Omówiono kompleks problemów związanych z sytuacją na lewicy, rozdrobnieniem i upadkiem lewicowego etosu, brakiem wyrazistości funkcjonujących dziś ugrupowań. Przyjęto założenie organizacji święta 1 Maja, biorąc pod uwagę PPSowską tradycję w walce o prawa i poziom życia ludzi pracy.
Omówiono kompleks przedsięwzięć programowych i organizacyjnych związanych z przygotowaniem przypadających w listopadzie 2012 roku uroczystości 120 lecia Kongresu Paryskiego, na którym powołano PPS.
Rada Naczelna przyjęła następujące uchwały:
- w sprawie organizacji w dniu 15 grudnia 2012 roku 41. Kongresu PPS
- w sprawie organizacji uroczystości związanych ze 120 leciem PPS w dniu 17 listopada 2012 roku
- w sprawie sytuacji w ochronie zdrowia
- w sprawie sytuacji w oświacie w związku z likwidacją szkół
- w sprawie wydarzeń i protestów społecznych dotyczących ACTA, krytycznie odnosząc się do zamiarów ograniczania wolności w Internecie.
Posiedzeniu rady przewodniczył Bogusław Gorski – przewodniczący Rady Naczelnej.
Obecnych było 20 członków Rady Naczelnej oraz grupa zaproszonych gości.
Następne posiedzenie zapowiedziano na kwiecień 2012 roku.
Rady Naczelnej PPS w sprawie ACTA*- międzynarodowej umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrabianymi
przyjęte w dniu 28 stycznia 2012 roku
Od drugiej połowy XX wieku twórczość naukowa i artystyczna szybko prowadzi do powstawania wielu nowych wyrobów, które mają masowego odbiorcę. Twórczość ta stała się źródłem ogromnych zysków liczonych w setkach miliardów dolarów.
Posiadanie praw własności do zyskownych wyrobów i tym samym praw wyłączności na ich produkcję daje gwarancje uzyskiwania tych miliardowych zysków. Posiadaczami praw własności do wyrobów powstałych w wyniku działalności twórczej i naukowo-badawczej nie są ludzie – autorzy i twórcy wynalazków. Prawa te mają koncerny, w których oni pracują i koncerny uzyskują miliardowe zyski.
Koncerny farmaceutyczne mają prawa własności i prawa wyłączności na produkcję leków. Produkcja wielu leków nie jest zbyt droga. Cena za jaką producent- monopolista je sprzedaje jest często dziesiątki razy wyższa niż cena produkcji. Leki te są niedostępne dla ludzi ubogich. Zakłady ubezpieczeń społecznych ograniczają zakup drogich leków bo mają ograniczone środki finansowe.
Ta moralnie obrzydliwa sytuacja jest zgodna z doktryną neoliberalnego kapitalizmu. Zgodnie z tą doktryną ludzie, twórcy leku, nie po to odkryli nowy lek aby służył ludziom. Nowy lek ma być źródłem maksymalnego zysku dla koncernu farmaceutycznego. Ma być zyskownym towarem w transakcji z chorym człowiekiem. „Podrabianie lekarstwa”, czyli produkcja substancji leczniczej poza koncernem posiadającym prawa do jej wytwarzania i sprzedawanie po cenach wielokrotnie niższych ma być zwalczana wszelkimi sposobami. Temu ma służyć „ACTA - umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrabianymi ”.
Podobnie jest z twórczością artystyczną skierowaną do masowego odbiorcy. Bardzo wiele zarabiają twórcy muzyki popularnej ale wielokrotnie więcej zarabiają koncerny medialne, które tą muzykę sprzedają. Co trzeźwiejsi twórcy zauważają, że „zarabiają korporacje, a twórcy dostają ochłapy”. Rozwija się Internet. Korzystają z niego setki milionów użytkowników. Każdy z nich może przesłać do dowolnej liczby odbiorców posiadane filmy i nagraną muzykę. Jeśli ktoś, nie czyni tego dla korzyści materialnych: czy jest złodziejem i piratem? Intencją zleceniodawców wprowadzenia ACTA jest uznanie, że ten ktoś jest złodziejem i piratem. Dlaczego? Bo koncerny medialne straciły potencjalnych klientów i potencjalne zyski. Wielu twórców muzyki i filmów nie cieszy się, że ich twórczość znajduje uznanie i dociera do większej liczby ludzi. Mają ludziom za złe, że korzystają z ich twórczości artystycznej bez złożenia daniny finansowej. Wszystko dlatego, że niewiele lat temu wprowadzono nowe pojęcie własności: własność intelektualna. Objęła ona twórczość artystyczną. Powstały koncerny i korporacje medialne, które z tej formy własności mają już ogromne zyski. A chcą mieć zyski jeszcze większe.
Rząd Donalda Tuska hołduje neoliberalnej ideologii. Międzynarodowa umowa ACTA to przykład działania w myśl tej ideologii. Przyjęcie ACTA przez Radę Unii Europejskiej zostało dokonane w okresie polskiej prezydencji. „Proces ten był jednym z priorytetów Ministerstwa Gospodarki realizowanych podczas przewodnictwa Polski w Radzie UE” – chwali się Ministerstwo Gospodarki.
W sprawie Internetu ACTA stawia interesy korporacji ponad interes ludzi i ich prawo dostępu do dóbr kultury.
ACTA tworzy ponadpaństwową instytucję, która uzyska niekontrolowane możliwości inwigilacji i ścigania każdego, wobec którego ma podejrzenie o naruszanie postanowień ACTA. Instytucja ta będzie mogła podjąć inwigilację i ściganie bez nakazu sądowego.
ACTA zagraża wielu aspektom interesu publicznego. Spotyka się ona ze sprzeciwem organizacji pożytku publicznego, środowisk akademickich, prawników w USA i w innych krajach.
W Polsce obowiązuje bardzo mocne i rygorystyczne prawo autorskie. Broni ono interesów twórców. Nie ma powodu aby nakładać na istniejące prawo przepisy preparowane w interesie korporacji medialnych – przepisy sprzeczne z interesem społecznym.
Dziś do „świata zachodniego” należy większość tego co jest określane jako własność intelektualna. Daje to przewagę nad pozostałymi krajami. Jest źródłem zysków. Dlatego powstała przygotowywana w tajemnicy umowa ACTA. Za kilka lat sytuacja może się zmienić. Czy USA i Europa Zachodnia będą chciały płacić Chinom, Japonii czy Indiom za powstałą u nich własność intelektualną?
Wszystkie organizacje i środowiska, które reprezentują interes społeczeństwa są przeciwne ograniczaniu wolności w Internecie oraz prywatności jego użytkowników.
Polska Partia Socjalistyczna jest zdecydowanie przeciwna umowie handlowej ACTA. Uznajemy umowę ACTA za jednostronną, stawiającą interesy wielkich korporacji medialnych ponad interes obywateli i ich prawo do dostępu do kultury.
Nie dla ACTA!
_______________
*ACTA (ang. Anti-Counterfeiting Trade Agreement, ACTA) - Umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrabianymi
Warszawa, 1.2.2012 roku
Do
PLATFORMY OBYWATELSKEJ
i POLSKIEGO STRONNICTWA LUDOWEGO
Mimo zapewnień o wielkich atutach nowych ustaw zdrowotnych Ministerstwo Zdrowia tworzy rozwiązania nie służące poprawie sytuacji ani polskich pacjentów, ani pracowników szpitali, przychodni i aptek. Chaos, który zdominował życie pacjentów w pierwszych dniach stycznia b.r. nie może się więcej powtórzyć !
Na przykładzie tzw. ustawy refundacyjnej widzimy, że nowe rozwiązania nie są w odpowiedni sposób konsultowane ze specjalistami, albo słuszne postulaty pacjentów, lekarzy czy farmaceutów nie są brane pod uwagę na etapie tworzenia prawa. Nie zgadzamy się, aby głównym celem zmian były dalsze oszczędności w chronicznie niedofinansowanym sektorze ochrony zdrowia .
Koalicja rządząca nie może przedkładać dobra finansów NFZ nad dobro pacjenta! Naszym zdaniem zasadniczym celem reform powinno być zwiększenie dostępności do usług medycznych, czego ani obecna ustawa refundacyjna, ani kolejne ustawy prowadzące do komercjalizacji szpitali nie spowodują. W wyniku teraz przyjętych rozwiązań polski pacjent zapłaci za leki w aptece jeszcze więcej niż do tej pory, a w przyszłości będzie musiał dopłacać do leczenia szpitalnego, jeśli będzie chciał być leczony na odpowiednim, europejskim poziomie.
PPS jest za utrzymaniem zasady równej dostępności do ochrony zdrowia finansowanej ze środków publicznych, za zwiększaniem stopnia refundacji za leki, za zwiększeniem nakładów na publiczną ochronę zdrowia, za przejrzystymi zasadami kontraktowania usług medycznych, za powstrzymaniem odpływu pieniędzy ze składki zdrowotnej do placówek prywatnych, które będąc na uprzywilejowanej pozycji prowadzą tylko działalność przynoszącą zyski, bez zwracania uwagi na rzeczywiste potrzeby zdrowotne społeczeństwa.
Państwo nie może wycofywać się z tak ważnej dziedziny życia jak ochrona zdrowia. To nie jest pole do realizacji utopijnych ideałów niewidzialnej ręki rynku. Ustawa o działalności
leczniczej zmienia w sposób zasadniczy organizację szpitalnictwa w naszym kraju wprowadzając zasadę dostosowania poziomu opieki do możliwości finansowych NFZ, a nie do potrzeb zdrowotnych społeczeństwa. Na to nie może być nigdy naszej zgody. Dostęp do nowoczesnej służby zdrowia to nie przywilej lecz jedno z podstawowych praw, których nie można pozbawiać lub ograniczać w zależności od zasobności portfela. Odpowiednia dostępność to także właściwa, optymalna dla społeczeństwa sieć szpitali publicznych i innych placówek ochrony zdrowia zapewniająca opiekę na terenie całego kraju.
Wzywamy koalicję rządzącą do wstrzymania wprowadzania w życie tych nieudanych, uzasadnianych neoliberalną ideologią ustaw, do podjęcia w tej sprawie dialogu ze wszystkimi zainteresowanymi dobrem pacjenta, abyśmy nie musieli po raz kolejny dowiadywać się o skali zaniedbań i błędów od poszkodowanych pacjentów w atmosferze protestu środowisk medycznych.
Przewodniczący
Rady Naczelnej PPS
/Bogusław Gorski/
Rady Naczelnej PPS
w związku z 120-leciem Polskiej Partii Socjalistycznej
podjęta w dniu 28 stycznia 2012 roku
Obowiązujący Statut PPS stanowi, że „Polska Partia Socjalistyczna kontynuuje działalność zapoczątkowaną na Zjeździe Polskich Socjalistów w Paryżu w listopadzie 1892 roku”.
Zapoczątkowana 120 lat temu – przez powstanie PPS - walka o zmianę stosunków społecznych i ekonomicznych na ziemiach polskich nie została zakończona. Nie zostały osiągnięte podstawowe cele w sferze społecznej i ekonomicznej jakie postawili twórcy Polskiej Partii Socjalistycznej. Społeczeństwo polskie nie zostało wyzwolone z jarzma kapitalizmu.
Twórcy Polskiej Partii Socjalistycznej jasno też określili cel dążeń i walki: „celem jest niepodległa rzeczpospolita demokratyczna”. Było to w czasach gdy nie istniało państwo polskie. Dziś mamy państwo polskie i w sensie prawnym jest ono niepodległą rzeczpospolitą demokratyczną. Rzeczywistość niestety nie potwierdza stanu prawnego. Większość majątku i kapitału bankowego na terenie Polski jest juz własnością firm zagranicznych, a „prywatyzacja” trwa dalej. Polska nie jest państwem niepodległym i suwerennym ekonomiczne. O życiu gospodarczym w Polsce decydują posiadacze kapitału, a nie demokratycznie wybierane władze państwowe. Dla współczesnej PPS, „niepodległa rzeczpospolita demokratyczna” pozostaje celem dążeń i walki.
120 lat temu, założyciele PPS tak opisali w Programie paryskim położenie ludzi pracy na ziemiach polskich: „Jak wszędzie, tak i u nas masy pracujące wydane są na łup wyzysku kapitalistycznego, a życie ekonomiczne całego kraju cierpi od tej samej, co wszędzie, rozkiełznanej spekulacji indywidualnej. Jak wszędzie, tak i u nas ilość wywłaszczonych wzrasta, a wszelki niezależny byt ekonomiczny jest podminowany przez rozwój gospodarki kapitalistycznej. Jak wszędzie, tak i u nas rozwija się coraz większe uzależnienie mas pracujących od garstki swojskich i obcych wyzyskiwaczy.” Pomimo upływu wielu lat, pomimo wielu przemian jakie następowały w tym czasie, ciągle aktualna jest ocena sprzed 120-stu lat, a szczególnie jej ostatni fragment, że „rozwija się coraz większe uzależnienie mas pracujących od garstki swojskich i obcych wyzyskiwaczy.”
Współczesny neoliberalny kapitalizm opiera swe panowanie na bezwzględnym i konsekwentnym przestrzeganiu dwóch „świętości”:
- „święte” prawo własności prywatnej, a wszystko może być własnością prywatną,
- „święta” wolność rynków, a wszystko może być towarem rynkowym.
Na straży przestrzegania tych „świętości” stoją władze i ustawodawstwo państwowe.
Odrzucenie tych „świętości” jest kluczem do obalenia kapitalizmu. Uspołecznianie własności dóbr gospodarczych i przywracanie rynkowi jego historycznie ukształtowanych funkcji to klucz do budowania sprawiedliwego systemu społecznego i ekonomicznego.
Współczesny kapitalizm jest w kryzysie systemowym. Wyczerpują się siły napędzające rozwój USA i Europy Zachodniej: przewaga technologiczna i militarna. Świat staje się wielobiegunowy. Nowe centra ekonomiczne i militarne – Chiny, Rosja, Japonia, Indie, Brazylia – kierują się własnymi interesami. Wykorzystują własność prywatną i rynek jako instrumenty do rozwoju narodowego i umocnienia państwa, ale nie traktują ich dogmatycznie i nie traktują kapitalizmu jako systemu z dłuższą perspektywą.
Rozwój nauki i techniki w XX wieku umożliwił rozwój cywilizacyjny i poprawę warunków życia całego naszego społeczeństwa. Władze państwowe i lokalne są wybierane z zastosowaniem demokratycznych procedur. Uzależnienie mas pracujących od wyzyskiwaczy nie jest tak bezpośrednio widoczne i odczuwalne jak to było w przeszłości. Nie zmieniła się jednak istota systemu kapitalistycznego – systemu niesprawiedliwości społecznych wynikających z wyzysku człowieka przez człowieka.
Kapitalizm współczesny skutecznie atomizuje społeczeństwo. W walce o byt ludzie są skazani na własną „przedsiębiorczość”, a praktycznie skazani na dyktat „pracodawcy”. Egoizm jednostki jest cnotą, a działanie dla dobra zbiorowości zwykłą głupotą. W Polsce ta „filozofia” jest wpajana społeczeństwu od dwudziestu lat jako prawda niepodlegająca dyskusji, dla której nie ma alternatywy. Opór jednostki w zatomizowanym społeczeństwie nie zagraża systemowi.
PPS jest partią polityczną klasy pracującej walczącej o swe wyzwolenie z jarzma kapitalizmu. Tak było i tak jest od stu dwudziestu lat. W tym czasie PPS odnosił sukcesy i ponosił porażki. Minione dwadzieścia lat – po 1989 roku – to czas porażki PPS. To czas porażki i zniewolenia polskiej klasy pracującej.
PPS musi realizować swoje fundamentalne zadania:
1. Budować świadomość społeczną ludzi pracy – świadomość, że zostali oszukani: odebrano im już posiadane prawa społeczne i ekonomiczne, okradziono ich z już posiadanych dóbr materialnych,
2. Organizować ludzi pracy do walki o wyzwolenie społeczne i ekonomiczne,
3. Proponować zmiany w rzeczywistości ekonomicznej i społecznej, które prowadzą do sprawiedliwości społecznej, do ludowładztwa w sferze gospodarczej.
Rady Naczelnej PPS
w sprawie zwołania 41-szego Kongresu Polskiej Partii Socjalistycznej
podjęta w dniu 28 stycznia 2012 roku
Centralny Komitet Wykonawczy przedstawi Radzie Naczelnej PPS strukturę organizacyjną partii i liczbę członków według stanu na 30 czerwca 2012 roku. Na tej podstawie Centralny Komitet Wykonawczy w porozumieniu z Radą Naczelną PPS do 1 września 2012 roku ustali liczbę mandatów delegata na Kongres dla poszczególnych organizacji.
Zebrania i konferencje sprawozdawczo-wyborcze z wyborem delegatów na Kongres odbędą się po 1 września 2012roku i powinny zakończyć się do połowy listopada.
„Zadania polityczne i organizacyjne PPS w 2012 roku”
podjęta w dniu 28 stycznia 2012 roku
Wszystkie ogniwa PPS podejmą działania wynikające ze 120-lecia naszej Partii. Ważne jest przypomnienie działalności i dokonań PPS i socjalistów z PPS w różnych regionach naszego kraju.
Gdy zarządzali miastami, gdy organizowali spółdzielnie i kluby sportowe. Jak organizowali walkę ludzi pracy z kapitalistycznym wyzyskiem, a wcześniej walkę o niepodległą Polskę.
W listopadzie odbędzie się rocznicowa Konferencja historyczna. Będą okolicznościowe wydawnictwa książkowe.
W 2012 roku odbędzie się 41- szy Kongres PPS. Poprzedzą go zebrania i konferencje sprawozdawczo-wyborcze na terenie całego kraju. Debata przedkongresowa i Kongres to wydarzenia, które służą wzmocnieniu naszej Partii – przyspieszają rozwój polityczny i organizacyjny PPS.
Będziemy kontynuować realizację uchwał podjętych na 40-stym Kongresie PPS. Nie straciły one swej aktualności ideowej i politycznej.
Rozwój sytuacji społeczno-politycznej i gospodarczej w Polsce i na świecie przynosi wydarzenia do których będziemy się ustosunkować. Światowy kryzys finansowy i ekonomiczny coraz bardziej obejmuje Polskę. Jest to kryzys współczesnego kapitalizmu. Został on przyspieszony neoliberalną ideologią i polityką importowaną z USA. Odpowiedzialność za jego wystąpienie w Polsce ponoszą wszystkie siły polityczne, które rządzą po 1990 roku, a więc nie tylko konserwatyści i liberałowie ale także socjaldemokraci. Rośnie zagrożenie dla idei demokratycznych, dla solidarności miedzy ludźmi, którzy tracą wolę walki o swoje prawa. Uaktywnia się skrajna prawica i znajduje posłuch u ludzi zdesperowanych i pozbawionych prawa do decydowania o swoim losie.
Lewica musi przedstawiać alternatywę dla obowiązującego neoliberalnego kapitalizmu i proponować ją społeczeństwu. PPS sformułowała swoje propozycje i przedstawiła je w Uchwale XL Kongresu i w stanowisku RN PPS „Socjalistyczna alternatywa”. Będziemy także upowszechniać propozycje Lewicy europejskiej.
I. Zadania ideowe i polityczne
Polska Partia Socjalistyczna konsekwentnie proponuje porozumienie programowe organizacji, stowarzyszeń i związków stanowiących lewicę społeczną. Wspólne określenie celów i zadań lewicowych związków zawodowych, partii i organizacji społecznych powinno umożliwić wspólną pracę i walkę o ich zrealizowanie. Program polskiej lewicy powinien zostać określony w wyniku wspólnych, autentycznych dyskusji przedstawicieli środowisk lewicowych. Wspólne określenie jakich należy dokonać zmian w istniejącym systemie społeczno-ekonomicznym umożliwi trwałe, programowe porozumienie lewicy, a to jest warunek zbudowania autentycznej formacji lewicowej w Polsce. Udział PPS w budowaniu porozumienia programowego lewicy jest naszym kluczowym zadaniem dopóki nie zostanie ono zrealizowane.
Pogarsza się sytuacja materialna ludzi żyjących z pracy. Będzie rosło bezrobocie, a pracujący będą mogli coraz mniej kupić za zarobione pieniądze. Nastąpi pogorszenie nastrojów społecznych. Naszym zadaniem jest wyjaśnianie, że rozwijający się kryzys jest cechą systemową kapitalizmu. Kryzys umożliwia przeniesienie kosztów rynkowego hazardu na ludzi pracy. Powinniśmy wykorzystać kryzys do uświadamiania społeczeństwu w jak brutalnym i niesprawiedliwym ustroju żyjemy. Powinniśmy organizować sprzeciw i bunt przeciw niesprawiedliwej rzeczywistości.
Będziemy kontynuować ocenę i krytykę kapitalizmu w Polsce. Aktualne są zadania wynikające z Uchwały Rady Naczelnej z dnia 6. 12. 2008 r. („Bilans, ocena i wnioski z dwudziestolecia transformacji ustrojowej w Polsce”). W uchwale tej stwierdziliśmy:
„Trzeba przypominać, że neoliberalny kapitalizm jaki mamy w Polsce nie jest naszym wyborem. Został przywieziony z zagranicy i wprowadzony reformą Balcerowicza bez społecznej zgody czy akceptacji. Elity polityczne rządzące od 20-stu lat umacniają neoliberalny kapitalizm bo służą interesom kapitału, a nie Polsce i Polakom.”
Będziemy przypominać Program Radomski PPS, który pozostaje ideowym i politycznym przesłaniem dla współczesnych socjalistów z PPS. Zobowiązuje nas do kontynuowania walki o socjalistyczną Polskę.
Obecnie rządzący cynicznie wykorzystują historię dla swoich potrzeb politycznych. Dotyczy to szczególnie oceny PRL i okresu międzywojennego. Będziemy głosić prawdę i o PRL i o dziś rządzących.
Trzeba prowadzić walkę z kapitalistycznym dogmatem o prymacie własności prywatnej i doktrynalnym likwidowaniem własności społecznej. Trzeba przypominać jak wielkie znaczenie dla Polski i Polaków miał rozwój własności państwowej i komunalnej w okresie międzywojennym. Na całym świecie – w państwach kapitalistycznych - znaczna część gospodarki to własność państwowa i komunalna. Trzeba przypomnieć dorobek PPS w rozwijaniu spółdzielczości. Informować o rozwoju spółdzielczych form własności w Europie i na świecie. Podejmować tworzenie spółdzielni.
Będziemy przywracać sens Święta Pracy 1 Maja – jako dnia walki o prawa ludzi pracy.
Zadaniem PPS jest wspieranie związków zawodowych w walce o sprawy pracownicze. W związkach zawodowych powinni działać członkowie PPS.
Ważnym zadaniem jest upowszechnianie dokumentów programowych i uchwał naszej Partii.
Wszystkie główne media służą interesom warstw posiadających. My musimy lepiej korzystać z poczty elektronicznej, internetu i „małej poligrafii”.
II. Zadania w sferze społecznej i gospodarczej
Zadania PPS w sferze społecznej i gospodarczej zostały określone w Deklaracji programowej i w uchwale 40-stego Kongresu „Jakiej chcemy Polski i Europy”.
Postępuje proces odbierania ludziom pracy praw wcześniej zdobytych. Dotyczy to: czasu pracy, warunków pracy, ubezpieczeń, ochrony zdrowia czy praw określanych w umowach o pracę. Rozbito system emerytalny. W firmach prywatnych nie ma związków zawodowych i warunków do obrony praw pracowniczych. To są sprawy, które musimy podejmować i działać wspólnie ze związkami zawodowymi i organizacjami lewicowymi.
Pozostaje aktualna walka o wyraźne podniesienie płacy minimalnej, o układy zbiorowe i reprezentacje pracownicze w zakładach pracy.
PPS monitoruje działalność władz państwowych i samorządowych. Reagujemy na działania sprzeczne z interesem społeczności lokalnej lub interesem ogółu społeczeństwa. Przeciwstawiamy się centralizacji i upartyjnianiu władzy administracyjnej. Przeciwstawiamy się też ograniczaniu uprawnień samorządów terytorialnych.
PPS dąży do wzmacniania demokracji lokalnej, do rozwoju wszystkich form samorządności.
PPS czynnie przeciwstawia się doktrynalnemu likwidowaniu przez rządzących neoliberałów własności wspólnej – prywatyzacji mienia komunalnego, państwowego i spółdzielczego. Protestujemy przeciwko wyprzedaży strategicznych zakładów wytwórczych i usługowych – elektrowni, kopalni, wodociągów, szpitali i innych zakładów użyteczności społecznej.
III. Rozwój Partii
Stałym zadaniem, które stoi przed organizacjami i członkami PPS jest rozwój Partii.
Przebieg 40-stego Kongresu wykazał, że chcemy odbudowy PPS, bo ta partia jest Polsce potrzebna. Bo ta partia ideowo i programowo służy społeczeństwu. Dlatego należy realizować Uchwały 40-stego Kongresu, a szczególnie zadania dotyczące rozwoju Partii. O sile naszej Partii zadecyduje jakość i ilość jej członków. Ich poziom ideowy i polityczny. Ich sprawność organizacyjna i umiejętność współpracy ze środowiskiem społecznym. A także umiejętność współpracy z organizacjami i partiami lewicowymi i związkami zawodowymi.
Odbudowa i rozwój Partii to:
- odbudowa starych, rozbudowa istniejących i budowanie nowych ogniw organizacyjnych PPS,
- pozyskiwanie nowych członków, przekonywanie do powrotu tych wszystkich, którzy utracili wiarę i nadzieję, że PPS będzie działać,
- kontynuowanie i szukanie nowych form współpracy z lewicowymi związkami zawodowymi i ruchem spółdzielczym, które zawsze były bazą ruchu
socjalistycznego,
- otwarcie PPS na młode pokolenie. Dotarcie z programem ideowym i społecznym.
- reagowanie - przez wszystkie ogniwa Partii - na wydarzenia polityczne i społeczne, które godzą w interesy ludzi pracy. Organizowanie pikiet, demonstracji, wystąpień w obronie praw ludzi pracy, nagminnie łamanych przez warstwy posiadające i siły rządzące.
PPS będzie się rozwijać jeśli potwierdzi w działaniu, że jest partią, która wyraża potrzeby i dążenia społeczne, że walczy o sprawiedliwość społeczną.