Tymoteusz Kochan

Znajdujemy się obecnie w okresie, w którym coraz więcej walk politycznych przyjmuje formę narodową lub wręcz etniczną. Toczą się krwawe narodowe wojny, do bram Zachodu dobijają się rzesze „obcych” etnicznie imigrantów. Te wojny i fale migracyjne w istotny sposób utrudniają i będą utrudniały sytuację lewicy i właściwe jej podejście klasowe. Ideologicznych masek jest bardzo wiele. Mainstream, zdominowany przez liberalne media, w atmosferze narodowej euforii będzie dalej tuszował klasowy wymiar wojen i ignorował kolonialną przeszłość Zachodu. Doktryny szoku, opisujące katastrofy, które tradycyjnie po wojnach następują napotkają na mur medialnego milczenia.
Atmosfera ta sprzyja niestety postawie kapitulanckiej i powoduje przechodzenie lewicy na bezpieczne, bo akceptowalne mainstreamowo, pozycje liberalne. I w tym przypadku wygoda oznacza ryzyko politycznej zagłady. A tuż za sprzecznościami imperialistycznymi ukrywają się i gotują sprzeczności klasowe.

Sylwester Szafarz

Konferencja  przywódców Szanghajskiej   Organizacji   Współpracy
Rosnący potencjał

We współczesnych trudnych i niebezpiecznych czasach gwałtownego wzrostu napięcia międzynarodowego, wielkiej kumulacji nierozwiązanych problemów globalnych oraz złowieszczych efektów wielorakich kryzysów światowych (politycznego, gospodarczego, społecznego, militarnego, pandemicznego i in.) mamy wszakże do odnotowania bardzo ważne wydarzenie pozytywne - jako swoiste „światełko w tunelu”. Wydarzeniem tym była XXII Konferencja „na szczycie” Rady Szefów Państw Członkowskich Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SOW), która odbyła się w starożytnej Samarkandzie, w Uzbekistanie, w dniach 15 -16 września 2022 r. Obok tej Rady funkcjonują jeszcze: Rada Premierów państw SOW, Rada Ministrów Spraw Zagranicznych i in. Mam świadomość, iż problematyka SOW jest raczej nieznana (czy wręcz niedoceniana) wśród decydentów i w społeczeństwie polskim; jednakże za nic w świecie tak postępować nie należy! W związku z tym pozwalam sobie przybliżyć  nieco naszym Czytelnikom analizowane fundamentalne kwestie funkcjonowania SOW. Tym bardziej, że we współczesnym okresie marazmu i załamania cywilizacyjnego na Ziemi, Organizacja ta działa coraz bardziej dynamicznie i ma bardzo poważną rolę do odegrania celem wydobycia ludzkości z obecnej zapaści kryzysowej i wprowadzenia jej na drogę zrównoważonego rozwoju. Oby!

Jacka Uczkiewicza wołania na puszczy

Najbardziej renomowaną uczelnią techniczną na świecie jest MIT (Massachusetts Institute of Technology). Powstał w 1861 r i od wielu lat jest liderem wśród technicznych wyższych uczelni. Wciąż pod tą samą nazwą. Przywiązanie do nazwy wyższej uczelni to rzecz ważna dla budowy jej pozycji w środowisku naukowym. Toteż zmiany tych nazw są na ogół rzadkie. Może za wyjątkiem Polski.
Rozwój szkolnictwa wyższego w Polsce po II WŚ był niezwykle burzliwy, zwłaszcza w ujęciu ilościowym. I tak w latach 60-tych i 70-tych byliśmy świadkami tworzenia sieci Wyższych Szkół Inżynierskich, uzupełniających sieć „starych” Politechnik. Wiele z tych uczelni, jak na przykład Politechnika Rzeszowska, z czasem przebiło się do krajowej extra klasy – i chwała im za to.

Jan Janiszewski

Albo tzw. klasy wyższe, skupione głównie na „zachodzie/ północy”, skończą z bezwstydną konsumpcją, albo w ciągu kilkunastu lat puszczą ludzkość z torbami, lub z dymem. Konieczny jest „przewrót” w sferze mentalnej, ale i w gospodarce, technologii, sztucznej inteligencji: eliminacja pewnych dziedzin, gałęzi, firm, i w ich miejsce tworzenie nowych. Te zaś powinny mieć charakter społeczny, pracowniczy, spółdzielczy, być wspierane przez państwo. Celem tego cyklu było zastanowienie się nad rozwiązaniami wychodzącymi naprzeciw wyzwaniom/ zagrożeniom XXI w. oraz zainteresowanie tą sprawą i propozycjami formacji polskiej lewicy. Organizowanie się ludzi do pracy gospodarczej, do własności - nowe społeczeństwo obywatelskie.

Felieton - Świat przeciwieństw
Cezary Żurawski

Żeby otrzymać pieniądze z KPO, niezależnie od argumentów antagonistów i protagonistów polityki UE w sprawie praworządności musi zostać spełniony jeden warunek, realizacja wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej W sprawie „warunkowości” z 16 lutego 2022. W czasie kiedy nasze społeczeństwo boryka się ze skutkami inflacji spowodowanej pandemią, kryzysem energetycznym, kiedy obywatele naszej ojczyzny udzielają bezprecedensowej pomocy Ukrainie, a nasze państwo wspiera ukraińską armię, działania rządu pozbawiły nas tak potrzebnych środków unijnych. Polska jest członkiem UE, sygnatariuszem Traktatu Lizbońskiego, wyraziliśmy zgodę na mechanizm warunkowości, czyli zasadę „pieniądze za praworządność”. Nie istnieje racjonalny powód na blokowanie realizacji postanowień TSUE i płacenie z tego powodu gigantycznych kar.

Paweł Gieorgica

Po upływie 5 miesięcy  od wybuchu wojny w Ukrainie, w Polsce, a także w Unii Europejskiej można już obserwować  pierwsze  oznaki  zniecierpliwienia społecznego związane z jej przedłużaniem się. Rodzą się   pytania , jaki  właściwie jest nasz interes narodowy w tej wojnie? Rosną obawy związane  z  topniejącym   statusem  Polski jako  kraju neutralnego oraz  różnorakie  pojawiają się  koszty uboczne naszego zaangażowania jako jednej  ze stron konfliktu.
Polska, która oficjalnie prowadzi politykę wspierania  Ukrainy i mobilizowania dlań  wsparcia społeczności międzynarodowej, sama  ponosi  coraz większe koszty tego wsparcia , a także odczuwa karmę  sankcji nałożonych na Rosję , które w niewielkim tylko stopniu niwelowane są korzyściami  w postaci długofalowego wzmocnienia bezpieczeństwa państwa.

Janina Łagoda

Jaźń rodaków zaatakował militarny mikrob, który z równym natężeniem zainfekował instytucje państwa, samorządy, charytatywne pomocowe organizacje, altruistyczny wolontariat etc. Jest to normalny emocjonalny objaw, kiedy tuż za granicznym stykiem szaleje pożoga. Przyczyny konfliktu złożone, ale na czoło wybija się egoizm mocarstwa, z którym obydwa państwa do niedawna tworzyły radziecką wspólnotę, a i wcześniej pozostawały w symbiozie. Historia ich związków jest bogata. Dzisiaj wkroczyła w nową fazę obliczoną na to, aby Ukraina stała się własnością Kremla. W niwecz jest obracana egzystencjalna infrastruktura państwa, roszona ludzką krwią. Wokół bratobójczego konfliktu namnożyły się obwarzanki dobrych oraz fatalnych rad, jak i sugestii nie zawsze roztropnych czynów, ale zazwyczaj kraszone samolubną ideą rozwiązania tego konfliktu. Efekt taki, że nie zelżała eskalacja napięć w tym regionie. Została skryta w tzw. pomocowych militarnych gestach o ubocznych skutkach prowokujących agresora do intensyfikowania tragedii.

Sylwester  Szafarz                                                                         

Z dużym zainteresowaniem, z pewnym niepokojem ale również z racjonalną nadzieją analizuję ewolucję stosunków pomiędzy obydwoma czołowymi wielkimi mocarstwami świata - ChRL i USA. Jestem zwolennikiem koncepcji i propozycji w tej materii prezentowanych od dawna przez prof. Henry Kissingera - wielce zasłużonego amerykańskiego męża stanu i myśliciela. Nie trzeba nikogo przekonywać, że zasadnicza i trwała poprawa analizowanych  stosunków miałaby decydujące, wręcz kluczowe znaczenie dla lepszej przyszłości naszej cywilizacji; oraz, oczywiście, na odwrót - ich pogorszenie mogłoby doprowadzić do katastrofalnych skutków dla całego świata. Spadek sinusoidy (pogorszenie stosunków) niweczy, z reguły, jej wzlot (polepszenie) w tym zakresie; i na odwrót wzlot może łagodzić negatywne skutki spadku. Jest też trzecia możliwość między tymi dwiema skrajnościami - stosunki ani dobre ani złe, czyli nijakie, jak to jest obecnie. Krótko mówiąc, odważne i zdecydowane polepszenie oraz kompleksowa normalizacja współpracy chińsko-amerykańskiej nie ma racjonalnej i pozytywnej alternatywy, jeśli bierzemy pod uwagę także dobro tych obydwu wielkich narodów i państw oraz reszty świata.

Wojna na Ukrainie jest wielowymiarową katastrofą, która prawdopodobnie pogłębi się w przewidywalnej przyszłości. Kiedy wojna jest sukcesem, niewiele wagi przykłada się do jej przyczyn, ale kiedy rezultat jest katastrofą, wówczas wiele uwagi poświęca się jej powodom.
Ludzie pragną wiedzieć, czy musieliśmy znaleźć w tej strasznej sytuacji. Byłem świadkiem tego fenomenu dwa razy w moim życiu. Najpierw w  przypadku wojny wietnamskiej, a potem wojny w Iraku. W obu przypadkach Amerykanie chcieli wiedzieć, jak to się stało, że ich kraj tak bardzo mógł się przeliczyć. Biorąc pod uwagę fakt, że Stany Zjednoczone i ich natowscy sprzymierzeńcy odgrywali kluczową rolę w wydarzeniach, które doprowadziły do wojny na Ukrainie, a obecnie grają decydującą rolę w prowadzeniu tej wojny, właściwym jest, aby ocenić odpowiedzialność Zachodu za to nieszczęście. Chciałbym przedstawić dziś dwa główne argumenty:

Andrzej Ziemski
Felieton - My Socjaliści

PPS ma w roku 2022 szereg trudnych wyborów i problemów do rozwiązania. Dotyczą one głównie wyciągnięcia właściwych wniosków o charakterze politycznym z sytuacji, po pierwsze, jaka rozgrywa się globalnie – szczególnie skutków wojny na Ukrainie, po drugie, sytuacji na polskiej scenie politycznej dość symetrycznie podzielonej pomiędzy dwa plemiona postsolidarnościowe oraz po trzecie, sytuacji na lewicy w kontekście powstania i umocnienia się Nowej Lewicy oraz poszukiwania przez pozostałe, osierocone po okresie dominacji SLD partie, ugrupowania, związki, stowarzyszenia i fundacje sprzyjających warunków rozwoju.
Trzeba podkreślić, że mamy do czynienia z powszechną atomizacją polityki, upadkiem reguł demokracji liberalnej oraz ekonomizacją stosunków politycznych i społecznych.

Jan Herman
Felieton - Moja Polska

Istotą wojny jest egzaltacja. Bez niej nikt nie postawi na szali żadnego z elementów swojego „dobrostanu”, swojego albo najbliższych: życia, majątku, zdrowia, dorobku, dobrej sławy, środowiska społecznego albo ekologicznego.
Są jednak takie wojny, w których ten dobrostan ma co najwyżej wtórne znaczenie. Ich ogólną nazwą jest: NIESPRAWIEDLIWOŚĆ. W odróżnieniu od jakiejkolwiek wojny SPRAWIEDLIWEJ – mówimy o intencji nieczystej, wątpliwej, łatwo podważalnej, niemoralnej.
Najtrudniejsze są takie wojny, w których stawką są odmienne racje cywilizacyjne.