Janina Łagoda

Partia władzy, mająca za sobą doświadczenia zarówno walki o tron, jak i w administrowaniu państwem, nie dopuszcza myśli o ewentualnej marginalizacji, co oczywiste, ale za buńczucznością każdego rządzącego ugrupowania zazwyczaj podąża realna groźba przegranej. Dlatego też, by trwać na piedestale przygotowuje grunt ku kolejnemu wyborczemu zwycięstwu, pławiąc się w gąszczu chwytliwych obietnic, rozczulających propozycji i innych zachęt mających procentować na finiszu wyborczego dystansu. Wszystko jest opakowywane w prosty agitacyjny przekaz o potrzebie wzmacniania fundamentów państwa, na których będzie dobudowywana utęskniona mocarstwowa Najjaśniejsza, wolna od wewnętrznych animozji i budząca respekt w świecie. Utopijne to wprawdzie zawołanie w wydaniu obecnie rządzących, ale o chwytliwej mentalnej przyczepności. Dla niektórych wyborców wiara w realność skrytych pragnień jest silniejsza od wymowy faktów.

Robert Plebaniak

Gdyby wzorem towarzyszącej nam od lat „Familiady”, zadać pytanie: „Z czym kojarzy się miasto Łódź?”, zapewne padałyby różne odpowiedzi. Każdemu z pewnością z czymś innym. Jednak sądzę, że robiąc ranking wskazań, w pierwszej piątce moglibyśmy znaleźć: „z Ziemią Obiecaną”, „z Łódzką Szkołą Filmową” i … „z Widzewem Łódź”. Dziś, poświęćmy chwilę uwagi tej trzeciej odpowiedzi – Widzew Łódź. W latach 80-tych poprzedniego stulecia, z niewielkiego klubu z robotniczej dzielnicy Łodzi, potrafiono stworzyć drużynę, która była w stanie „odprawiać z kwitkiem” najbardziej uznane europejskie marki piłkarskie. Wspomnę chociażby o Juventusie FC, Manchesterach City i United czy Liverpoolu.

77 lat temu zakończyła się II wojna światowa. Jej skutki przetrwały w pamięci kilku pokoleń mieszkańców całego globu. Przeorały ludzkie myślenie, szczególnie jeśli chodzi o los człowieka na tle wydarzeń epoki. Wskazały, że pokój, sprawiedliwość, praca i rozwój składają się na to, co nazywamy szczęściem. Dobro człowieka wypływa z poszanowania tych wartości i trwałej dbałości i walki o ich codzienne utrwalanie.
Socjaliści od pokoleń walczą o realizację tych wartości. Wielu oddało życie w walce również na frontach II wojny światowej i później, kiedy dobro człowieka było zagrożone. Zawsze powszechny pokój był marzeniem socjalistów.
Szczególnie dziś, w dobie globalizacyjnych przepychanek, zapomina się o człowieku. Nie wolno zgadzać się na wojnę, która wchodzi na stałe do naszej codzienności, dziś, po 77 latach w Europie.
Uważamy, że świat pracy, który cierpi najbardziej na imperialistycznych marzeniach o dominacji, nie powinien przyzwyczajać się i akceptować tego stanu. Tej trwającej już wojnie oraz następnym, które rodzą się w niektórych głowach, należy powiedzieć NIE.
Nigdy więcej wojny, cierpienia, męczeńskiej śmierci. Chcemy żyć w pokoju, w świecie sprawiedliwości i perspektyw rozwoju dla każdego człowieka. Szczególnie silnie apelujemy do Polaków – ogromne zniszczenia, cierpienia i straty, jakie ponieśliśmy podczas II wojny światowej nie mogą zostać przez nas nigdy zapomniane.

Porozumienie Socjalistów

Grzegorz W. Kołodko

Można być krajem małym, jak Singapur czy Szwajcaria – i znajdować się w czołówce. Można być dużym, jak Brazylia czy Nigeria – i wlec się na końcu. Można być średnim, jak Włochy czy Turcja – i tkwić w miejscu albo, jak Chile czy Polska – iść wyraźnie do przodu. Globalizacja stwarza ku temu szanse, a rodzima polityka i umiejętności przedsiębiorców mogą, ale nie muszą, je inteligentnie wykorzystywać. Na globalizację można patrzeć jak na obiektywny proces, któremu równocześnie towarzyszą szanse i zagrożenia. Saldo płynących stąd dodatkowych korzyści, które nie pojawiłyby się, gdyby nie globalizacja, oraz dodatkowych kosztów, których też by nie było, gdyby nie ona, zależy od kunsztu rodzimej polityki rozwoju na szczeblu makroekonomicznym i jakości zarządzania w skali mikroekonomicznej.
Kraje, których liderzy polityczni nie pojmują istoty tego procesu, nie będą w stanie wykorzystać dobrodziejstw globalizacji na rzecz przyspieszenia tempa własnego rozwoju społeczno-gospodarczego. Co więcej, uciekając w nacjonalistyczną ułudę protekcjonizmu, koniec końców mogą nie zyskać na śmiałym udziale w nieodwołalnym globalnym podziale pracy. Mogą także dać się innym wyzyskiwać na różne sposoby – od utrwalania rolniczo-surowcowej struktury produkcji do drenażu siły roboczej, jak w przypadku Ukrainy, czy zatrzymać się na dolnych ogniwach łańcuchów produkcyjno-podażowych przynoszących mało wartości dodanej, jak na przykład Bangladesz.

Sylwester  Szafarz                                                                       

Doświadczenia przed ukraińskie

Przyznaję bez bicia, że jest pewna ironiczna symbolika w takim a nie innym ujęciu tytułu obecnego opracowania. Skłoniły mnie do tego dotychczasowe dramatyczne konsekwencje amerykańsko (per procura) – rosyjskiej wojny o Ukrainę. Pisałem już o tym niejednokrotnie we wcześniejszych tekstach. Obecnie działania wojenne (zbrojne) toczą się w 50 punktach na kuli ziemskiej. Casus ukraiński jest 51-wszym. A, w ogólności, to już ponad 210 mniejszych czy większych wojen notujemy w całej historii naszej cywilizacji, od „Adama i Ewy” poczynając. To bardzo podłe i niegodziwe świadectwo barbarzyństwa i zezwierzęcenia tejże cywilizacji. Otóż, analiza historii owych wojen, łącznie z ukraińską, skłania mnie do wyciągnięcia poniżej wielu interesujących wniosków, spośród których kilka stanowi dla mnie niemałe zaskoczenie. Np. okazuje się mianowicie i naturalnie, że, w każdym przypadku wojowania, była i jest strona wygrana i strona przegrana. Wojen remisowych raczej nie bywało.

Sylwester Szafarz

Pragnę przekazać najserdeczniejsze pozdrowienia i gratulacje inicjatorom - Przyjaciołom chińskim oraz uczestnikom i promotorom Ugrupowania 16+1 z okazji dziesiątej rocznicy jego utworzenia. Jest to także święto mojego kraju, Polski oraz moje - osobiście. Bowiem, jako ekspert, uczestniczyłem w 2 konferencjach „na szczycie” Ugrupowania 16+1, a mianowicie: - jego utworzenie w Warszawie (w 2012 r.) oraz - przyjęcie ambitnego programu działania w Belgradzie (w 2014 r.). W ciągu minionego dziesięciolecia śledziłem i analizowałem nieprzerwanie ewolucję i działalność U-16+1 zwiększonego następnie do U-17+1 po przystąpieniu doń Grecji (w 2019 r.).

Andrzej Ziemski
Felieton - My Socjaliści

PPS ma w roku 2022 szereg trudnych wyborów i problemów do rozwiązania. Dotyczą one głównie wyciągnięcia właściwych wniosków o charakterze politycznym z sytuacji, po pierwsze, jaka rozgrywa się globalnie – szczególnie skutków wojny na Ukrainie, po drugie, sytuacji na polskiej scenie politycznej dość symetrycznie podzielonej pomiędzy dwa plemiona postsolidarnościowe oraz po trzecie, sytuacji na lewicy w kontekście powstania i umocnienia się Nowej Lewicy oraz poszukiwania przez pozostałe, osierocone po okresie dominacji SLD partie, ugrupowania, związki, stowarzyszenia i fundacje sprzyjających warunków rozwoju.
Trzeba podkreślić, że mamy do czynienia z powszechną atomizacją polityki, upadkiem reguł demokracji liberalnej oraz ekonomizacją stosunków politycznych i społecznych.

Jan Herman
Felieton - Moja Polska

Istotą wojny jest egzaltacja. Bez niej nikt nie postawi na szali żadnego z elementów swojego „dobrostanu”, swojego albo najbliższych: życia, majątku, zdrowia, dorobku, dobrej sławy, środowiska społecznego albo ekologicznego.
Są jednak takie wojny, w których ten dobrostan ma co najwyżej wtórne znaczenie. Ich ogólną nazwą jest: NIESPRAWIEDLIWOŚĆ. W odróżnieniu od jakiejkolwiek wojny SPRAWIEDLIWEJ – mówimy o intencji nieczystej, wątpliwej, łatwo podważalnej, niemoralnej.
Najtrudniejsze są takie wojny, w których stawką są odmienne racje cywilizacyjne.