21 lipca 2024 r. w Cytadeli Warszawskiej PPS obchodziła 119. rocznicę stracenia Stefana Okrzei – bojownika o polską niepodległość i socjalizm, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej, straconego przez carskiego zaborcę.
Uroczystości upamiętniające Okrzeję otworzył Kacper Wężyk, przewodniczący PPS w Warszawie oraz Piotr Ciszewski, przewodniczący Stowarzyszenia Historia Czerwona, będącego współorganizatorem obchodów. Przy tablicy upamiętniającej bohaterów walki niepodległościowej w Bramie Straceń głos zabrał senator Wojciech Konieczny, przewodniczący Rady Naczelnej PPS, a także Piotr Górski z Unii Pracy, radna Warszawy Karolina Zioło-Pużuk z Nowej Lewicy oraz Bolesław Orzechowski z Młodych Socjalistów PPS.
Przedstawiciele PPS w swoich przemówieniach przypomnieli o bohaterstwie i poświęceniu Stefana Okrzei, o łączeniu walki o niepodległość ze sprzeciwem wobec kapitalistycznego wyzysku, a także konieczności czerpania inspiracji z ogromnego dziedzictwa Polskiej Partii Socjalistycznej, w które niezaprzeczalnie wpisał się Okrzeja.
W drugiej części uroczystości w Muzeum X Pawilonu Cytadeli Warszawskie, odbył się wykład Piotra Ciszewskiego o Organizacji Bojowej PPS oraz Jakuba Żabińskiego-Sikorskiego, sekretarza RN PPS, na temat materialnego dziedzictwa Warszawy na przełomie XIX i XX wieku, dzięki któremu możemy poznać i lepiej zrozumieć kontekst, w jakim wychowywał się, żył, pracował i działał Stefan Okrzeja.
Na zakończenie obchodów wyświetlony został cyfrowo odnowiony, krótkometrażowy film niemy „Śmierć Okrzei” z 1923 roku. Film pokazuje okoliczności zamachu, uwięzienia i stracenia Stefana Okrzei, a także jego późniejsze upamiętnienia. W jego końcowych scenach udział bierze sam Ignacy Daszyński. To rzadki przykład polskiego fabularyzowanego filmu dokumentalnego z lat 20. XX wieku..
Podczas uroczystości po raz kolejny zwrócono uwagę na tragiczny stan, w jakim znalazła się Cytadela Warszawska. Zaapelowano do przedstawicieli rządu i samorządu, odpowiedzialnych za nadzór nad Cytadelą, o usunięcie gruzów z symbolicznego miejsca straceń, odbudowę zawalonych murów i przywrócenie przestrzeni do stanu, który ponownie umożliwi godnego upamiętnianie polskich bohaterów.


Stanisław Dubois to niewątpliwie lider młodzieży robotniczej w Drugiej Rzeczpospolitej, od początku swojej działalności zaangażowany w poprawę jej bytu. Przykładał ogromną wagę do wciągnięcia jej w orbitę wpływów PPS, do jej aktywności w życiu publicznym, łącząc walory edukacyjne z wypoczynkiem, łącząc młodzież pod jednym sztandarem.
„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.






Książka „Przegląd Socjalistyczny: Almanach 2004 – 2024” jest zbiorem wybranych artykułów, które ukazały się w okresie ostatnich 20 lat na łamach kwartalnika. Stanowią one niewielką, ale ważną cześć dorobku pisma. Jest to zbiór 60 artykułów: esejów, materiałów publicystycznych, felietonów napisanych przez 42 wybitnych autorów.
