują kapitalistyczną rzeczywistość.
„Wolny rynek” i „święte prawo własności prywatnej” to fundamenty kapitalizmu. Te wolności przyznane  jednostkom są  źródłem zniewolenia i wyzysku  społeczeństwa.
W latach 70-tych XX w. i po rozpadzie Związku Radzieckiego, triumfujący kapitalizm wystąpił w formie określanej jako „neoliberalizm”. Powrócono do stosowania zasad wolnego rynku i ograniczonej do minimum ingerencji państwa w gospodarkę. Dziś już wiadomo, że „neoliberalizm” zbankrutował wraz z bankructwem wielkich banków i przedsiębiorstw. Jest pytanie: co dalej? Czy nie jest najwyższa pora aby uspołecznić gospodarki?

- prawdę o transformacji ustrojowej
Realizacja planu Balcerowicza zwana „terapią szokową” rozpoczęła w Polsce okres masowego i permanentnego bezrobocia, rosnących dysproporcji dochodowych i demontaż państwa opiekuńczego. Wprowadzono kapitalizm. Uwłaszczenie się działaczy różnych opcji politycznych i menadżerów na majątku społecznym utworzyło warstwę kapitalistów. Społeczeństwo zostało wywłaszczone z posiadanego bogactwa i odsunięte od zarządzania gospodarką. Produkcja mierzona w wielkościach fizycznych spadła i nie wróciła do wielkości osiąganych w PRL.
W Polsce Ludowej zbudowano – wysiłkiem całego społeczeństwa – ponad 1000 wielkich zakładów pracy. Duża część z nich została zlikwidowana (np. przemysł stoczniowy). Duża część gospodarki i usług została „sprywatyzowana”, to znaczy oddana za przysłowiowe grosze na własność osobom fizycznym.
Do Polski wszedł obcy kapitał, który traktuje Polaków jako tanią siłę roboczą.
Jednym z mierzalnych rezultatów wprowadzenia kapitalizmu w Polsce to także ponad 2 miliony Polaków, którzy wyemigrowali.

- prawdę i obiektywizm w opisywaniu historii i rzeczywistości
Historię Polski  w XX w. można opisywać z różnych pozycji politycznych. Nie można jednak pomijać  powszechnie znanych faktów - kluczowych dla losów narodu i jego państwa. Niezależnie od okoliczności, w 1944 roku powstało – uznane przez cały świat -  państwo polskie. Polska odrodziła się w bezpiecznych granicach, a ludzie dostali ziemię i pracę. Stworzono wówczas systemy powszechnych ubezpieczeń zdrowotnych i emerytalnych. Edukacja stała się powszechnie dostępna i bezpłatna. Gospodarka służyła potrzebom społeczeństwa. Można dyskutować o efektywności systemu ekonomicznego PRL, ale pozostanie faktem, że w 1978 roku polska gospodarka zbliżała się do dziesiątej pozycji na świecie, a ludzie żyli w godziwych warunkach socjalnych. Dziś Polska jest być może dwudziestą gospodarką światową, a część społeczeństwa żyje w warunkach wykluczenia społecznego i ekonomicznego.

V. Polska lewica krytykuje siły rządzące Polską, ponieważ reprezentują interesy polskiego i międzynarodowego kapitału

VI. Polska lewica proponuje zmiany w obowiązującym systemie społeczno-gospodarczym , a w szczególności zapewnienie równoprawności wszystkich sektorów własności: państwowej, komunalnej, spółdzielczej i prywatnej.

Domaga się nadania wysokiej rangi celom socjalnym w polityce gospodarczej państwa, które powinno kierować się zasadami solidarności społecznej.
Solidarność społeczna wymaga między innymi zróżnicowania podatkowego bogatych i biednych. Wymaga odzyskania własności społecznej utraconej w wyniku prywatyzacji i zakończenia tego procederu.

VII. Polska lewica walczy o lewicową świadomość społeczną.

Po „terapiach szokowych” jakie przeszli i przechodzą Polska i Polacy, w wyniku zmasowanej prawicowej indoktrynacji medialnej, znaczna część społeczeństwa nie widzi alternatywy dla kapitalizmu. O zmianę tej świadomości ma walczyć lewica.

VIII. Polska lewica mobilizuje i organizuje społeczeństwo do walki o demokrację i sprawiedliwość społeczną.

IX. Polska lewica współdziała z siłami politycznym i ruchami społecznymi w innych krajach, które dążą do demokracji i sprawiedliwości społecznej

X. Polska lewica uczestniczy w ruchach społecznych i politycznych, które dążą do rozwiązywania problemów globalnych, problemów dotyczących dalszego losu ludzkości.

* * *

Parlamentarne siły polityczne, które po 1989 roku występują w Polsce jako „lewica”  akceptują kapitalizm, a więc system niesprawiedliwych stosunków społecznych i ekonomicznych. Jest gorzej. Siły te aktywnie umacniają kapitalizm w jego brutalnym, neoliberalnym wydaniu. Nie reprezentują interesów ludzi pracy,  interesów społeczeństwa. W efekcie utraciły społeczne zaufanie i poparcie.
W Polsce trzeba stworzyć Lewicę jako porozumienie programowe związków zawodowych, organizacji społecznych i partii politycznych. Lewicę jako wyrazicielkę interesów, potrzeb i dążeń społeczeństwa – reprezentantkę ludzi pracy.

---

Apel
Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej
do członków i sympatyków Polskiej Partii Socjalistycznej w Wielkiej Brytanii

- Wielka Brytania od lat jest rządzona przez konserwatystów. Doprowadzili oni do pogorszenia się warunków życia ludzi pracy najemnej, wzrostu nastrojów nacjonalistycznych, rasistowskich i ksenofobicznych oraz do zachwiania projektu współpracy między narodami jakim jest Unia Europejska.
Obecnie rządzący Wielką Brytanią konserwatyści chcą umocnić swą pozycję i potwierdzić kurs przyjętych zmian. Dla dobra Wielkiej Brytanii, jej wszystkich mieszkańców oraz całej Europy apelujemy do członków i sympatyków Polskiej Partii Socjalistycznej zamieszkujących w Wielkiej Brytanii o oddanie głosu w zbliżających się wyborach na Partię Pracy”.

Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej zgadza się z treścią oświadczenia grupy Labour International zrzeszającej członków brytyjskiej Partii Pracy zamieszkujących w Polsce.

Rada Naczelna PPS
Warszawa, 22 kwietnia 2017 roku

 

---

 

Apel Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej

do polskiej lewicy dotyczący wyborów samorządowych

Współczesny neoliberalny kapitalizm wywołuje postawy egoistyczne, a indywidualizm i utrata więzi z innymi ludźmi są wszechobecne. Dążeniem Polskiej Partii Socjalistycznej i jak sądzimy wszystkich partii i organizacji lewicowych, jest by  samorządność lokalna była częścią innego świata. Świata, w którym ludzie wspólnie rozwiązują swoje wspólne problemy i  dbają o wspólne interesy. Solidarność i wywodzące się z niej partie polityczne głosiły idee państwa obywatelskiego. Tymczasem obserwujemy daleko idącą centralizacje władzy, próby odbierania samorządom ich niewielkich uprawnień i narzucanie im rozwiązań, których nie chcą lub są do nich nie przygotowane, jak to ma miejsce przy okazji wprowadzania nie przygotowanej i nie skonsultowanej ze społeczeństwem reformy szkolnictwa.
Obserwujemy również niebezpieczną na szczeblu lokalnym tendencję do upartyjniania samorządów i przenoszenia do nich podziałów i postaw wrogości  jakie obserwujemy w Sejmie i Senacie.
Jedynie siły lewicowe są w stanie odwrócić ten niebezpieczny trend i stworzyć podstawy społeczeństwa prawdziwie obywatelskiego, w którym władza centralna i partie polityczne nie mogą bezkarnie decydować o prawach lokalnych społeczeństw, ponad ich głowami .
Apelujemy do wszystkich partii i organizacji lewicowych o podjęcie kontaktów na szczeblu lokalnym w celu wypracowania wspólnej, nie nacechowanej partyjnym interesem odpowiedzi na problemy lokalnych społeczności. Odłóżmy, we wspólnym interesie, uprzedzenia przeszłości i podziały dnia obecnego.  Promujmy ludzi, którzy chcą  kierować się interesem  społecznym, a nie własną korzyścią i poprzyjmy ich w wyborach.

 

---