Działacze organizacji młodzieżowej Polskiej Partii Socjalistycznej – Młodych Socjalistów PPS – z całej Polski zebrali się w sobotę 24 sierpnia 2024 r. w Warszawie, aby podsumować dotychczasowe działania oraz przedyskutować najważniejsze wyzwania ruchu robotniczego i młodzieży socjalistycznej na 2024 i 2025 rok. Obrady prowadził przewodniczący MS PPS – tow. Kacper Wężyk, a gościem specjalnym był wiceprzewodniczący Rady Naczelnej PPS, tow. Bogdan Chrzanowski, który przyglądał się przebiegowi zjazdu, brał udział w dyskusjach dzieląc się z młodymi działaczami cennymi spostrzeżeniami i radami na przyszłość, a także zachęcał do dalszych działań i pracy na rzecz idei socjalistycznej.

Andrzej Ziemski

11-12 lipca każdego roku obchodzimy kolejną rocznicę Rzezi Wołyńskiej. W 2024 roku również złożyliśmy kwiaty na warszawskim Żoliborzu pod pomnikiem ofiar banderowskiego bestialstwa.
Polska Partia Socjalistyczna zachowała swą ciągłość i pamięć od momentu powstania w 1892 roku. Dotyczy to szczególnie wydarzeń ważnych dla Narodu i Państwa, jak wojny, okresy przełomów i łamanie procedur demokratycznych zapisanych w kolejnych aktach konstytucyjnych od II Rzeczypospolitej do dziś.
Okres ostatnich kilku lat, szczególnie wojna na Ukrainie, budzi wiele emocji i niepokoju. Od jej dalszego przebiegu i efektów zależy los Polski, jak też naszej części Europy. Stwierdzenia, że Polska w jej wyniku może być wielka, albo może jej nie być, mają w sobie wiele z realizmu politycznego, który zawsze cechował polskich socjalistów.

Sylwester  Szafarz                                                        

Charakterystyka  merytoryczna
Jako nowy historyczny punkt wyjścia w doskonaleniu  socjalizmu o specyfice chińskiej – III Plenum KC KPCh  stanowi wydarzenie epokowe znamionujące  bezprecedensowy  nowy etap  ilościowy i jakościowy w procesie kompleksowej modernizacji i reformowania Chin, a także  innowacyjnej realizacji ich polityki zagranicznej. Dzięki uchwałom III Plenum proces ten przyczyni się do wzniesienia rozwoju państwa i społeczeństwa chińskiego na znacznie wyższy poziom, jakiego jeszcze nie zaznała ich długa historia oraz współczesne dokonania reformatorsko-modernizacyjne. W tym ogólnym  kontekście, pragnę przybliżyć kluczową problematykę III Plenum, tak aby można było możliwie jak najlepiej znać, pojmować oraz interpretować wiedzę o wymienionych powyżej niezwykłych i kompleksowych przemianach modernizacyjnych dokonujących się w ChRL.

Sylwester Szafarz

Niewypał sojuszu UE – LIO

Główny tytuł niniejszego opracowania nie jest bynajmniej przypadkowy ani pretensjonalny. Bowiem UE, podobnie jak całe mnóstwo innych organizacji oraz instytucji międzynarodowych, wymaga zdecydowanej oraz kompleksowej naprawy, modernizacji, a także urealnienia programowego stosownie do złożoności europejskich i globalnych. Pytanie, czy UE chce rzeczywiście przetrwać oraz rozwijać się nie jako Unia Antyeuropejska; ale prawdziwie Europejska, czyli taka, która dobrze i z pożytkiem służy Europejczykom oraz ich interesom globalnym. Zapewne wszyscy mogą rozszyfrować szybko i z łatwością skrót UE, ale już chyba nie wszyscy wiedzą, co znaczy LIO. Wyjaśniam przeto Szanownym Czytelnikom, że jest to nazwa Liberalnego Ładu Międzynarodowego (= Liberal International Order). Ów Ład, a de facto anachroniczny i  niewydolny „Nieład  Globalny”, bardzo pogrążony w obecnych bezprecedensowych i różnorodnych  kryzysach, jest mozolnie tworzony przez: neoliberałów, masonów, dość sekretne ugrupowanie Bilderberg, sławetne Światowe Forum Ekonomiczne z Davos, kompleksy wojskowo-przemysłowe i in. Jednakowoż ów „Nieład” nawet w nieco skorygowanej wersji chyba już nigdy nie powstanie! Póki co jednak, każda i każdy z nas, a przynajmniej  przygniatająca  większość spośród ponad 8 mld obywateli Ziemi, cierpi okrutnie wskutek bardzo dotkliwych i bolesnych konsekwencji owych różnorodnych  kryzysów, których końca nie widać.

Bogdan Chrzanowski

Nikt w Europie i na Świecie nie przypuszczał, że wojna w XXI w. może wybuchnąć  w   Europie tak blisko nas, na Ukrainie. Początkowo wydarzenia na Ukrainie można było zaliczyć do kategorii tzw. rewolucji placowych (majdanowych ), takich jak: plac przed stocznią gdańską, plac Tien An Men w Pekinie plac Tahrir w Kairze, plac Taksim w Istambule i wreszcie plac – Majdan w Kijowie. Od samego zarania tych wydarzeń, niektórzy czołowi politycy i wysocy urzędnicy rządowi w USA i z innych państw zachodnich zachęcali bezpośrednio swych zwolenników, opozycjonistów, do walki o obalenie władzy (tzw. prorosyjskiej) na Ukrainie.
USA nie zgodziłyby się nigdy na to, aby np. ówczesny minister spraw zagranicznych Ukrainy, przemawiał do niezadowolonych tłumów w Parku Lafayette. Ważną przyczyną obecnego kryzysu na Ukrainie jest konfrontacja między Wschodem i Zachodem widocznego gołym okiem, nawrotu do „II zimnej wojny” oraz próba podziału świata na nowo. To źle wróży całej ludzkości.

Maciej Kijowski

Rządząca ekipa, którą spaja już tylko zamiłowanie do władzy i pieniądza, nie ustaje w konkurowaniu z PiS-owskimi poprzednikami i sprzyjającymi im konfederatami w hipokryzji oraz w łamaniu praw człowieka, któremu towarzyszy równie ochocze łamanie przedwyborczych obietnic.
To PiS-owcy wytoczyli przeciw uchodźcom, przeciw migrantom, najcięższe armaty, to oni traktowali ich tak podle, tak antyhumanitarnie, że nieludzki pushback stał się normą. Rządzący obecnie prześcignęli poprzedników, rozwijając i modyfikując ich zbrodnicze zamiary po mistrzowsku. To oni przechwalają się tym, jak miło będzie strzelać do bezbronnych ludzi.

Sylwester  Szafarz

Definicje cywilizacji ludzkich

Fundamentalna alternatywa wymieniona w tytule niniejszego opracowania stanowi jednocześnie kolosalny wręcz odwieczny dylemat ludzkości nabierający bezprecedensowo dramatycznej wymowy w naszych czasach. Póki co nie widać jeszcze sposobu rozwiązania tego starego i nowego „węzła gordyjskiego”. Zaciska się on coraz bardziej na wszystkim, co żyje i co wegetuje na Ziemi. Poczynając od przysłowiowego początku świata, pojęcia i instytucje różnych cywilizacji zaliczają się do takich kategorii teoretycznych, a także praktycznych, których wyjątkowość, mnogość i różnorodność sięgają nieomalże zenitu oraz dominują zdecydowanie nad innymi kategoriami dotyczącymi odwiecznej i współczesnej ewolucji ludzkości. Przeto każda analiza przeróżnych odmian oraz systemów cywilizacyjnych, a także  stosunków i powiązań pomiędzy nimi jest zadaniem niezwykle trudnym, ale jednocześnie bardzo i to bardzo potrzebnym dla sensownego zrozumienia całokształtu fenomenu  cywilizacyjnego i jego pochodnych w przeszłości, w teraźniejszości oraz, co ważniejsze, w przyszłości człowieczeństwa. W rozlicznych analizach dotyczących tych zagadnień mamy do czynienia ze skrajnościami merytorycznymi oraz metodologicznymi - od pozytywów do negatywów, od mądrości do głupoty, od cywilizacji wschodniej do zachodniej, od socjalistycznej do kapitalistycznej, od cywilizacji życia do „cywilizacji” śmierci, od cywilizacji  ziemskiej do pozaziemskiej itp. itd.

Jan Paweł Woźniak

W wyborach do Parlamentu Europejskiego 9 czerwca br. Koalicyjny Komitet Wyborczy Lewica (Nowa Lewica, Partia Razem, Polska Partia Socjalistyczna, Unia Pracy i inne ugrupowania) uzyskała swój najgorszy wynik wyborczy od wielu lat i jeden najgorszych z historii – na poziomie 6,30%, a tym samym zaledwie 3 mandaty europoselskie.
Trudno poważnie mówić o, ogłaszanym, nadzwyczajnym „sukcesie” wyborczym jednego z głównych przywódców Lewicy – Roberta Biedronia, który w Warszawie (gdzie z reguły zaznaczają się lewicujące trendy, nieco silniejsze niż w innych częściach Polski) zdobył ok. 5% wszystkich głosów, a cały lewicowy komitet – ponad 10%, podczas gdy raptem dwa miesiące wcześniej Magdalena Biejat – kandydująca na prezydenta Warszawy – zdobyła ich ponad 12,5%, uwzględniając nawet odmienność tych wyborów.

Janina Łagoda

W niewielkim przedziale czasu zaliczyliśmy dwie wyborcze kampanie: parlamentarną oraz samorządową i znaleźliśmy się w kolejnej procedurze elekcyjnej, tj. obioru 53 posłów do Parlamentu Europejskiego (PE, Europarlament). Kandydaci już zostali wytypowani i umieszczeni na partyjnych listach wyborczych zarejestrowanych w Państwowej Komisji Wyborczej. Finalną lokację rywalizacji poznamy w dniu 9 czerwca 2024 roku. I od tego momentu będzie się liczyła skuteczność ich pracy, tej nade wszystko na rzecz dalszego doskonalenia funkcji unijnych agend traktatu, jak i państwa reprezentowanego, a w tym przypadku Polski.
W tej chwili widać, że będą z tym problemy, bo partyjne aspiracje są różnorodne. Te wybory będą o tyle istotne, że mogą ważyć o byciu lub nie naszego kraju w tym unijnym przedsięwzięciu, bowiem w państwach UE, także i u nas trendy odśrodkowe przybierają na sile.

Andrzej Ziemski

W roku 2019, w szczycie konfliktu pomiędzy PO i PiS, opublikowałem tekst „Polski maccartyzm”, wskazując, jak mowa nienawiści i inne  działania polityczne oraz wojna wpisują się w doświadczenia naszej zachodniej cywilizacji XX wieku. Maccartyzm – twór amerykański lat 40. ubiegłego wieku przeszedł do niechlubnej historii USA, potępiony został praktycznie w całym świecie, również w USA. Dziś atmosfera światowej polityki, porównywalnie, jak zaraz po zakończeniu II wojny światowej, eskaluje w kierunku konfrontacji globalnej. Napędzają ją skrajnie prawicowe środowiska, te same, co w latach 40. XX wieku wspierane przez kompleks militarno-przemysłowy. Wojna to nie tylko śmierć i degradacja człowieka. Wojna to również wielki interes, o czym dobrze wiedzą wszyscy właściciele koncernów i służący im podżegacze wojenni. Tak jak pożarów nie gasi się ogniem, tak też wojen i nieszczęścia ludzi nie kończy się eskalacją konfliktów, ale ich wygaszaniem. Maccartyzm w polskim wydaniu dziś, to wpisywanie się w logikę wojny, a nie pokoju.

Maria Szyszkowska

Epoka globalizacji, czyli ta w której żyjemy, bo tak się ją określa, odbiega od ideałów, które miały ją wyznaczać. Idea globalizacji zrodzona przez stoików i rozwinięta przez Kanta, ujmuje człowieka jako wartość najwyższą. W starożytności stoicy głosili powszechne braterstwo i zespolony z nim zakaz prowadzenia wojen. Wyjaśniali, że człowiek jest cząstką Ludzkości oraz cząstką Kosmosu.
Tę ideę globalizmu inaczej wyraził w XVIII wieku Kant także nie używając tego terminu. Zawarta jest ona w formule imperatywu praktycznego: „Postępuj tak byś człowieczeństwa tak w swej osobie, jako też w osobie każdego innego używał zawsze zarazem jako celu, nigdy tylko jako środka”. Filozof ten nadaje globalizmowi sens moralny. Uznając człowieka za wartość fundamentalną stwierdza, że nawet Bóg, o ile istnieje, nie mógłby traktować człowieka jako środka do celu, nawet wzniosłego. Takie ujmowanie człowieka, wyjaśnia Kant, wyklucza prowadzenie jakiejkolwiek wojny. Otóż wojna powoduje to, że człowiek zostaje zredukowany do roli środka, ponieważ celem wojny jest zwycięstwo.