Przemysław Kmieciak

Chciałbym Państwu opowiedzieć o „Wyklętych”. „Ech”, pomyślicie, „pewnie kolejna historia o rotmistrzu Pileckim, Ince albo Łupaszce”. Nic z tych rzeczy. Wymienieni nie są już „Wyklęci”. Było tak przez dziesiątki lat, ale teraz ich nazwiska znają prawie wszyscy. Opowiem o prawdziwych „Wyklętych”. Zacznijmy od kilku kadrów z naszej historii:
Stefan Okrzeja. Rok 1904. Na warszawskim Placu Grzybowskim trwa demonstracja. Wtem pewien młody, 18-letni robotnik, podnosi ponad tłum sztandar z napisem „Niech żyje wolny polski lud”. Interweniują carscy żołnierze, padają strzały. To pierwsze zbrojne starcie z rosyjskim zaborcą od czasu powstania styczniowego. A ten młody, odważny człowiek nazywa się Stefan Okrzeja.
Rok 1905. 19-letni Stefan Okrzeja zostaje aresztowany, pobity do nieprzytomności, a potem skazany na śmierć i powieszony na stokach Cytadeli Warszawskiej.
Rok 1910. Działacz niepodległościowej konspiracji, Gustaw Daniłowski, pisze biografię Stefana Okrzei. Nazywa go „człowiekiem ze złota” i „władcą przyszłości”, którego duch odradza się właśnie w kolejnych szeregach polskich patriotów. Okrzeja jest teraz powszechnie znanym symbolem oporu przeciwko zaborcy, a rocznica jego śmierci jest uroczyście obchodzona. Śpiewa się o nim ballady, a ulotki z jego wizerunkiem ukradkiem rozprowadzane krążą po całym kraju.

Janina Łagoda

Powojenny obszar Rzeczpospolitej, to wypadkowa apodyktycznych pomysłów globalnych mocarzy, a w mniejszym stopniu propozycji ówczesnych rodzimych polityków. Tamten tygiel zawiłości, mimo upływu czasu, nadal waży na odczuwaniu suwerenności, a rządzący w swoich wyobrażeniach stygmatyzują sąsiadów wedle schematów tradycją uświęconych. Narracja zmiękczana jest populizmem faszerowanym polską niezwykłością.
Nasze granice (ok. 3,5 tys. km) to niebagatelna marszruta. Rzecz w tym, aby krocząc obrzeżnym szlakiem, odejść od urojeń oraz selektywnego etykietowania jej odcinków, lecz znaczyć je pragmatyzmem. Granice, mimo że kreślone kamiennymi słupami i certyfikowane wyrafinowanymi pergaminami podlegają permanentnym odkształceniom. Dlatego też należy dbać o drożność dylatacyjnych szczelin, a w tych przypadkach podstawowym balsamem jest wzmacniane ponadgranicznych sympatii. Ten model współistnienia w praktyce różne przybiera kształty w odniesieniu do naszych siedmiu sąsiadów. Ale i ósmy, Bałtyk też generuje niemałe problemy, np. gazociąg północny (Nord Stream), łowiska wokół Bornholmu, Zalew Szczeciński, Mierzeja Wiślana etc. Graniczne styki, wymagają więc ciągłej konserwacji. 

Felieton - Prosto z buszu
Janusz Rygielski

F. William Engdahl jest konsultanem i wykładowcą w dziedzinie ryzyka strategicznego, po ukończonych studiach politycznych na Uniwersytecie Princeton. Opublikował ważne książki, w tym „Ziarna zniszczenia” (Seeds of Destruction) dotyczącą genetycznie modyfikowanej żywności. Przez wiele lat był jednym z filarów renomowanej witryny „Global Research”. Od pewnego czasu jest głównym autorem „The Eastern Outlook” (Perspektywy wschodnie). Odnoszę wrażenie, że jest właścicielem tej witryny.
W dniu 17 sierpnia br. opublikował artykuł „Czy Węgry będą następnym krajem, który opuści Unię Europejską?” (Will Hungary Be Next to Exit the EU?)[1]. Już na wstępie określa Unię Europejską jako dysfunkcjonalną.

Za portalem trybuna.eu publikujemy materiał dotyczący inicjatywy zgłoszonej przez posła Piotra Ikonowicza w imieniu koła parlamentarnego Polskiej Partii Socjalistycznej.
W 1995 roku posłowie Polskiej Partii Socjalistycznej przygotowali projekt ustawy o wygaśnięciu roszczeń reprywatyzacyjnych. Na posiedzeniu Sejmu zaprezentował go Piotr Ikonowicz.
Treść tego przemówienia pozostaje aktualna. Dlatego je przypominamy.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Od początku przekształceń własnościowych i od początku reformy systemowej w naszym kraju istniał problem, jak odwrócić bieg historii, jak na nowo stworzyć grupę właścicieli zakładów, nieruchomości, majątku produkcyjnego. Najprostszym sposobem, jaki się nasuwał, była prywatyzacja poprzez nabycie. Innym sposobem, który podpowiadano, była reprywatyzacja. Oba te sposoby na oczach polskiego społeczeństwa muszą ponieść totalną klęskę, dlatego że w rękach osób prywatnych w Polsce od początku transformacji nie było kapitału potrzebnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie było kapitału, który pozwoliłby ten bieg historii zawrócić i dokonać takiej denacjonalizacji, która zaowocowałaby udrożnieniem procesów gospodarczych.

Jakub Puchan

Milczano o nich w PRL, zapomina się o nich teraz. Przedstawiamy prawdziwych „wyklętych” – niewygodnych polskich bohaterów. Oto pierwszy z nich – Jan Mulak. Prawicowa propaganda jest wszechobecna. Wylewa się z radia, telewizji, wielu tytułów prasowych. Jednym z jej przejawów jest stworzenie kultu tak zwanych „żołnierzy wyklętych”. W ramach tego kultu do rangi bohaterów urośli ludzie, których  postawa budzi często  duże wątpliwości. Po zeskrobaniu „antykomunizmu” z niektórych bohaterów pozostaje antysemityzm, kolaboracja z Niemcami, a czasem nieudany flirt z ZSRR, mordowanie Polaków… Czasem zwykła bandyterka. Są w Europie narody, które w czasie II Wojny Światowej zhańbiły się kolaboracją z nazistami w tak dużym stopniu, że dziś muszą szukać swoich bohaterów wręcz na siłę.

Przed wizytą prezydenta Chin, Pana Xi Jinping, w Warszawie, Zarząd Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski” oraz Ambasada Chińskiej Republiki Ludowej w Polsce, zorganizowały w Sali Kolumnowej Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego konferencję informacyjną, z udziałem delegacji KC KPCh, pod przewodnictwem Pana Wang Xiaohui – zastępcy kierownika Wydziału Komunikacji Społecznej KC KPCh, na temat programu rozwoju Chin i wzajemnych stosunków polsko-chińskich. Podczas spotkania, ze strony polskich uczestników padło szereg pytań dotyczących merytorycznych aspektów współpracy Polski z Chinami.
Zgodnie ze swoim zobowiązaniem, Pan Wang Xiaohui, nadesłał ostatnio na adres Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski”, odpowiedzi na wszystkie zadane i przesłane mu pytania.

Grażyna Magnuszewska-Otulak – członek Rady Programowej Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski”, doc.dr w Instytucie Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego:
Słyszy się ostatnio o planach ChRL wzmocnienia relacji z Unią Europejską, która przywiązuje dużą wagę do polityki spójności, tzn. wyrównywania różnic między regionami w danych krajach. Jakie działania przewidują władze chińskie, aby wyrównać różnice poziomu różnych regionów w rozwoju społecznym i gospodarczym w stosunku do całego kraju.

Felieton - Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Potęgują się niebezpieczeństwa o charakterze globalnym, które będą wpływać na nasze życie o wiele głębiej niż obecnie. Mam na myśli nie tylko skutki niszczenia środowiska naturalnego, a w tym  zmiany klimatu. Terroryzm stanie się zapewne poważnym problemem w Polsce, bo sprowokują go zainstalowane bazy amerykańskie.  Wciąż jesteśmy wciągani w wojny lokalne, odległe od polskich interesów. Nie jest też wykluczone, że zaczną się wojny religijne. Niski poziom rządzących stanowi potencjalne niebezpieczeństwo.
Zróżnicowanie ekonomiczne nigdy nie było tak wielkie jak obecnie. Wpływa to negatywnie na możliwość tworzenia wspólnot i wzmaga agresję. Brak wyobraźni polityków umacnia popełniane błędy i nie stanowi hamulców dla zaspokajania przez nich swoich interesów zamiast oczekiwań społeczeństwa.

Z dr. Sylwestrem  Szafarzem, analitykiem problemów Dalekiego Wschodu, b. konsulem generalnym RP w Szanghaju,  rozmawia Przemysław Prekiel

Relatywnie krótki czas, jaki upłynął od oficjalnej wizyty Prezydenta Xi Jinping’a w Polsce nie umożliwia jeszcze głębszej analizy i oceny owoców tej wizyty. Będzie to możliwe dopiero w dłuższej perspektywie czasowej, kiedy wizyta zacznie procentować w pełnej skali. Niemniej jednak, już teraz można  pokusić  się o wstępne refleksje na ten temat. Proszę o garść takich refleksji odnośnie do najważniejszych aspektów tej wizyty.

Zazwyczaj unikam podniosłych i patetycznych słów oraz zwykłego lizusostwa. Tym razem jednak, znając nieźle historię powojennych stosunków polsko-chińskich, nie waham się stwierdzić, iż analizowana wizyta stanowi jakościowo nowy walor i zasadniczy punkt zwrotny w tych stosunkach. W ich ewolucji było już niemało wizyt państwowych i partyjnych na najwyższych i wysokich szczeblach z obydwu stron. Bez wątpienia, sprzyjały one rozwojowi naszej współpracy dwustronnej i wielostronnej, ale - z reguły - nie wykraczały zbytnio poza ramy grzecznościowej i protokólarnej rutyny, poprawności politycznej  oraz zapewnień o niezłomnej przyjaźni i owocnej współpracy. Jednak, za słowami nie zawsze podążały czyny. Szanując dotychczasowy dorobek (Polskę odwiedzili jedynie dwaj, spośród pięciu, prezydenci ChRL: Hu Jintao i Xi Jinping), trzeba jednak stwierdzić, iż wcześniej nie udawało się przezwyciężyć swoistego fatum i niebywałego paradoksu, jakie ciążyły nad stosunkami polsko-chińskimi (w teorii było nieźle i poprawnie, ale w praktyce -  już nie za bardzo ).  „Dobra zmiana”  także w tym zakresie następuje dopiero po XVIII Zjeździe KPCh (2012 r.) i po objęciu steru rządów przez V-te pokolenie przywódców chińskich, a także po ostatnich wyborach powszechnych i prezydenckich w RP.

Paul Craig Roberts

Czytając Robertsa, lepiej pojmuję jak obecnie funkcjonuje świat. Historię cywilizacji ma on w małym palcu. Wie jak funkcjonują mechanizmy gospodarcze, społeczne, militarne. Dostrzega wagę wydarzeń, czego inni nie widzą. Potrafi łączyć luźne, zdawałoby się, fakty w zwarty logiczny proces. Jego konkluzje bywają zaskakujące. Nie zajmuje się drobiazgami. Pisze o sprawach najważniejszych. Prowadzi do nich czytelników w sposób przejrzysty, zrozumiały (Janusz Rygielski).

Kiedy Ronald Reagan odwrócił się od neokonserwatystów, zwolnił ich, a wobec niektórych zastosował środki karne , jego administracja uwolniła się od ich złego wpływu i prezydent Reagan negocjował zakończenie zimnej wojny z radzieckim prezydentem Gorbaczowem. Kompleks wojskowy/służba bezpieczeństwa, CIA i neokonserwatyści byli bardzo mocno przeciwni zakończeniu Zimnej Wojny, ponieważ ich budżety, siła i ideologia zostały by zagrożone przez perspektywę pokoju między dwoma nuklearnymi mocarstwami.

Pani
Beata Szydło
Prezes Rady Ministrów
Rzeczypospolitej Polskiej

List otwarty

Szanowna Pani Premier
Piszemy ten list w trosce o przyszłość Państwa Polskiego.
Reprezentujemy ugrupowania lewicy socjalistycznej zgromadzone w Porozumieniu Socjalistów, inicjatywie integracyjnej, opierającej się o tradycję i dorobek Polskiej Partii Socjalistycznej i wielu innych ugrupowań, które w swym programie mają zapisane idee sprawiedliwości społecznej, wolności i praw jednostki. Są one tożsame z ideami zapisanymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W ostatnim okresie docierają do nas informacje na temat umowy TTIP – Transatlantyckiego Partnerstwa w dziedzinie Handlu i Inwestycji (Transatlantic Trade and Investment Partnership), która jest negocjowana pomiędzy przedstawicielami Unii Europejskiej i USA. W wielu krajach Unii Europejskiej, także w Polsce,  rodzi się wyraźny sprzeciw wobec zawarcia tej umowy.

Tadeusz Mędzelowski

Być przywódcą religijnym, to być osobą ponadprzeciętną, bowiem jest się twórcą nowego systemu wartości a ponadto zyskuje się dla swojego poglądu wyznawców, pomimo tego, że istnieją już funkcjonujące określone systemy wartości. Ponieważ dotyczy to wiary, więc przywódcą religijnym może stać się jedynie osoba obdarzona siłami charyzmatycznymi. Nie można równocześnie wartościować poglądów, bowiem do różnych ludzi docierają różne argumenty. Postaram się przedstawić nowość poglądów i siły charyzmatyczne, które spowodowały oddźwięk tych poglądów na przykładzie Mahometa.
Pojawienie się proroka islamu Mamuhammada i głoszonej przez niego nowej religii zawartej w Koranie zaczyna nową wielką epokę w historii Arabów. Mahomet doprowadził do zmian w ich życiu społeczno-politycznym i kulturalnym.