Janusz Rygielski
Felieton – Prosto z buszu

W okresie świąteczno – noworocznym ukazało się wiele interesujących publikacji podsumowujących miniony już rok oraz zawierających prognozy dotyczące roku bieżącego. Dotyczyły one głównie losów obecnego światowego systemu finansowego oraz budowy rządu planety Ziemia, pod światłym przywództwem Stanów Zjednoczonych. Konstrukcja światowego porządku, zbudowana na zasadzie imperium, które stanowi prawa obowiązujące wyłącznie poddanych natrafia na sprzeciw. Wrogiem jest Rosja i jej sojusznicy – Chiny, Iran, Syria, Białoruś, Kazachstan, a ostatnio nawet Węgry i Turcja. Do pewnego stopnia dotyczy to także Indii, Brazylii i Afryki Południowej, czyli państw również wchodzących w skład porozumienia BRICS. Przekonanie, że Amerykanie są ponad innymi narodami i mogą dyktować państwom swoje prawa może doprowadzić do tragicznych konsekwencji. Różne są rady, aby takiej przyszłości uniknąć.

Felieton – Prosto z buszu
Janusz Rygielski

W dniu 17 października br. Anne Applebaum opublikowała w The Washington Post felieton, pt. „Mit rosyjskiego poniżenia” [1]. Napisała, że nie jest łatwo wskazać sukcesy w polityce zagranicznej Zachodu, w ostatnim ćwierćwieczu. Pomoc Zachodu dla krajów opóźnionych w rozwoju jest dyskusyjna, a interwencje państw zachodnich na Bliskim Wschodzie stanowią wręcz klęskę. Ponoć więc jedynym prawdziwym osiągnięciem jest integracja Europy Centralnej i krajów bałtyckich w Unii Europejskiej i NATO. „Dzięki temu podwójnemu projektowi, więcej niż 90 milionów ludzi cieszyło się względnym bezpieczeństwem i względnym dobrobytem, w regionie, którego historyczna niestabilność pomogła w wywołaniu dwóch wojen światowych”. A dalej dodaje „Przed wejściem do NATO, każdy kraj musiał ustanowić cywilną kontrolę wojska, każdy zaadoptował prawa dotyczące handlu, sądownictwa i uprawnień obywatelskich. To była promocja demokracji, funkcjonująca jak nigdy wcześniej”.

Felieton – Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Linii granicznej między wspólną sprawą a indywidualną nie da się przeprowadzić. Każdy z nas jest uwikłany w problemy zbiorowości, a nie tylko w swoje, jednostkowe. Nie jesteśmy samowystarczalni i z tego powodu niezbędne są nam wspólnoty.
Człowiek bywa pojmowany jako składnik rodziny, co zaznacza się wyraźnie w naszym prawodawstwie. Bywa pojmowany przede wszystkim jako część składowa narodu, co było charakterystyczne dla epoki romantyzmu. W epoce pozytywizmu po II wojnie światowej podkreślano, że każdy z nas stanowi część składową społeczeństwa. Należy się spodziewać, że sposób pojmowania człowieka przede wszystkim jako części składowej całej ludzkości, a nawet Kosmosu, należy do niedalekiej przyszłości. Uniemożliwi to prowadzenie wojen i zwyciężą kiedyś idee ekologiczne oraz idee trwałego pokoju. Nie ma bowiem wątpliwości, że grozi nam zagłada jeśli nie zostanie pohamowana żądza koncernów, by zarabiać na wojnach i produkowanych wówczas w nadmiarze lekarstwach. Wbrew tym, którzy oceniają pacyfizm jako ideę utopijną, musi być ona urzeczywistniona, jeżeli ludzkość i Ziemia ma przetrwać.

Felieton – Prosto z buszu
Janusz Rygielski

Na początku września br. poinformowałem Czytelników, że na witrynie Rady d/s Stosunków Zagranicznych (Council on Foreign Relations – CFR) ukazał się artykuł, którego autor, prof. John J. Mearsheimer, proponował kompromisowe rozwiązanie problemu Ukrainy Wschodniej z uwzględnieniem interesów Rosji. Publikacja ta[1] wyprzedziła organ drukowany CFR. Zarówno ten fakt, jak i oczywiste założenie, że wyeksponowanie tej publikacji oznacza mocne jej poparcie przez organizację, która przez wiele lat miała i ma nadal ogromny wpływ na kierunki polityki światowej, oznaczała też, że propozycja ta mogła się zmaterializować.

Felieton - Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Moim zamiarem nie jest przybliżenie działań i postaci generała Wojciecha Jaruzelskiego, bowiem jest to zadanie dla historyków. Pragnę natomiast podkreślić trwającą jeszcze za życia i po śmierci Generała nienawiść rozpętaną w stosunku do niego po 1989 roku w państwie katolickim. Nienawiści tej nie usiłowały niwelować kościoły chrześcijańskie głoszące miłość bliźniego. Nienawiści tej nie usiłowali przezwyciężać również ci, którzy byli bliscy ideowo Wojciechowi Jaruzelskiemu i nie stracili swojej pozycji po przemianach ustrojowych. Nienawiści tej nie starali się też zmniejszać ci, którzy dzięki oddaniu władzy w ręce Solidarności – zdobyli stanowiska.

Prosto z buszu
Janusz Rygielski

Niezwykły artykuł na temat Ukrainy obejrzałem na witrynie ekonomicznej Zero Hedge. Nie, nie jest to pomyłka. Fotoreportaż ten ogląda się, a nie czyta. Jego tytuł „Popatrz, co zostało znalezione na terenie Janukowycza”[1]. Ściślej powinno być na „prywatnym, ogrodzonym terenie”. Wygląda to na pałacyk – cacuszko, mogący stanowić znakomitą scenografię do filmu o dobrym księciu. W garażu zmotoryzowana dywizja luksusowych samochodów i motocykli. Zachęcam do obejrzenia. Takiego majątku nie można uzyskać, oszczędzając z prezydenckiej pensji. W polskich mediach wyczytałem, że prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz bogacił się faworyzując przedsiębiorstwo własnego syna poprzez ustawiane przetargi i hojne kontrakty. Rzecz jednak w tym, iż zarówno Julia Tymoszenko jak i wcześniej Wiktor Juszczenko też nieźle wzbogacili się podczas odpowiednio premierostwa i prezydentury. Pewnie dlatego, kiedy wypuszczona na wózku inwalidzkim ze szpitala więziennego Julia zapowiedziała, że będzie kandydowała na prezydenta, rozległa się umiarkowana owacja i... gwizdy.

Felieton - Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Szczególny upadek znaczenia pedagogów obserwuje się w warunkach gospodarki neoliberalnej, która wiąże się z funkcjonowaniem pozornych wartości w rodzaju: bogactwo, sukces, kariera. Hasła rywalizacji i konkurencji również przyczyniają się do oceny pedagogów jako grupy znaczącej o wiele mniej niż w poprzednich epokach. Celem edukacji bowiem nie ma być wszechstronny rozwój jednostek lecz przygotowanie do wymagań rynku pracy. A więc w świecie liberalizmu ekonomicznego, pedagog ma wykonywać pracę podporządkowaną gospodarce. W wyższych uczelniach pojawiły się nagle Katedry Kapitału Ludzkiego oraz Katedry Kapitału Społecznego. Nastąpiła więc nawet w samej nazwie redukcja człowieczeństwa do roli jaką jednostka ma pełnić w gospodarce.