Z udziałem blisko 100 gości odbyła się w Warszawie Konferencja Programowa Polskiej Partii Socjalistycznej. Po czerwcowym Kongresie Polskiej Lewicy to drugie tak liczne zebranie, na którym debatowano na tematy strategii programowej PPS i całej lewicy.
Referaty wprowadzające do dyskusji zostały zaprezentowane przez działaczy PPS:
Państwo i społeczeństwo w programach PPS – Andrzej Ziemski
Sprawy społeczne i pracownicze – Ewa Miszczuk i Grzegorz Ilka
Służba zdrowia w opinii lekarza i pacjenta – Wojciech Konieczny
Edukacja i wychowanie – Mirosław Nizielski
Gospodarka – Jerzy Stefański
Podczas konferencji miała miejsce kilkugodzinna dyskusja na temat krótko i długoterminowej strategii PPS w związku z kryzysem państwa, jego niepotrzebnym upartyjnieniem, także symptomami upadku w skali globalnej doktryny neoliberalnej.
Wypowiadający się podkreślali potrzebę współdziałania wszystkich partii i ugrupowań lewicy na rzecz przebudowy istniejącego systemu, który wprowadził w ostatnich latach w Polsce niedopuszczalne praktyki pogłębiającego się rozwarstwienia społecznego, bezrobocia, toleruje bezdomność. Podkreślono potrzebę umacniania roli państwa w sprawach organizacji społeczeństwa obywatelskiego, ochrony praw obywatelskich.
Zwrócono uwagę na potrzebę podjęcia przez PPS i całą lewicę kampanii na rzecz obrony Konstytucji. Dawano przykłady jej łamania, szczególnie w sferze realizacji zasad sprawiedliwości społecznej i społecznej gospodarki rynkowej.
W Konferencji wzięli udział członkowie PPS i zaproszeni przedstawiciele lewicowych partii politycznych, stowarzyszeń, związków zawodowych, uczestnicy Kongresu Polskiej Lewicy.
Obecni byli m.in. przewodniczący Polskiej Lewicy, Partii Regionów, Ruchu Odrodzenia Gospodarczego oraz przedstawiciele SLD, Polskiej Partii Pracy, OPZZ, Ruchu Ludzi Pracy, Zielonych a także członkowie kilku lewicowych stowarzyszeń, naukowcy i dziennikarze.
Polska Partia Socjalistyczna działająca od 121 lat na polskiej scenie politycznej planuje w oparciu o materiały konferencji stworzenie założeń programu modernizacji i rozwoju Polski wynikającego z jej historycznych doświadczeń i powinności.
„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.
Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.
Monografia „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.
