Ostatnia szansa dla Polski

Drukuj PDF

Grzegorz Kwaśniak

W zasadzie jest już za późno. Po 35 latach reform (w tym 25 lat jako członek NATO) Polska oraz jej siły zbrojne nadal nie posiadają zdolności do skutecznej obrony swojej niepodległości oraz terytorium i granic, i w zasadzie nikt nie wie jak tę zdolność osiągnąć. Nie wie tego Prezydent, nie wie tego Premier, nie wie tego Minister Obrony Narodowej, nie wie tego Szef SG WP, dosłownie nikt. A co najgorsze nie widać nawet nadziei na szybką naprawę tej tragicznej sytuacji. Natomiast, jeżeli spojrzymy na aktualną sytuację geopolityczną Polski oraz zdolności naszego systemu obronnego i sił zbrojnych to szanse na obronę niepodległości są bardzo niewielkie i w zasadzie uratować nas może już tylko ponowna cudowna stabilizacja sytuacji międzynarodowej lub szczęśliwy zbieg okoliczności, co nie ma nic wspólnego ze współczesną nauką i kierowaniem nowoczesnym państwem.

Ostatnia, oparta na racjonalnych przesłankach, szansa otworzyła się w 2016 r. wraz z utworzeniem rządu przez prawicę oraz objęciem funkcji Szefa SG WP przez generała Rajmunda Andrzejczaka. Niestety zmarnowaliśmy osiem bezcennych lat i druga taka szansa już się prawdopodobnie nie powtórzy. Musiałby się naprawdę zdarzyć cud, żeby po pierwsze, los podarował nam jeszcze raz co najmniej 4-5 lat, a po drugie, żebyśmy, w tak krótkim czasie, zdołali nadrobić to co się nie udało przez ostatnie ponad trzydzieści lat. Zaległości są olbrzymie, czasu bardzo mało, ale najgorsze jest to, że bardzo niewielu ludzi w Polsce tak naprawdę rozumie sytuację i wie, co w tych okolicznościach trzeba zrobić.

Po pierwsze, musimy sobie zdać sprawę czego nie zrobiono w zakresie zarządzania strategicznego bezpieczeństwem: nie opracowano strategii obrony narodowej; nie opracowano strategii wojennej; nie opracowano nowej strategii wojskowej, nie opracowano nowej strategicznej operacji obronnej. Po drugie, czego nie zrobiono w zakresie działu administracji obrony narodowej: nie przeprowadzono modernizacji systemu obronnego państwa; nie przeprowadzono modernizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych państwa; nie zbudowano systemu przygotowań obronnych społeczeństwa; nie zbudowano obronnego przygotowania obszaru kraju. Po trzecie, czego nie zrobiono w zakresie Sił Zbrojnych RP: nie zmodernizowano systemu kierowania i dowodzenia; nie zbudowano systemu świadomości sytuacyjnej, nie zmodernizowano podstawowych wewnętrznych systemów funkcjonalnych; nie zbudowano gotowości bojowej i mobilizacyjnej SZ RP.

Niestety również nowy rząd, tym razem tworzony przez lewicowo-liberalną koalicję na czele z Platformą Obywatelską oraz nowy Szef SG WP generał Wiesław Kukuła   nie mają zdolności do myślenia strategicznego i działania systemowego. Jest to niestety kolejny przykład braku zdolności naszych elit do troski o własne bezpieczeństwo i jeśli tak dalej pójdzie to zmarnujemy kolejne cztery lata, tym razem już prawdopodobnie ostatni raz jako państwo jeszcze trochę suwerenne i przynajmniej formalnie niepodległe. Jednak, w oczekiwaniu na ten szczęśliwy zbieg okoliczności lub cud, warto skorzystać z ostatniej szansy i spróbować jeszcze raz zdefiniować, jakie kroki powinniśmy podjąć w tej sytuacji.

1. Opracować strategię obrony narodowej, strategię wojenną, strategię wojskową oraz strategiczną operację obroną. Brak podstawowych koncepcji strategicznych skazuje wszystkie nasze działania w zakresie bezpieczeństwa militarnego na niepowodzenie. Już od ponad trzydziestu lat kilka pokoleń generałów, oficerów oraz cywilnych ekspertów próbuje budować bezpieczeństwo naszego kraju bez podstawowych koncepcji strategicznych, czyli bez pomysłu jak przygotować państwo i siły zbrojne do prowadzenia wojny. W swoich działaniach nie kierują się oni niestety obiektywnymi metodami naukowymi, ale w większości przypadków prywatną intuicją, zasłyszaną wiedzą potoczną lub nawet co gorsze, ulegają celowej dezinformacji oraz wrogiemu lobbingowi.

2. Zbudować system obrony powszechnej. Osiągnięcie przez Polskę, zdolności do praktycznej realizacji strategii obrony powszechnej wymaga, w pierwszej kolejności, zbudowania systemu obrony powszechnej. Proces ten powinien polegać przede wszystkim na odbudowie i modernizacji aktualnego systemu obronnego o charakterze selektywnym w nowy system obronny o charakterze powszechnym, w celu uzyskania powszechnego i masowego zaangażowania potencjału państwa oraz społeczeństwa w wojnie. Projektowany system obrony powszechnej powinien składać się z następujących funkcjonalnie zintegrowanych elementów: całej administracji publicznej, większości gospodarki narodowej, znacznej większości społeczeństwa, systemu kierowania, obrony cywilnej, Wojsk Obrony Terytorialnej wojsk operacyjnych oraz procedur w zakresie powszechnego przygotowania obronnego społeczeństwa, powszechnego przygotowania obronnego państwa, powszechnego przygotowania obronnego obszaru kraju.

3. Zbudować system odporności społecznej. Odporność to zdolność państwa
oraz społeczeństwa do przeciwstawiania się wszelkim próbom destabilizacji
i dezintegracji struktur państwowych oraz kapitału społecznego, a także zdolność do ich skutecznej odbudowy. Do najważniejszych działań budujących odporność państwa i społeczeństwa możemy zaliczyć: modernizację systemu zarządzania kryzysowego, odbudowę obrony cywilnej, rozbudowę i integrację Wojsk Obrony Terytorialnej, modernizacje i rozwój Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Państwowego Ratownictwa Medycznego, a także budowanie świadomości obywatelskiej, patriotycznej i informacyjnej społeczeństwa.

4. Zbudować system świadomości sytuacyjnej. Świadomość sytuacyjna środowiska walki w czasie rzeczywistym staje się współcześnie coraz ważniejszym atrybutem skutecznych działań bojowych, ponieważ stanowi warunek konieczny efektywnego funkcjonowania systemów obronnych oraz sił zbrojnych w wysoce turbulentnym i trudno przewidywalnym otoczeniu. Świadomość sytuacyjną na współczesnym polu walki należy więc postrzegać jako funkcję szybkiego i skutecznego gromadzenia, selekcjonowania i dystrybuowania rzetelnych i wiarygodnych zasobów informacyjnych o zmieniającym się obrazie sytuacji na polu walki oraz warunkach działania we wszystkich rodzajach sił zbrojnych, na wszystkich poziomach kierowania (strategicznym, operacyjnym i taktycznym) - jednocześnie.

5. Zaplanować odpowiedni rodzaj operacji obronnej. Strategiczna operacja obronna jest to generalny sposób prowadzenia obrony granic oraz terytorium kraju w konkretnej sytuacji politycznej i militarnej spowodowanej agresją sił zbrojnych przeciwnika. Wybór odpowiedniego rodzaju operacji obronnej wynika z wcześniejszego wyboru właściwej strategii obrony narodowej, strategii wojennej, strategii wojskowej oraz jest wynikiem prowadzonych analiz strategicznych i operacyjnych przez dowództwa i sztaby rodzajów sił zbrojnych ze Sztabem Generalnym WP na czele. Jeszcze do niedawna do wyboru były właściwie dwie możliwości, można było prowadzić albo obronę manewrową albo obronę pozycyjną. Jednak pojawienie się na współczesnym polu walki nowoczesnych systemów artylerii rakietowej oraz systemów świadomości sytuacyjnej, spowodowało powstanie nowego rodzaju obrony – obrony aktywnej.  

***

Podsumowując, z powodu katastrofalnych zaniedbań i zaległości, ani obecnie ani w ciągu najbliższych co najmniej 4-5 lat, Polska jako państwo oraz jej siły zbrojne pod żadnym pretekstem nie może włączyć się aktywnie do jakiejkolwiek wojny, a zwłaszcza wojny na Ukrainie, nawet w ramach NATO. Ponieważ jest do niej całkowicie nie przygotowana. Możliwość taką można rozważyć dopiero co najmniej po 4-5 latach intensywnych przygotowań, według opisanej wyżej metody pięciu kroków.

Najbardziej niebezpieczne jednak jest to, że polscy politycy mają całkowicie zafałszowany obraz stanu przygotowania naszego państwa i sił zbrojnych do wojny. Ponad 30 lat samookłamywania się zamiast budowania systemu zarządzania strategicznego oraz kultury strategicznej spowodowało, że prawie cała nasza klasa polityczna żyje w całkowitej nieświadomości, co do aktualnych zdolności obronnych naszego państwa oraz realnej wiarygodności art.5 Traktatu Północnoatlantyckiego.

W tej sytuacji wszelkie naciski międzynarodowe mogą spowodować podjęcie przez naszych polityków błędnych decyzji, opartych na podstawie fałszywych przesłanek oraz emocji i zakończyć się narodową katastrofą. Szczególnie, że coraz bardziej widoczne wydaje się wykorzystywanie przez naszych sojuszników i sąsiadów sposobów działania z 1939 r. Czasy się zmieniają, ale podstawowe zasady i reguły polityki międzynarodowej pozostają cały czas takie same.

dr Grzegorz Kwaśniak
Strategy&Future 16.10.2024

 

Wydanie bieżące

Recenzje

„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.

Więcej …
 

Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.

Więcej …
 

Monografia  „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.

Więcej …
 

 

 
 
 
 
 

Gościmy

Naszą witrynę przegląda teraz 84 gości 

Statystyka

Odsłon : 7524868

Temat dnia

Co wynika ze zwycięstwa Trumpa?

Po pierwsze, w Polsce bardzo silne są wpływy amerykańskie i to z obu stron podzielonej Ameryki. Amerykańscy demokraci mają decydujące wpływy w polskich mediach głównego nurtu. Propaganda Demokratów była tak silna, jakby Polacy mogli głosować. Politycy obecnej władzy też w to się włączyli. Równocześnie obóz PIS silnie deklarował przywiązanie do Trumpa. Generalnie propaganda w Polsce tak fałszywie przedstawia różne sprawy, że tego nie da się oglądać. Każdy Polak myślący samodzielnie i inaczej jest oskarżany o bycie agentem Putina. Trzeba samodzielnie szukać informacji w Internecie.

Więcej …

Na lewicy

W dniu 30 października 2024 roku  profesor Andrzej Werblan ukończył 100 lat. Jest ostatnim żyjącym członkiem Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej (RN PPS) z lat 40-stych.

Więcej …
 

W dniu 29 października 2024 roku, w przededniu Święta Zmarłych, delegacja Polskiej Partii Socjalistycznej z sen. Wojciechem Koniecznym na czele złożyła kwiaty na grobie Kazimierza Pużaka na warszawskich Powązkach.

Więcej …
 

W dniu 26 października 2024 roku w Warszawie obradowała Rada Naczelna PPS.  Przedmiotem obrad było przyjęcie skorygowanego kalendarza przygotowań do XLV Kongresu zwyczajnego Partii, który planowany jest na I kwartał 2025 roku.

Więcej …
 

W dniu 17 października 2024 roku w Warszawie zebrało się Prezydium RN PPS. Podjęto zagadnie ni aktualne – sytuacji politycznej w kraju i uwarunkowań międzynarodowych.

Więcej …
 

W Warszawie w dniu 7 października 2024 roku odbyło się posiedzenie Rady Mazowieckiej PPS poświęcone zakończeniu ewidencji PPS na Mazowszu w związku z zaplanowanym na I kwartał 2025 roku Kongresem PPS.

Więcej …
 

W dniu  21 września br. kierownictwo Okręgu Płockiego PPS zorganizowało spotkanie z młodymi socjalistami celem omówienia aktualnej sytuacji polityczno - gospodarczej w Polsce 2024 roku. W żywej, bardzo interesującej dyskusji omówiono najważniejsze kierunki działalności socjalistów w obecnych trudnych czasach.

Więcej …
 

W dniu 4 września 2024 roku, w 55. rocznicę śmierci Marii Kelles-Krauz, Radom uczcił tę wybitną działaczkę Polskiej Partii Socjalistycznej, społeczniczkę, socjalistkę i pierwszą w Polsce kobietę-przewodniczącą Rady Miasta, nadając jej tytuł Honorowej Obywatelki Radomia. Nadanie honorowego obywatelstwa odebrał jej potomek Michał Kelles-Krauz.

Więcej …
 

W dniu 27 sierpnia 2024 roku delegacja Polskiej Partii Socjalistycznej, złożona z Tow. Krystyny Narwicz, Tow. Marty Kościeleckiej, Tow. Jakuba Pietrzaka oraz przedstawicieli Młodych Socjalistów PPS, złożyła kwiaty pod tablicą upamiętniającą ofiary hitlerowskiego bombardowania kamienicy na ul. Freta 16 w Warszawie. Pod tym adresem znajdowała się siedziba Armii Ludowej, której członkowie walczyli w powstaniu warszawskim.

Więcej …
 

Przedstawiciele Polskiej Partii Socjalistycznej i Młodych Socjalistów PPS oddali dziś na Żoliborzu cześć żołnierzom OW PPS, poległym w walce o niepodległość i socjalizm w czasie Powstania Warszawskiego. Historię tamtych wydarzeń opowiedział Bogusław Kamola ps. Hipek, prezes Stowarzyszenia Armii Krajowej „Żywiciel”. Zaapelował on także o kultywowanie pamięci i dziedzictwa Powstania Warszawskiego.

Więcej …
 

21 lipca 2024 r. w Cytadeli Warszawskiej PPS obchodziła 119. rocznicę stracenia Stefana Okrzei – bojownika o polską niepodległość i socjalizm, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej, straconego przez carskiego zaborcę.

Więcej …
 

11 lipca obchodzony jest w Polsce Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej. Ustanowiony został on w rocznicę krwawej niedzieli, czyli kulminacyjnego punktu rzezi wołyńskiej. Z rąk banderowców zginęło w tej zbrodni 60 tysięcy niewinnych Polek i Polaków, w tym tysiące dzieci.

Więcej …
 

W dniu 29 czerwca 2024 roku na cmentarzu w Otwocku pochowano Jerzego Stefańskiego członka Polskiej Partii Socjalistycznej, działacza państwowego, absolwenta i pracownika naukowo-dydaktycznego Politechniki Warszawskiej.

Więcej …