Konferencja naukowa FES w Warszawie
„25 lat wolności, 15 lat w NATO, 10 lat w Unii Europejskiej – wkład Fundacji im. Friedricha Eberta w proces udanej transformacji w Polsce”
Fundacja im. Friedricha Eberta od samego początku towarzyszyła procesowi demokratycznych przemian w Polsce, wspierając idee sprawiedliwości społecznej oraz integracji europejskiej w duchu solidarności. Okazała się najbardziej znaczącą z europejskich organizacji. Podjęła ona współpracę z polskimi organizacjami niemal zaraz po podpisaniu Układu o Normalizacji Stosunków między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec z 7 grudnia 1970 r. Do rozwoju stosunków z Polską nawoływał kanclerz Willy Brandt, przekonany, że najlepiej temu zadaniu będzie służyć Fundacja im. Friedricha Eberta, agenda niemieckiego, socjaldemokratycznego ruchu robotniczego. W PRL byli też ludzie chętni współpracy. Od początku po obu stronach panowało jednak przekonanie, że współpraca i zbliżenie społeczeństw tak różnych krajów jak PRL i RFN może być niesłychanie trudne. Dowiodła tego późniejsza praktyka. Ale udało się przełamać wiele trudności.
Więcej…
Rezolucja Kongresu Polskiej Lewicy
My, ludzie polskiej lewicy, socjaliści, socjaldemokraci, przedstawiciele lewicy pracowniczej, działacze związkowi, postępowi ludowcy, przepojeni troską o losy Polski. My, którzy utożsamiamy się z takimi wartościami jak sprawiedliwość społeczna, wolność i dobro człowieka zebraliśmy się w Warszawie 16 czerwca 2013 roku na Kongresie Polskiej Lewicy, aby zaprezentować jedność i determinację w działaniach na rzecz przebudowy Polski i Unii Europejskiej w dobie upadku neoliberalizmu i braku wyraźnych perspektyw rozwoju naszego kraju.
Więcej…
Pomnik Dojrzałego Powstańca
Mit Powstania Warszawskiego powinien wejść w nowa fazę. Po okresach marginalizowania tego wydarzenia (lata 90.) i gloryfikowania (efekt działalności Muzeum Powstania Warszawskiego) należy dziś przyjąć perspektywę bardziej wyważoną. Potrzebujemy pamięci o Powstaniu, która połączy ogromny szacunek do heroizmu żołnierzy i ich umiłowania wolności z bardzo rzetelną i krytyczną oceną przywódców tego wydarzenia. Potrzebujemy syntezy myśli Jarosława Marka Rymkiewicza oraz Piotra Zychowicza. Tylko wtedy Polacy staną się na nowo panami swojego losu, a nie zakładnikami historii.
Więcej…
SLD chce kontynuować integrację środowisk lewicy
Rozmowa z dr Krzysztofem Gawkowskim, sekretarzem generalnym SLD
SLD ma za sobą Konwencję Krajową, która odbyła się pół roku temu na Śląsku. Zauważyłem z publikacji i dokumentów konwencji, że zaczyna w waszej retoryce politycznej dominować wątek prospołeczny mający swe źródła w ideach sprawiedliwości, wolności i demokracji. Czy to zwrot w polityce SLD i poszukiwanie odpowiedzi na to, co dalej po neoliberalizmie?
- Sojusz Lewicy Demokratycznej w swoim programie zawsze był blisko ludzi. Priorytety programowe ze wspomnianej konwencji SLD to praca, edukacja oraz zdrowie. Filary naszego programu są zgodne obszarem codziennych trosk Polaków. Na rynku pracy dostrzegamy epidemię umów śmieciowych, w zdrowiu trwa proces prywatyzacji systemu, również szkolnictwo jest podporządkowywane neoliberalnej logice zysku i wąsko rozumianej efektywności – przykładem jest epidemia likwidowania szkół. Sojusz wybrał priorytety programowe, które są polem konfrontacji rozwiązań neoliberalnych i socjaldemokratycznych. Opowiadamy się oczywiście za tymi drugimi.
Więcej…
Wykształcenie i osobowość
Wojciech Pomykało
1. Pojęcia „wykształcenia” i „osobowości” oraz ich znaczenia dla rzeczywistego realizowania szeroko rozumianych praw człowieka we współczesnym świecie[1]
Przez wykształcenie rozumiem określony zasób wiedzy i umiejętności potwierdzony świadectwem lub dyplomem szkoły czy uczelni oraz innych instytucji uprawnionych do wydawania tego rodzaju dokumentów. W dotychczasowej historii ludzkości rola wykształcenia systematycznie wzrasta i stanowi znaczącą podstawę zarówno wykonywania przez człowieka coraz bardziej skomplikowanej, opartej na wykorzystaniu coraz nowocześniejszej techniki pracy, jak też niezbędny fundament jego aktywności w innych sferach życia, w tym zwłaszcza działalności społeczno-politycznej, ze szczególnym uwzględnieniem roli jednostki ludzkiej i zbiorowości ludzkich w realizacji praw człowieka. Wzajemny związek wykształcenia i realizacji praw człowieka zwiększa się coraz bardziej, choć warunkiem zwiększenia roli wykształcenia w efektywnym, masowym realizowaniu praw człowieka, jest to, jakie treści zwłaszcza społeczno-humanistyczne upowszechniane są w ramach wykształcenia, zwłaszcza w wyższych jego poziomach i rodzajach. Nie wchodząc w tym miejscu w szczegółowe rozpatrywanie tych relacji chciałbym tylko skonstatować, że pomiędzy efektywnym wykształceniem a rzeczywistym i pełnym realizowaniem przez daną jednostkę ludzką i zbiorowości ludzkie rzeczywistej podmiotowości społeczno-politycznej nie występują – jak się przekonamy – zbyt proste i zbyt oczywiste związki, jakby to pozornie mogło się wydawać.
Więcej…
Ukraina to suwerenny kraj
Rozmowa z dr. Adamem Bobrykiem politologiem z Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
Kiedy konflikt ukraiński rozpoczął się tak naprawdę? To było obalenie prezydenta Wiktora Janukowycza?
Ukraina od początku swojej niepodległości przeszła już szereg konfliktów, które do dziś w większości nie zostały rozwiązane. „Pomarańczowa rewolucja”, czy niedawne wydarzenia na Majdanie, były jednymi z kulminacyjnych wydarzeń, ale one ani nie kończyły sporów, ani były ich początkiem. Kraj ten jest bardzo podzielony, nie tylko politycznie, ale również ekonomicznie, społecznie, narodowościowo, językowo. W pewnym sensie można tą sytuację przyrównać do węzła gordyjskiego, który obecnie chce się nie tyle przeciąć, co wypalić ogniem, zarówno w przenośni jak i w dosłownym znaczeniu.Przewrót związany z obaleniem Wiktora Janukowycza był tylko jednym z etapów. Najgorsze jest to, że wyraźnie widać brak woli porozumienia. Nie podejmuje się dialogu, co wyeliminowałoby szereg zagrożeń, a zawarty z Janukowyczem kompromis zerwano po kilku godzinach. Jedynie czynione są czasami ruchy pozorne, na użytek zachodniej opinii publicznej, jak rozmowy okrągłego stołu, na które nie tylko, że nie zaproszono stron konfliktu, ale nawet nie wszystkich przedstawicieli sił reprezentowanych przez środowisko promajdanowskie. To nie wróży dobrze przyszłości Ukrainy.
Więcej…
Kto wyznacza cele (w) Europie Środkowej?
Jan Herman
Napiszmy po imieniu: Albania, Austria, Białoruś, Bułgaria, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Macedonia, Mołdawia, Polska, Rumunia, Serbia, Słowacja, Słowenia, Ukraina, Węgry, do tego enklawy takie jak Obwód Kaliningradzki, Naddniestrze, Kosowo. Dwukrotnie obszar ten był zarządzany autonomicznie (z politycznie suwerennym ośrodkiem decyzyjnym na tym terenie), choć nie w całości: było to za czasów Rzeczpospolitej Obojga Narodów oraz Austro-Węgier. Nigdy nie miała miejsca całkowita integracja tego terenu, bo nawet w czasach globalizacji dwubiegunowej Jugosławia i Rumunia (a może i Albania) miały swoje „ale, ale” wobec ZSRR.
Więcej…
Nadrabianie zapóźnień. Skok w nowoczesność
Lech Kańtoch
O tym, że istnieją centra rozwoju i zapóźnione peryferie wiadomo nie od dziś. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę, co to oznacza. Jakie mogą być tego konsekwencje. Często żyjemy po prostu własnym rytmem i nie zdajemy sobie sprawy z otaczającego nas świata. Zwłaszcza, że kiedyś w przeszłości ustalone zostały granice rozwoju cywilizacyjnego. A konsekwencje tego są widoczne do dziś.
Więcej…
|
|