Azja - Pacyfik: cywilizacja XXII wieku
Sylwester Szafarz
ANALIZA SYTUACJI
W percepcji współczesnych ludzi – wręcz banalnie brzmi stwierdzenie, iż przewidywalna przyszłość i nowoczesność naszej cywilizacji związana jest i będzie, nade wszystko, z rozległymi obszarami Azji-Pacyfiku. Taka jest prawda. Bowiem główny ośrodek rozwoju rodzaju ludzkiego przesuwa się coraz wyraźniej z regionu Północnego Atlantyku (Europa Zachodnia i Ameryka Północna) na rozległe obszary Azji-Pacyfiku (w dalszym ciągu tekstu będę używał skrótu APAC = Asia-Pacific). Dobiega końca epoka dominacji atlantyckiej, która trwała nieprzerwanie od czasów I rewolucji przemysłowej, a może nawet i wcześniej – od podbojów kolonialnych poczynając. Symbolicznie rzecz ujmując, gwóźdź do trumny tej dominacji wbił współczesny wielki kryzys globalny spowodowany w USA i w strefie atlantyckiej, za który ona już słono zapłaciła i płacić będzie jeszcze długo pod wieloma kluczowymi względami (osłabienie pozycji globalnej US i UE, poważne straty finansowe, spadek konkurencyjności, zadłużenie, bezrobocie i ogólna degrengolada – np. sławetne perturbacje polityczno-finansowo-budżetowe w USA oraz wielkie kłopoty społeczno-gospodarcze w wielu krajach UE – Grecja, Cypr, Portugalia, Hiszpania, Polska i in.
Więcej…
|
Wizja nowej cywilizacji
Sylwester Szafarz
W swych publikacjach politologicznych analizuję jedynie najważniejsze spośród najważniejszych problemów rozwojowych oraz niebezpieczeństw zagrażających Ziemi i ludzkości. Ale i tak, jak się wydaje, obraz współczesnej sytuacji i przewidywalnych perspektyw jest wystarczająco klarowny i dramatyczny oraz skłaniający do głębokiego zastanowienia, do radykalnego działania i do profilaktyki. Główny dylemat makro jest następujący: góra zadań i problemów oraz starych i nowych zagrożeń stale rośnie – bowiem tempo ich przyrostu znacznie przewyższa tempo ich rozwiązywania. Jest to odwieczna bolączka ludzkości, ale w naszych czasach staje się ona znacznie groźniejsza. Życie, rozwój i postęp toczy się coraz szybciej – kreując bez przerwy nowe problemy i nowe trudności. Ale i nowe możliwości ich rozwiązywania – niewykorzystywane wszakże z dostateczną efektywnością. Z wielką siłą działa także odwieczny (skądinąd) efekt kumulacyjny. Np.: - najnowszy kryzys globalny spowodował rozliczne konsekwencje zasadnicze i uboczne dla wszystkich. Skutki tego odczuwane będą przez całe dziesięciolecia i stulecia; - wojna w Syrii, wywołana przez USA i Izrael, sieje śmierć i zniszczenia, powoduje liczne tragedie ludzkie i poważne konsekwencje dla państw sąsiadujących (uchodźcy, pomoc humanitarna, gotowość bojowa itp.). To wszystko kosztuje i generuje nowe koszty.
Więcej…
W misji obserwacyjnej
Lech Kańtoch
Od pewnego czasu wybory parlamentarne lub prezydenckie w krajach budujących ustrój demokratyczny są przedmiotem stałej obserwacji przez różne organizacje międzynarodowe. Ta praktyka nie była znana przed II wojną światową, kiedy dominowały systemy totalitarne i kolonializm. Również czasy zimnej wojny nie sprzyjały tej działalności. Dopiero po 1989 r. wraz z nastaniem nowej sytuacji w świecie – zwłaszcza podczas przemian demokratycznych wielu państwach – misje obserwacyjne stały się częstym zjawiskiem.
Więcej…
Wielkie wyzwania współczesności
Sylwester Szafarz
I. IMPRESJE OSOBISTE :
Jestem zdecydowanym zwolennikiem kompleksowego i jak najszerszego podchodzenia – bez zaściankowości i egocentryzmu – do najważniejszych problemów naszej cywilizacji. Jeszcze jako młody chłopiec lubiłem wylegiwać się letnią bezchmurną nocą na trawniku i podziwiać rozgwieżdżone niebo. Naturalnie, nie miałem wówczas pojęcia o tym, co może być tam daleko i wysoko? Nie wiedziałem wiele o Koperniku czy o Galileuszu. Nie rozumiałem pojęć: „galaktyka”, „kosmos”, „wszechświat” itp. Moim „światem” było, początkowo bliskie, lecz coraz szersze otoczenie. Już za młodu fascynowały mnie wszakże dość naiwne pytania typu: czym jest wszechświat i gdzie ma swój początek i koniec? Przecież muszą one gdzieś istnieć! Czy występują w kosmosie, poza Ziemią, istoty żywe i rozumne? Czy niebo – to rzeczywiście „siedziba” Pana Boga, wniebowziętych ludzi, aniołów i świętych? Dlaczego gwiazdy świecą, kiedy na Ziemi jest ciemno i czy – hen, hen wysoko i daleko – znajduje się jeszcze coś, poza Słońcem, Księżycem, Mleczną Drogą, widocznymi planetami i gwiazdami? Słowem – wszechświat intrygował mnie coraz bardziej i wciągał jak narkotyk. Tak też się dzieje po dziś dzień.
Więcej…
Po V–tej konferencji „na szczycie” BRICS
Sylwester Szafarz
PRZYSPIESZENIE PRZEMIAN GLOBALNYCH
V Konferencja „na szczycie” prezydentów państw członkowskich BRICS (Durban, RPA, 26 – 27 marca 2013 r.) stanowi – jakościowo – wydarzenie bez precedensu w krótkiej, ale dynamicznej historii tej organizacji. Nadspodziewanie, RPA – najmłodsze państwo członkowskie BRICS, zorganizowało (w Afryce) konferencję, której doniosłość może wykraczać znacznie ponad dorobek dotychczasowych „szczytów” tej organizacji. Obrady i wyniki konferencji w Durbanie analizowałem wnikliwie w czasie pobytu w Chinach. Nadano jej tam niebywale wysoką rangę w życiu politycznym i dyplomatycznym oraz w mediach. Nie tylko ze względu na to, iż był to debiut – na forum BRICS – nowego prezydenta ChRL, Xi Jinping’a, ale głównie z uwagi na bezprecedensową rolę owej konferencji oraz samej organizacji w budowaniu nowego świata. W moim przeświadczeniu konferencja BRICS w Durbanie stanowi punkt zwrotny, a może nawet początek nowego etapu w tym procesie. Zamyka ona I początkowy cykl konferencji „na szczycie” mocarstw BRICS. Postanowiły one przejść zdecydowanie od słów do czynów, od założeń teoretyczno–programowych do konkretnych posunięć praktycznych w skali makro oraz przejąć z pełną determinacją inicjatywę w kształtowaniu zmian w świecie.
Więcej…
Narodziny świata wielobiegunowego
Sylwester Szafarz Wszyscy jesteśmy obecnie świadkami bezprecedensowych przeobrażeń oblicza Ziemi. W bólach, w cierpieniach i w perturbacjach powodowanych przez neoliberalizm, kryzys, rewolucje, wojny i terroryzm oraz przez ogólny wzrost napięcia międzynarodowego - rodzi się nowy (lepszy?) wielobiegunowy układ sił na świecie. Wielki kryzys ekonomiczno – finansowy z przełomu pierwszego i drugiego dziesięciolecia XXI wieku odegrał rolę bardzo silnego katalizatora w zakresie przemian jakościowych i strukturalnych w globalnej konfiguracji sił politycznych, strategicznych, społecznych i gospodarczych. Bez wątpienia, neoliberalni sprawcy i winowajcy kryzysu (a jednocześnie – nolens volens – jego ofiary) nie spodziewali się raczej efektów tego rodzaju oraz relatywnie szybkiego tempa przemian następujących współcześnie w analizowanej materii. Ale to dopiero początek, niejako wstępny etap, doniosłego procesu dziejowego – nie mającego precedensu w całej historii naszej cywilizacji.
Więcej…
Czy dojdzie do rapprochementu Iranu z Egiptem?
Marcin M. Toboła
Historyczna wizyta irańskiego prezydenta w Egipcie, która miała miejsce od 5 do 6 lutego br. otwiera kolejny rozdział w stosunkach irańsko – egipskich, które mocno ucierpiały po zawarciu pokoju z Izraelem przez Anwara Sadata. Czy możliwa jest ich odbudowa? A jeśli tak, to kiedy i na jakich warunkach? Na początku trzeba podkreślić, że Ahmadineżad przyjechał do Kairu na szczyt Organizacji Współpracy Islamskiej, a nie w ramach porozumień bilateralnych. To adekwatna odpowiedź na wizytę prezydenta Mursiego w Teheranie z okazji szczytu Ruchu Państw Niezaangażowanych z 30 sierpnia ub. r. Mimo tego, sam fakt wzajemnych odwiedzin, dowodzi jakościowej zmiany we wzajemnych relacjach. Wydaje się, że to co uniemożliwia bezpośrednie wizyty, to niekorzystny klimat międzynarodowy spowodowany konfliktem w Syrii, który jest probierzem „sunnicko – szyickiej” rywalizacji regionalnej (de facto rywalizacji nominalnie sunnickich i szyickich państw).
Więcej…
Współpraca gospodarcza Polska – UE – Chiny
Sylwester Szafarz
Chińczycy wiedzą od ponad 5.000 lat, iż gospodarka, finanse, nauka i technika oraz efektywna współpraca międzynarodowa w tych dziedzinach stanowią niezbędny fundament materialny rozwoju stosunków w innych sferach, szczególnie politycznej i społecznej, pomiędzy państwami i narodami świata oraz całej ludzkości. Prawda ta uzewnętrznia się, ze szczególną mocą i ostrością, w obecnych kryzysowych czasach. Jednakże, jeśli chodzi o kontakty polsko – chińskie, prawda ta nie dotarła jeszcze do świadomości niektórych ludzi, szczególnie spośród decydentów politycznych i gospodarczych. Rozumują oni i postępują nadal wedle starych stereotypów i przesądów, traktując Chiny – jako „zagrożenie dla świata” i usiłując „zwalczać komunizm chiński”. Postępowanie i poglądy tego rodzaju są wyrazem skrajnego braku realizmu, swoistej donkiszoterii politycznej i poważnym zagrożeniem dla społeczeństw krajów, w których głosi i realizuje się takie anachronizmy. Tymczasem, Chiny nie potrzebują niczyjej łaski – mogą obyć się bez Polski, ale Polska bez Chin – już nie.
Więcej…
XVIII Zjazd Komunistycznej Partii Chin - analiza
Sylwester Szafarz
W dniach od 8 do 14 listopada 2012 r., obradował w Pekinie XVIII Zjazd Komunistycznej Partii Chin, utworzonej w 1920–1921 r. i sprawującej tam władzę nieprzerwanie od momentu powstania ChRL, czyli od 1 października 1949 r. Nadrzędne hasła Zjazdu sformułowano następująco: „dzierżyć wysoko wielki sztandar socjalizmu o właściwościach chińskich, podążać za wskazaniami teorii Deng Xiaoping’a, ważnych myśli „trzech przedstawicielstw” oraz naukowego podejścia do rozwoju, wyzwolić umysły, realizować politykę reform i otwarcia na świat, gromadzić własne siły, przezwyciężać wszelkie trudności oraz zmierzać usilnie do zakończenia budowy umiarkowanie zamożnego społeczeństwa pod każdym względem”. (Nota bene: autorem tej teorii jest Przewodniczący Jiang Zemin. Teoria ta stwierdza, iż KPCh zawsze reprezentowała sobą trzy nadrzędne wartości: – zapewnienie krajowi zaawansowanego potencjału produkcyjnego; – rozwijanie przodującej kultury; – troskę o fundamentalne interesy przeważającej większości społeczeństwa).
Więcej…
|
|