Konferencja zorganizowana została w ramach prezentacji w roku 120 lecia PPS wybitnych postaci tej partii.
Adam Ciołkosz i Zygmunt Zaremba to dwie wielkie postacie emigracyjnej PPS, które wywarły ogromny wpływ na koncepcje polityczne ruchu socjalistycznego w Polsce w latach 1945-48 oraz w trakcie prób odrodzenia partii po 1989 roku. Obydwaj ci wybitni działacze prezentowali koncepcje nawiązujące do ideowego przesłania PPS dotyczącego walki o niepodległość i sprawiedliwość społeczną. Obydwaj się jednak różnili w podejściu do strategik rozwoju myśli socjalistycznej w kraju.
Ciołkosz był przywiązany do idei jednoznacznie krytycznego podejścia do wyników konferencji w Jałcie, która podzieliła Europę na dwie sfery wpływów, co nie dawało pola do współpracy na gruncie krajowym różnych odłamów lewicy socjalistycznej.
Zygmunt Zaremba po przełomie 1956 roku wierzył w możliwość odrodzenia się myśli socjalistycznej na gruncie krajowym i podejmował działania w tym kierunku. Swe idee wyłożył m.in. w słynnym liście skierowanym do prof. Jana Grossa. Był też jednym z kreatorów idei powołania Unii Europejskiej już w latach 40. ub. wieku.
Obydwaj działacze wnieśli istotny wkład w ożywienie środowisk socjalistycznych w Polsce, obydwaj wzajemnie się uzupełniali i jednocześnie różnili.
Trzeba podkreślić, że Adam Ciołkosz w swych poglądach był i pozostał bliższy lewicy solidarnościowej, która nawiązuje często do tej postaci. Jego kontynuatorką była żona, Lidia Ciołkoszowa, która odegrała istotną rolę w kształtowaniu politycznej tożsamości jednego z nurtów PPS po roku 1989.
W konferencji uczestniczyło ponad 50 osób z różnych środowisk inteligencji lewicowej w Warszawie. Obecna była córka Zygmunta Zaremby, Olena Blaton.