Mirosław Nizielski

Jak Prawo i Sprawiedliwość „czaruje” społeczeństwo swoim programem socjalnym

Przygotowywana przez PiS „danina” od najlepiej zarabiających na rzecz osób niepełnosprawnych to wprowadzenie faktycznie drugiego progu podatkowego (nie traktuję minimalnej obecnie kwoty wolnej od podatku jako progu podatkowego), przy czym ten próg został ustawiony bardzo wysoko i obejmie znikomy procent społeczeństwa.
W tym miejscu należy przypomnieć, że to PiS za swoich pierwszych rządów zniósł drugi próg podatkowy, który wówczas obejmował osoby o stosunkowo wysokich dochodach, nie tylko elitę finansową, co ma miejsce obecnie.  Zniesienie drugiego progu podatkowego było wówczas gestem dla pozyskania zamożniejszej części klasy średniej. Obecny gest ma się wpisywać w głoszone przez PiS hasła pomocy najuboższym warstwom społeczeństwa.

Felieton – Ekonomia a życie
Zdzisław Bombera

Każdy dzień, (doba) w życiu ludzi dorosłych składa się z pracy i odpoczynku. Podobnie tydzień, miesiąc, rok (urlop) zawiera te dwa składniki. Społeczeństwo przyswaja sobie zasady i normy współżycia w długim procesie bytowania. Narzucanie ich z zewnątrz rodzi sprzeciw, nie zawsze głośny a zawsze wewnątrz dezaprobujący.
Ostatnio mamy przykład takiej ingerencji zewnętrznej bez precedensu. Chodzi tu o zakaz handlu w niedzielę. Kto to wymyślił. Ślady prowadzą do centrali „Wolnych Związków Zawodowych” i ich obecnych i byłych szefów. Obecny szef Piotr Duda powołuje się na „przykazanie boskie”, czyli uważa, że niedziela powinna być przeznaczona dla kościoła i rodziny. W sejmie patronował tej ustawie poseł Śniadek. Ten to wypowiedział się praktycznie „żona robi zakupy i nie potrzebuje do tego niedzieli” (09.03.2018 TV).
Sejm podjął kolejną ustawę, którą „Nowoczesna” nazywa bublem. Jak w tak powszechnej sprawie to mało. Rządowi oficjele mówią, że jak coś będzie trzeba to wprowadzi się nowelizację. Czyli eksperyment na myszkach, a na ludziach.

Felieton - Moja Polska
Jan Herman

Na wszelki wypadek, na użytek nieświadomych ofiar narastającego polskiego maccartyzmu[1], stojących z boku i myślących za hunwejbi-mediastami, że każdy myślący niezależnie i oddolnie to „komunista” – wyjaśniam: „komuniści” to ludzie projektu animowanego przez „nadludzi”, którzy lepiej od Ludu wiedzą, czego mu trzeba, w związku z tym nie pochwalają różnorodności, swobody myślenia i działania, a dla wdrożenia swoich projektów gotowi są mordować swoich podopiecznych. Słowo „komunizm” wziąłem w cudzysłów, bo żaden z żyjących współcześnie nie ogłasza, że pod naporem samorządnej i kooperatywnej zaradności Państwo (urzędy, służby, organy, legislatura i ich prerogatywy-regalia-immunitety) musi zdechnąć - a przecież tak głosi doktryna: woleli oni i wolą nadal „umacniać socjalistyczne państwo", zaprowadzać dyktaturę proletariatu, organizować „społeczny gniew w walce klas”, uruchamiać „pas transmisyjny” – byle tylko „ich diabeł okazał się starszy”.

Jan Herman
Felieton - Moja Polska

Słowo „demokracja”, które w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza „ludowładztwo” (najwyższą instancyjność szaraków) ew. „gminowładztwo” (prymat „gminu” nad „elitami”) – cieszy się dziś wielką popularnością w najgorętszych politycznych sporach.
Tak zwany poliszynel wyobraża sobie demokrację jako:

- Silniejszą pozycję decyzyjną i opiniotwórczą większości i reprezentacji tej większości;
- Precyzyjne odwzorowanie struktur w ciałach reprezentujących i przedstawicielskich;
- Bezwzględne prawo każdego do wypowiedzi i do uczestnictwa w sprawach publicznych;
- Podmiotową równość każdego w procedurach mimo zróżnicowania indywidualnego;

Felieton - Prawo a życie
Mirosław Nizielski

Wybieramy w tym roku przedstawicieli do samorządów terytorialnych. Zamiennie mówi się o wyborach samorządowych. Tymczasem  te pojęcia w polskiej praktyce oznaczają co innego. Samorządność i samorząd to pojęcia ściśle związane z rozumieniem demokracji. 
Demokracja to system rządów i form sprawowania władzy, w którym wola większości obywateli stanowi prawo i władzę, nie ograniczając przy tym praw mniejszości.
W Polsce  obowiązuje demokracja przedstawicielska, w której prawo określają wybrani w wolnych wyborach przedstawiciele obywateli, nadużywając często tego prawa w imię ideałów własnej formacji, uznając ludzi wyznających inne ideały za „niższy sort” któremu można narzucać dowolne rozwiązania prawne. Głębokiej rewizji wymaga pogląd, że mają oni prawo do stanowienia o losie społeczeństwa w imię przyjętych przez nich „prawd”. Tymczasem „prawda” jest dziełem całej zbiorowości, która ma prawo do należnej jej władzy.

Andrzej Ziemski
Felieton – My Socjaliści

Z dużym zainteresowaniem przeglądam przez kilka ostatnich lat doniesienia i analizy dotyczące Chin. Niespotykana w historii naszej cywilizacji dynamika rozwoju Państwa Środka po roku 1979 skłania do zadania wielu ważnych pytań, szczególnie tych, które dotyczą sfery motywacji społecznych Chińczyków, a które doprowadziły do uporządkowania swego życia po latach trudnych eksperymentów, zdynamizowania rozwoju kraju, zbudowania nowych perspektyw. Ostatni przywódca Chin, prezydent Xi Jinping, nazwał ten stan świadomości Chińskim Marzeniem. 

Maria Szyszkowska
Felieton – Polityka bez masek

Świat w którym obecnie żyjemy nadaje się do zaakceptowania jedynie przez osoby kierujące się żądzą zysku i brakiem wrażliwości na sytuację milionów głodujących i prowadzących niemal niewolniczy tryb życia na innych kontynentach. Zaakceptować funkcjonujące w kulturze euroamerykańskiej rozwiązania gospodarcze, społeczne, edukacyjne, polityczne mogą jedynie ci, którzy z perspektywy własnego bogactwa czy zamożności oceniają to, co dzieje się wokół.
Należy podkreślić, że poglądy nie są – a w każdym razie nie powinny być – rezultatem własnej sytuacji człowieka wypowiadającego je. Zilustruję tę myśl powołując się na przykład hipisów, którzy często pochodzili z bardzo zamożnych domów. A wybierali wartości sprzeczne z wygodnym zżyciem i funkcjonującymi opiniami. Podobnie wielu rewolucjonistów wywodziło się ze sfery szlacheckiej, co wskazuje na to, że człowiek jest zdolny do formułowania światopoglądu w sposób niezdeterminowany okolicznościami własnego życia.

Felieton – Moja Polska
Jan Herman

Tylko nieliczni zaprzeczą, że trwa aktywna (a nie jakaś tam „zimna”) wojna między dwiema globalnymi drużynami, z których jedna (w skrócie: amerykańska) kieruje się autorytaryzmem wobec „narodów maluczkich”, stawia na koncept „wszystkie drogi prowadzą do Rzymu” (dziś: wszystkie dobra świata służą Ameryce), posługuje się wszelkimi dobrodziejstwami postępu technicznego w dziedzinie militarno-inwigilacyjno-kosmicznej – a druga (w skrócie” chińska) stawia na harmonię różnorodności (wiele kultur i ustrojów, jeden cel: dostatek), współpracę wszystkich w stylu znanym niegdyś jako „współzawodnictwo pracy”, niespotykane w Historii wielkie projekty państwowe (ćwiczone niegdyś przez ZSRR czy USA, ostatnio zaś przez same Chiny).