Osobiste wyznanie.
Nie jestem przypadkowym, okazjonalnym recenzentem ostatniej książki prof. Adama Schaffa. Już pod koniec 1949 roku (czyli 63 lata temu) po przeprowadzce prof. A. Schaffa z Łodzi do Warszawy i rozpoczęciu przez niego pracy w państwowej uczelni Akademia Nauk Politycznych wygrałem konkurs na jego asystenta. Zostałem młodszym asystentem w jego Katedrze Materializmu Dialektycznego i Historycznego tej uczelni. Po roku pracy profesor zabrał mnie jako jedynego z tej Katedry do nowo utworzonej Katedry Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Miałem wtedy 18 lat i byłem studentem I roku ANP, delegowany jako sierota na studia przez wojsko.
Jakie są podstawowe cele i zadania współczesnej pedagogiki, które powinny być podstawą wiedzy prezentowanej w jej współczesnym, nowoczesnym podręczniku akademickim? Czy ważnym zakresem zainteresowań pedagogiki nie powinno być możliwie dokładne przeanalizowanie nowych warunków, w których odbywa się współczesne wychowanie, a nawet szerzej pojmowana działalność edukacyjna, które posiadają fundamentalne znaczenie zwłaszcza dla kreowania nowej hierarchii wartości człowieka XXI wieku, głównie wśród dzieci i młodzieży zarówno globalnego świata, najważniejszych jego części, ale zwłaszcza naszej ojczyzny? 
Wśród setek książek politologicznych, ekonomicznych, filozoficznych, które można przeczytać lub nie, wyraźnie gubią się książki, które mają szczególne znaczenie w dzisiejszym świecie. Chaos świata, który nas otacza, zarówno w wymiarach globalnych jak i narodowych, powoduje, że głęboka ocena jego współczesności, ale zwłaszcza zdolność uchwycenia trendów rozwojowych i wizji jest nie tylko utrudniona, ale często staje się wręcz nie możliwa. W dużej mierze powodowane jest to celową dezinformacją prowadzona zarówno w wyraźnym interesie głównych sił rządzących globalnym światem (choćby współczesnego kapitału finansowego i transnarodowych organizacji) jak i z innych powodów. 
Adama Schaffa nie trzeba nikomu przedstawiać. To wybitny intelektualista, filozof, marksista. Jego autobiografia byłaby publikacją niesłychanie interesującą. To świadek dziejów całej epoki istnienia Polski Ludowej, teoretyk marksizmu, który ideowo związał się z nowym systemem w Polsce po II Wojnie Światowej. Dzięki wydawnictwu „Kto jest Kim” dowiadujemy się znacznie więcej. Nie jest to autobiografia, lecz wspomnienia żony Adama Schaffa, Teresy. Dzięki temu publikacja zyskuje na znaczeniu.
Ludwik Cohn, bohater monografii Przemysława Prekiela, to wybitny polski socjalista i demokrata, działacz społeczny i polityczny, żołnierz. Po wojnie działacz PPS, aktywny członek opozycji demokratycznej w Polsce Ludowej, adwokat.
„Lewica. Stare błędy, nowe wyzwania” to kolejna na polskim rynku wydawniczym – po „Sferach sprawiedliwości” (2007) i „Wojnach sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (2010) – książka Michaela Walzera – emerytowanego profesora Uniwersytetów w Princeton i Harvardzie, byłego współwydawcy niezależnego lewicowego czasopisma „Dissent” oraz – co nie mniej ważne – twórcy lewicowej odmiany komunitaryzmu (nurtu głównie amerykańskiej współczesnej filozofii polityki, który podkreśla wagę i wartość wspólnotowości w życiu człowieka).
Obchody stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę zaowocowały ukazaniem się na rynku księgarskim licznych publikacji, a wśród nich książka znanego, zasłużonego badacza historii najnowszej Polski, w tym Warszawy, biografa, działacza społecznego – Mariana Marka Drozdowskiego p.t. „ Budowniczowie II Rzeczypospolitej. Na przywitanie stulecia odzyskania niepodległości.
14 lat temu, 31 stycznia 2005 roku zmarł Honorowy Przewodniczący PPS Jan Mulak. Odcisnął piętno na dzisiejszym obliczu polskiej lewicy, szczególnie Polskiej Partii Socjalistycznej. Wspomnijmy Go, jako wielkiego Polaka, socjalistę i działacza sportowego.
