Felieton – Prosto z buszu
Janusz Rygielski

W dniu 17 października br. Anne Applebaum opublikowała w The Washington Post felieton, pt. „Mit rosyjskiego poniżenia” [1]. Napisała, że nie jest łatwo wskazać sukcesy w polityce zagranicznej Zachodu, w ostatnim ćwierćwieczu. Pomoc Zachodu dla krajów opóźnionych w rozwoju jest dyskusyjna, a interwencje państw zachodnich na Bliskim Wschodzie stanowią wręcz klęskę. Ponoć więc jedynym prawdziwym osiągnięciem jest integracja Europy Centralnej i krajów bałtyckich w Unii Europejskiej i NATO. „Dzięki temu podwójnemu projektowi, więcej niż 90 milionów ludzi cieszyło się względnym bezpieczeństwem i względnym dobrobytem, w regionie, którego historyczna niestabilność pomogła w wywołaniu dwóch wojen światowych”. A dalej dodaje „Przed wejściem do NATO, każdy kraj musiał ustanowić cywilną kontrolę wojska, każdy zaadoptował prawa dotyczące handlu, sądownictwa i uprawnień obywatelskich. To była promocja demokracji, funkcjonująca jak nigdy wcześniej”.

Felieton – Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Linii granicznej między wspólną sprawą a indywidualną nie da się przeprowadzić. Każdy z nas jest uwikłany w problemy zbiorowości, a nie tylko w swoje, jednostkowe. Nie jesteśmy samowystarczalni i z tego powodu niezbędne są nam wspólnoty.
Człowiek bywa pojmowany jako składnik rodziny, co zaznacza się wyraźnie w naszym prawodawstwie. Bywa pojmowany przede wszystkim jako część składowa narodu, co było charakterystyczne dla epoki romantyzmu. W epoce pozytywizmu po II wojnie światowej podkreślano, że każdy z nas stanowi część składową społeczeństwa. Należy się spodziewać, że sposób pojmowania człowieka przede wszystkim jako części składowej całej ludzkości, a nawet Kosmosu, należy do niedalekiej przyszłości. Uniemożliwi to prowadzenie wojen i zwyciężą kiedyś idee ekologiczne oraz idee trwałego pokoju. Nie ma bowiem wątpliwości, że grozi nam zagłada jeśli nie zostanie pohamowana żądza koncernów, by zarabiać na wojnach i produkowanych wówczas w nadmiarze lekarstwach. Wbrew tym, którzy oceniają pacyfizm jako ideę utopijną, musi być ona urzeczywistniona, jeżeli ludzkość i Ziemia ma przetrwać.

Felieton – Prosto z buszu
Janusz Rygielski

Na początku września br. poinformowałem Czytelników, że na witrynie Rady d/s Stosunków Zagranicznych (Council on Foreign Relations – CFR) ukazał się artykuł, którego autor, prof. John J. Mearsheimer, proponował kompromisowe rozwiązanie problemu Ukrainy Wschodniej z uwzględnieniem interesów Rosji. Publikacja ta[1] wyprzedziła organ drukowany CFR. Zarówno ten fakt, jak i oczywiste założenie, że wyeksponowanie tej publikacji oznacza mocne jej poparcie przez organizację, która przez wiele lat miała i ma nadal ogromny wpływ na kierunki polityki światowej, oznaczała też, że propozycja ta mogła się zmaterializować.

Felieton - Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Moim zamiarem nie jest przybliżenie działań i postaci generała Wojciecha Jaruzelskiego, bowiem jest to zadanie dla historyków. Pragnę natomiast podkreślić trwającą jeszcze za życia i po śmierci Generała nienawiść rozpętaną w stosunku do niego po 1989 roku w państwie katolickim. Nienawiści tej nie usiłowały niwelować kościoły chrześcijańskie głoszące miłość bliźniego. Nienawiści tej nie usiłowali przezwyciężać również ci, którzy byli bliscy ideowo Wojciechowi Jaruzelskiemu i nie stracili swojej pozycji po przemianach ustrojowych. Nienawiści tej nie starali się też zmniejszać ci, którzy dzięki oddaniu władzy w ręce Solidarności – zdobyli stanowiska.

Prosto z buszu
Janusz Rygielski

Niezwykły artykuł na temat Ukrainy obejrzałem na witrynie ekonomicznej Zero Hedge. Nie, nie jest to pomyłka. Fotoreportaż ten ogląda się, a nie czyta. Jego tytuł „Popatrz, co zostało znalezione na terenie Janukowycza”[1]. Ściślej powinno być na „prywatnym, ogrodzonym terenie”. Wygląda to na pałacyk – cacuszko, mogący stanowić znakomitą scenografię do filmu o dobrym księciu. W garażu zmotoryzowana dywizja luksusowych samochodów i motocykli. Zachęcam do obejrzenia. Takiego majątku nie można uzyskać, oszczędzając z prezydenckiej pensji. W polskich mediach wyczytałem, że prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz bogacił się faworyzując przedsiębiorstwo własnego syna poprzez ustawiane przetargi i hojne kontrakty. Rzecz jednak w tym, iż zarówno Julia Tymoszenko jak i wcześniej Wiktor Juszczenko też nieźle wzbogacili się podczas odpowiednio premierostwa i prezydentury. Pewnie dlatego, kiedy wypuszczona na wózku inwalidzkim ze szpitala więziennego Julia zapowiedziała, że będzie kandydowała na prezydenta, rozległa się umiarkowana owacja i... gwizdy.

Felieton - Polityka bez masek
Maria Szyszkowska

Szczególny upadek znaczenia pedagogów obserwuje się w warunkach gospodarki neoliberalnej, która wiąże się z funkcjonowaniem pozornych wartości w rodzaju: bogactwo, sukces, kariera. Hasła rywalizacji i konkurencji również przyczyniają się do oceny pedagogów jako grupy znaczącej o wiele mniej niż w poprzednich epokach. Celem edukacji bowiem nie ma być wszechstronny rozwój jednostek lecz przygotowanie do wymagań rynku pracy. A więc w świecie liberalizmu ekonomicznego, pedagog ma wykonywać pracę podporządkowaną gospodarce. W wyższych uczelniach pojawiły się nagle Katedry Kapitału Ludzkiego oraz Katedry Kapitału Społecznego. Nastąpiła więc nawet w samej nazwie redukcja człowieczeństwa do roli jaką jednostka ma pełnić w gospodarce.