W dniu 9 marca 2016 roku w Warszawie doszło do podpisania Deklaracji przez ugrupowania tworzące Porozumienie Socjalistów. Inicjatywa ma charakter programowy i obejmuje ugrupowania deklarujące rodowód i program socjalistyczny.
Porozumienie tworzą:
Polska Partia Socjalistyczna, Polska Lewica, Pacyfistyczne Stowarzyszenie Wolnej Myśli, Ruch Ludzi Pracy, Stowarzyszenie Ruch Społeczny „Praca-Pokój-Sprawiedliwość”, Stowarzyszenie im. Ignacego Daszyńskiego oraz Redakcja „Przeglądu Socjalistycznego”.
Trwają rozmowy z innymi partiami i organizacjami w sprawie przystąpienia do Porozumienia.
Sygnatariusz Deklaracji Porozumienia Socjalistów w opublikowanych dokumentach piszą:
„Jako przedstawiciele działających w Polsce partii i organizacji socjalistycznych przyjmujemy Deklarację ‘Porozumienie Socjalistów’. Wskazuje ona na priorytety naszych działań.
Skłania nas do tego sytuacja, jaka ukształtowała się w Polsce i na polskiej lewicy po ostatnich wyborach. Lewica utraciła społeczne poparcie, opuściła ławy parlamentarne, straciła wpływy w strukturach samorządu. Jest to efekt długiego procesu politycznego, wielu błędów i, w konsekwencji, samowykluczenia się lewicy z wpływu na życie polityczne i społeczno-gospodarcze w naszym kraju…”
Poniżej publikujemy dokumenty Porozumienia Socjalistów:
Do
Partii i ugrupowań lewicy
Związków zawodowych i innych reprezentantów świata pracy
Jako przedstawiciele działających w Polsce partii i organizacji socjalistycznych przyjmujemy Deklarację „Porozumienie Socjalistów’. Wskazuje ona na priorytety naszych działań.
Skłania nas do tego sytuacja, jaka ukształtowała się w Polsce i na polskiej lewicy po ostatnich wyborach. Lewica utraciła społeczne poparcie, opuściła ławy parlamentarne, straciła wpływy w strukturach samorządu. Jest to efekt długiego procesu politycznego, wielu błędów i, w konsekwencji, samowykluczenia się lewicy z wpływu na życie polityczne i społeczno-gospodarcze w naszym kraju.
Przyczyn tego stanu jest wiele. Podstawowa jednak polega na błędnej ocenie procesu rozwoju społecznego-gospodarczego. Nie została przez lewicę właściwie oceniona i doceniona rola podstawowych ideałów naszego ruchu oraz skutków odstępstw od nich i kompromisów w dobie neoliberalnego rozwoju.
Praktyka pokazała, że konflikt kapitał-praca nie znika, a wręcz narasta. Brak równych szans, nierówności społeczne, wyzysk ludzi pracy stały się polską rzeczywistością. Konstytucyjne gwarancje praw socjalnych i prawa pracy okazały się fikcją.
W ciągu ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło w naszym kraju zachwianie racjonalnych proporcji pomiędzy interesami świata pracy a interesami kapitału. Pod dyktando korporacji powstało społeczeństwo konsumentów, a nie społeczeństwo obywatelskie, do czego dążyły wszystkie nurty lewicy.
Socjaliści w przestrzeni politycznej i społecznej zawsze wpisywali na swe sztandary ideały niepodległości i suwerenności państwa, sprawiedliwości społecznej oraz dobra człowieka. Dziś trzeba o nich ponownie i głośno przypomnieć, przeprosić za błędy i zaniechania, podjąć walkę o prawa świata pracy.
1. Polska Partia Socjalistyczna (Bogusław Gorski)
2. Polska Lewica (Jacek Zdrojewski)
3. Pacyfistyczne Stowarzyszenie Wolnej Myśli (Maria Szyszkowska)
4. Ruch Ludzi Pracy (Lech Szymańczyk)
5. Stowarzyszenie Ruch Społeczny „Praca-Pokój-Sprawiedliwość” (Czesław Kulesza)
6. Stowarzyszenie im. Ignacego Daszyńskiego (Stefan Budziszewski)
7. Redakcja „Przeglądu Socjalistycznego” (Andrzej Ziemski)
Porozumienie Socjalistów
Deklaracja
My, ludzie polskiej lewicy – socjaliści, świadomi skutków kryzysu globalnego, który zagraża równowadze świata w jakim żyjemy i zatroskani aktualnym rozwojem wydarzeń w kraju, tworzymy porozumienie postępowych sił polskiej lewicy. Naszym celem jest obrona podstawowych wartości demokratyzujących naszą, europejską cywilizację. Są nimi sprawiedliwość społeczna i dobro człowieka.
Socjalizm rozumiemy jako ustrój nadrzędności pracy i godności człowieka nad kapitałem. Przypominamy, że socjalizm – różnorodnie pojmowany – głosiły wybitne jednostki, by wymienić Adama Mickiewicza, Edwarda Abramowskiego, Stefana Żeromskiego, Marię Dąbrowską a także Józefa Piłsudskiego i Ignacego Daszyńskiego. Wyrazem socjalizmu w systemie prawa jest uznanie znaczenia państwa oraz wskazanie innych – niż wprowadzone po 1989 roku – rozwiązań gospodarczych i społecznych. Wymaga to przywrócenia państwu obowiązków i funkcji, które pozwolą mu skutecznie zapewnić realizację powszechnych powinności społecznych jak ochrona zdrowia, edukacja, emerytury. Niezbędne jest odejście od liberalizmu ekonomicznego, który skutkuje biedą, upadkiem kultury i funkcjonowaniem wartości, które rozbijają wspólnotę obywateli. Zysk materialny nie powinien stanowić nadrzędnej wartości.
Kryzys polskiej lewicy widoczny jest na każdym kroku, co skutkuje brakiem jej możliwości wpływania na rozwój społeczny i reprezentowanie rzeczywistych interesów większości obywateli. Obserwujemy wykluczanie z dyskusji publicznej lewicowej analizy rzeczywistości i usuwanie z historii Polski tradycji i dokonań lewicy.
Jesteśmy ofiarami kryzysu spowodowanego błędną, neoliberalną polityką gospodarczą i społeczną. Jesteśmy opanowani przez biurokrację, korupcję i rynek. Coraz mniej jest miejsca dla człowieka, jego nadziei i marzeń. Już nikt dziś nie wierzy, że ma wpływ na świat, który toczy się pod dyktando ponadnarodowych korporacji i grup finansowych . Potrzebny jest wspólny antykapitalistyczny i antykorporacyjny front lewicy, który wyraziście określi interesy świata pracy na tle interesów kapitału i postawi wyraźną linię podziału.
Musimy zrobić porządek wokół siebie, posprzątać po 25 letniej nieudanej, nieuczciwej i niesprawiedliwej polskiej transformacji, która przyniosła w wielu dziedzinach regres ekonomiczny, rozwarstwienie społeczne, upadek pozytywnych relacji międzyludzkich, pogłębiający się chaos w państwie i niebezpieczne dysproporcje pomiędzy regionami kraju.
Nie godzimy się na to, aby „naprawa Rzeczypospolitej” związana była z tanim populizmem i kolejny raz polegała na totalnej wymianie kadr jednej opcji politycznej na drugą oraz zastępowaniu prawd jednej opcji prawicowej na prawdy drugiej opcji prawicowej. Nie zgadzamy się na ograniczanie pluralizmu poglądów i usuwaniu mechanizmów demokracji obywatelskiej z życia publicznego.
Współczesny świat i Polska muszą mieć perspektywę rozwojową jako struktura obywatelska i demokratyczna. Nie da się dalej budować życia opartego na niesprawiedliwości, egoizmie bogatych, braku perspektyw i dominacji rynku nad człowiekiem. Wierzymy, że jest możliwy świat bez wyzysku i nierówności.
Socjaliści umiejący odpowiedzieć na problemy współczesności, które przyniosła globalizacja, rewolucyjny postęp w technologii i powstanie nowej formacji – społeczeństwa informacyjnego, potrafią przywrócić ludziom nadzieję.
Opowiadamy się za solidarnym działaniem na rzecz jedności europejskiej i przyjęcia przez Unię Europejską bardziej socjalnego i federacyjnego modelu. Przeciwni jesteśmy budowaniu ładu światowego na wyścigu zbrojeń i filozofii odstraszania. Polska powinna zaangażować się w obronę i budowę infrastruktury pokoju i porozumienia międzynarodowego, a nie wojny.
Trzeba raz na zawsze zamknąć okres rozliczeń i nienawiści, jak to zrobiło wiele roztropnych społeczeństw po latach podziału Europy, do jakiego doszło po koszmarze II wojny światowej.
Jesteśmy za dekadą pokoju i spokoju społecznego zarówno w stosunkach międzynarodowych jak i relacjach obywatelskich w naszym kraju, w miejsce ciągłej walki, zemsty i nienawiści.
W formułowaniu swych celów politycznych odwołujemy się do dorobku najstarszej polskiej formacji politycznej – Polskiej Partii Socjalistycznej, która w swojej 125 letniej historii łączyła walkę o sprawiedliwość społeczną i solidarność międzynarodową z głębokim patriotyzmem.
Warszawa 9 marca 2016 roku