Krzysztof Podgórski

Kazachstan - o rozpoczęciu wyjścia wojsk ODKB, posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ODKB i końcu epki Nazarbajewa i oligarchów z nim związanych.
Wczoraj 10.01. 2022 odbyło się zdalne posiedzenie Rady Bezpieczeństwa ODKB w której wzięli udział: prezydent Kazachstanu Kassym-Żomart Tokajew ,  prezydent Rosji Władimir Putin, prezydent Białorusi  Aleksander Łukaszenko, premier Armenii Nikol Paszynian, prezydent Tadżykistanu Emomali Rachmon i premier Kirgistanu Akylbek Zhaparow - przedstawiciele tych krajów, które wysłały swoje wojska do Kazachstanu. Głowy państw członków sojuszu wojskowego ODKB omawiały zagrożenia przed jakim stoi sojusz, w kontekście Kazachstanu, gdzie doszło do próby przewrotu państwowego części lokalnych elit przy wsparciu z zewnątrz.

Jan Herman

30 stycznia uczestniczyłem w czymś zamiast „opłatka”, jako członek koła PPS Warszawa-Śródmieście. Nie było nas tam licznie, ale też data tego spotkania nie trzymała się niczego. Próbowałem tam zabierać głos, w sprawie ideowej, ale i w sprawie politycznej. Uwaga: mówiłem dla wielu zbyt długo, a i tak nie zdołałem powiedzieć składnie tego, co tu zawrę poniżej. Ideowo znów powróciłem do próby odpowiedzi na pytanie, na czym polega ów socjalizm. Na roboczo definiuję dziś, że jest to ustrój dla ludzi AKTYWNYCH PUBLICZNIE W DOBREJ WIERZE, którzy są na tyle odporni moralnie na doczesne pokusy i słabości, że potrafią odrzucić powszechne dziś w Polsce RWACTWO DOJUTRKOWE.
Nie, nie jestem przeciw czyjejkolwiek karierze jako takiej, ale osądzam jako niemoralną każdą karierę opartą na RWACTWIE i KUNKTATORSTWIE, zwłaszcza kosztem bliźniego (zaraz wyjaśnię) i kosztem dobra wspólnego. Sądzę, że jeśli ktoś jest w czymś lepszy niż inni, to powinien umieć się powstrzymać przed dyskontowaniem tego „pod siebie”, tylko powinien zrobić wszystko, a może choćby wiele, by inni nie odstawali od niego ani poziomem dochodu, ani poziomem orientacji w procesie społecznym, ani w dostępie do art-kultury. Bo naprawdę mam przekonanie, że zwykły człowiek ma prawo do dochodów na poziomie co najmniej 1/10 dochodów przeciętnych (obetnijmy z tego surrealistyczne marginesy w dół (nędza) i w górę (suta wystawność).

Mariusz Agnosiewicz

Analitycy Cable.co.uk przez sześć ostatnich miesięcy analizowali taryfy energetyczne w 230 krajach i ceny prądu. Jakie są wnioski z tabeli cen energii energetycznej na świecie? Najtaniej prąd kupimy w Libii, gdzie kosztuje on mniej niż cent za kWh. To dziedzictwo Kaddafiego. Na drugim końcu skali są Wyspy Salomona, gdzie prąd jest droższy 99 razy w porównaniu z Libią. W Europie najwyższe ceny mają Niemcy, gdzie są one zbliżone do krajów Afryki Subsacharyjskiej. Polska znajduje się zaś w tańszej połowie stawki całego świata i niemal najtańszej w Europie. [ 1 ]
Podkreślmy, Polska ma jedne z niższych cen energii pomimo olbrzymich podatków „ekologicznych". Bez sztucznego dławienia polskiej energetyki mielibyśmy jedne z najniższych cen energii na świecie, gdyż posiadamy bogate złoża energetyczne.
Ponieważ w polskich szkołach nie uczy się nawet podstaw ekonomii, więc internetowi ignoranci krzyczą: To zupełnie nieistotne, że mamy ceny energii niższe niż w Niemczech, porównajcie sobie nasze zarobki! Po pierwsze, po uwzględnieniu standardu siły nabywczej, w pierwszej połowie bieżącego roku, Polacy płacili za 100 kWh — 26,34 PPS, zaś Niemcy — 28,61 PPS. [ 2 ]

Sylwester Szafarz                                                  

W tytule i w całym niniejszym opracowaniu nie traktuję Tajwanu (TAI) jako odrębnego państwa – podmiotu  prawa międzynarodowego. Stanowi on integralną część ChRL, także na mocy zasady „jednych Chin” uzgodnionej z USA jeszcze w 1972 r., o czym piszę poniżej. Historia świata w okresie od zakończenia II wojny światowej, w ogólności i ewolucji stosunków chińsko-tajwańsko-amerykańskich w szczególności, zaświadcza jednoznacznie, iż niektórzy przywódcy i ośrodki decyzyjne w USA nie potrafią wyzbyć się skłonności hegemonistycznych i dominacyjnych, zaczepek, wojenek, prowokacji, zabójstw i temu podobnych poczynań na arenie globalnej. Zresztą, czynią to nader nieefektywnie i nieudolnie, czego świadectwem jest fakt, że żadne z tych poczynań nie doprowadziło do osiągnięcia celów zamierzonych przez Waszyngton, także w kwestii afgańskiej, tajwańskiej i in.

Zdzisław Grygiel

Minęło 6 lat rządów Zjednoczonej Prawicy, w tym prawie 4 lata kierowania Rządem przez Mateusza Morawieckiego, dlatego uznaliśmy, że to najwyższa pora na rachunek sumienia Premiera i uświadomienie popełnionych przez siebie grzechów. Ewentualne kolejne 2 lata swoich rządów mógłby wykorzystać na naprawę negatywnych ich skutków dla rodaków i dokonanie zadośćuczynienia. Okazuje się, że nasz „zapracowany” Premier Mateusz Morawiecki nie ma na to czasu, dlatego parafrazując słowa Prezydenta Andrzeja Dudę postanowiliśmy Premiera  „wyręczyć”.
Oto główne grzechy popełnione  przez Mateusza Morawieckiego, w trakcie tych 6 lat obecności w rządzie Zjednoczonej Prawicy i w Sejmie:
1. Jako poseł Zjednoczonej Prawicy, a dokładniej Prawa i Sprawiedliwości, wspólnie z kolegami posłami uczestniczyłem w niezgodnym z Konstytucją reformowaniu Wymiaru Sprawiedliwości.
2. Będąc Premierem godziłem się by przygotowywane przez moich ministrów inicjatywy legislacyjne „podrzucać” do Sejmu jako inicjatywy poselskie w celu wyłączenia ich z procedury legislacyjnej, w której koniecznością jest uzyskanie opinii  zainteresowanych stron.
3. Jako poseł głosowałem za utworzeniem Izby Dyscyplinarnej, chociaż jako osoba wykształcona wiedziałem, że Konstytucja w czasie pokoju takowej nie przewiduje.

Felieton – My socjaliści
Andrzej Ziemski

Obchody rocznicowe związane z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 roku i wydarzenia wcześniejsze skłaniają do kilku ważnych refleksji. Warto w nich nawiązać do trzech istotnych wydarzeń z przełomu XIX i XX wieku, które stanowią również współczesne tło historyczne.
Pierwsze to powstanie w roku 1892 (listopad) w Paryżu Polskiej Partii Socjalistycznej, która wskazała dwa ważne zadania polityczne: walka o niepodległość i walka o sprawiedliwość społeczną. Po raz pierwszy w historii połączono w praktyce elementy klasowe i narodowe, co pozwoliło na powstanie mechanizmu włączenia szerokich rzesz społecznych w walkę o odzyskanie niepodległości.
Drugie to wielka demonstracja robotnicza zorganizowana przez Organizację Bojową PPS w dniu 13 listopada 1904 roku w centrum Warszawy na Placu Grzybowskim, która była chrztem bojowym dla rodzącego się od kilkunastu lat ruchu protestu przeciw kapitalizmowi widzianemu z pozycji klas pracujących i przeciw zniewoleniu narodowemu Polaków. Protest zorganizowany wówczas, okupiony krwią robotniczą, zapoczątkował wydarzenia określane w historii jako Rewolucja 1905 roku.

Grzegorz W. Kołodko

Pięć wieków temu – 6 września 1522 roku – Juan Sebastián Elcano wrócił do Sewilli na pokładzie żaglowca „Victoria”, jedynego z pięciu, na których stamtąd trzy lata wcześniej wyruszyła odważna wyprawa Ferdynanda Magellana dookoła świata, którego kulistości wtedy wciąż jeszcze wielu nie dawało wiary. Wkrótce potem słońce już nigdy nie zachodziło nad imperium królów Hiszpanii, Karola V i Filipa II. Powstawały i ewoluowały też inne imperia. Nadeszła epoka globalizacji, choć nikt tego procesu, którego sens uchwycić można tylko w kategorii czasu, wówczas tak nie nazywał.  

Istota globalizacji

Globalizacja niejedno ma oblicze, dlatego też napotkać można różne jej definicje. Inaczej niż geograf określi ją socjolog, odmiennie opiszą prawnik i kulturoznawca, a jeszcze inaczej politolog i ekonomista. I każdy z nich ma prawo do własnej definicji, ponieważ jest kategorią wielowymiarową i choć dla nas najważniejsza jest ta ekonomiczna, to by pojąć dobrze jej istotę, trzeba nieustannie pamiętać także o wymiarach demograficznym, ekologicznym, społeczno-kulturowym i politycznym. Mamy z tym kłopoty, gdyż nauki społeczne, a więc i nasza piękna ekonomia, mają trudności z nadążaniem z wyjaśnianiem szybko zmieniającej się rzeczywistości, a tym bardziej z wywieraniem wpływu na to, w którą stronę ona zmierza.

Jan Herman
Felieton - Moja Polska

Jestem Środkowo-Europejczykiem, i nie jest to zdanie napisane w trosce o to tylko, by mnie prawidłowo kojarzono z „adresem”, ale po to, by wskazać na różnicę między trójkątem Paryż-Londyn-Rzym – a czworokątem: Praha-Kraków-Budapeszt-Zagrzeb. Dla tych mniej obeznanych – niech ważna okaże się informacja, że w miastach tych funkcjonują najstarsze w tej części świata uniwersytety (ich paletę uzupełnia Wilno, Lwów, Dorpat – a Wiedeń wydaje się dobrym zwornikiem obu paradygmatów kulturowo-cywilizacyjnych.
Europa Środkowa rozpościera się w przestrzeni między Słowiańszczyzną, Germanią i Bizancjum.

Janina Łagoda

Zatarg, będący kąkolem w społecznym dialogu, stał się dziś głównym sposobem zarządzania państwem. Ekstensywne to i wyświechtane narzędzie, nadużywane w politycznych obrachunkach, jest znane od niepamiętnych czasów. Było traktowane jako skrajność w drodze do zwycięstwa, bądź niespodziewanej klęski. Nastąpił renesans tego nikczemnego spektaklu. Skutków politycznych zawirowań wprawdzie nie sposób przewidzieć, ale kłótnia w polskich warunkach urosła do miana strategicznego oręża rządzącej partii. Konfliktowanie społeczeństwa jest prymitywnym, ba perfidnym i przerażającym sposobem zdobywania wyborczych kartek. Koncyliacja, jako jeden z ważkich warunków społecznego postępu znalazła się w matni znaczonej tragizmem. Taki to wybór wicepremiera od bezpieczeństwa państwa o milczącym statusie w sprawach ważkich dla losów kraju. Przypomina to mentalność strażaka-piromana.

Sylwester  Szafarz                   

Geneza historyczna

Kompromitująca klęska kowbojskiej polityki i strategii USA (oraz sojuszników) w Afganistanie - to największy polityczno-militarny skandal globalny współczesności. Stany mają wielkiego pecha i tzw. niefart w swych wojnach prowadzonych na odległych obszarach „działań bojowych” w Azji. Wszystkie te poprzednie wojny (koreańska, wietnamska, iracka, irańska, syryjska itp.) były sromotnie przegrane przez USA (z wyjątkiem jednej, antyjapońskiej - 2 bomby atomowe!). Jest jeden ważny, acz przemilczany aspekt sprawy afgańskiej, o którym warto wspomnieć, a mianowicie: USA otoczyły Chiny wianuszkiem ok. 25 swych baz wojskowych. Afganistan był najważniejszą spośród nich. Wspólna granica afgańsko-chińska to tylko 76 km. Obecność wojsk amerykańskich w tym kraju, tuż obok Chin, była jako sławetny amerykański Colt przystawiony do skroni chińskiej. To się skończyło. Wiele świadczy już o tym, iż stosunki chińsko-afgańskie ulegną normalizacji w nowych warunkach.

Andrzej Ziemski

Współczesny świat i jego przyszłość jest cały czas wielką zagadką. Od wieków trwa wyścig w prognozowaniu przyszłości. I choć znajomość i prawidłowa ocena mega trendów w polityce, ekonomii czy nauce jest niezwykle przydatna, to nie daje się uniknąć często rażących błędów w głoszonych prognozach zarówno krótko, jak i długoterminowych. Z tą sytuacją mamy do czynienia także współcześnie. Świat bowiem w wyniku kryzysu ekonomicznego w latach 2008-2009, pandemii Covid-19 aktualnie i trwale wpisanej w rozwój rywalizacji, znalazł się w sytuacji wymagającej poważnych, długofalowych decyzji i porozumienia głównych globalnych sił politycznych i gospodarczych, jak też organizacji międzynarodowych, mających realny wpływ na rozwój. Czy jest możliwe takie porozumienie i w jakim kierunku ono pójdzie – nie wiemy. Od niego zależy przyszłość planety i całej cywilizacji. Widać na horyzoncie pewne nadzieje na porozumienie, ale również występują zagrożenia dla pokoju i spokoju społecznego.