Na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku opozycja w Polskiej Partii Socjalistycznej na emigracji oskarżała władze partii o zdradę ideałów socjalizmu i demokracji. Partyjna lewica negowała sens współpracy z „reakcją” (zwłaszcza ze Stronnictwem Narodowym), odrzucała również emigracyjny legalizm, opowiadając się za współdziałaniem z Polskim Stronnictwem Ludowym.
W 1955 roku secesjoniści założyli własne ugrupowanie: Polską Partię Socjalno-Demokratyczną. Miała być ona socjalistyczną alternatywą na emigracji, w rzeczywistości nie zdobyła większego poparcia i okazała się polityczną efemerydą. Ostatecznie po ponad sześciu latach większość jej działaczy wróciła na łono PPS.
---
Krzysztof Tarka, Socjalistyczna alternatywa na emigracji? Polska Partia Socjalno-Demokratyczna i jej krąg. IPN Warszawa 2016, 176 s. (seria „Monografie”, t. 119). Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego „Polska emigracja polityczna 1939–1990”.
Grzegorz Ilka – wpis na Facebook
Socjalistyczne spory w PPS na emigracji
Polecam książkę bo jest świetna - zresztą kolejna Krzysztofa Tarki o dziwnych rzeczach na londyńskiej emigracji (nie tylko socjalistycznej). Dla mnie jest tym bardziej ciekawa, że niektórych z bohaterów tamtych wydarzeń wydarzeń miałem szczęście poznać w trakcie rozmów zjednoczeniowych PPS w 1990 roku, a i wcześniej w kraju m.in. Florczyków.
Jednym z „czarnych charakterów” (i bohaterów książki) był sekretarz generalny emigracyjnej PPS Janusz Zawadzki – „człowiek awantura”, autor wielu scysji, rozłamów i zjednoczeń na emigracji, a w latach 80. wielki przyjaciel TKK PPS, który wspierał nas propagandowo w środowiskach emigracyjnych socjalistów i finansowo, co w tamtych latach było niezwykle ważne.
I anegdotka: podobno w trakcie rozmów scaleniowych w 1990 roku Lidia Ciołkosz miała powiedzieć „ten Ilka to jest gorszy od Zawadzkiego”.
Wspaniały komplement dla mnie w ustach nestorki ruchu.
Książka ukazała się nakładem Instytutu Pamięci Narodowej. Zapewne, gdyby nie było IPN, nie byłoby też tej książki.
„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.
Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.
Monografia „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.
