Globalna wojna ekonomiczna
Sylwester Szafarz
Uwagi wstępne
To było do przewidzenia! Globalna wojna ekonomiczna ogarnia cały świat, nawet te kraje i organizacje międzynarodowe, które jej nie chcą! Na początku 2019 r. widać wyraźnie, iż długofalowe konsekwencje II światowego kryzysu gospodarczego (2007 r. – ……?) są już znacznie poważniejsze niż się to początkowo wydawało. Choć nie doprowadziły one (jeszcze?!) do wybuchu III wojny światowej, jak w przypadku I kryzysu (1929 r. – 1939 r.), który był główną przyczyną II wojny światowej, to jednak niebezpieczeństwo eksplozji globalnej wzrasta nieomalże z każdym dniem. Świadectwem tego jest dawno nie spotykany (od zakończenia „zimnej wojny”) wzrost napięcia politycznego i strategicznego w świecie – w ogólności oraz w poszczególnych regionach (np. Daleki, Bliski i Środkowy Wschód, Unia Europejska, Afryka i in.) i krajach (np. Francja, Ukraina, Syria, Afganistan itp.) – w szczególności. Nasila się bezpardonowa konkurencja i rywalizacja o panowanie nad światem, zwłaszcza podczas prezydentury Donalda Trumpa i w wyniku realizacji jego hasła programowego „America First Policy”.
Więcej…
Germanizacja Unii Europejskiej
Sylwester Szafarz Uwagi wstępne
Aktualny kryzys i nieład globalny nęka, w niemałym stopniu, również Unię Europejską i jej państwa członkowskie, szczególnie nowe, łącznie z Polską (rosnące zadłużenie, syndrom neokolonialny, utrata suwerenności i in.). Widać jaskrawo, iż Unia nie była i nie jest dostatecznie przygotowana, silna i zręczna, aby przeciwstawić się kryzysowi i chaosowi europejskiemu i globalnemu, nie dopuścić do niego, albo też złagodzić jego konsekwencje – wespół z innymi wielkimi mocarstwami, krajami członkowskimi, głównymi organizacjami międzynarodowymi, kontynentami itp. Nic, przeto, dziwnego, że kryzys uderza dość mocno w samą Unię i jeszcze bardziej osłabia możliwości jej oddziaływania na bieg wydarzeń w świecie oraz realizowania jej ambicji supermocarstwowych. Wielopłaszczyznowy kryzys w UE jest już bezprecedensowo niebezpieczny – do tego stopnia, że może grozić całkowitą degeneracją i rozpadem Unii. Brexit jest tego wymownym zwiastunem. UE powstała i uległa znacznemu rozszerzeniu w nadziei, że ewolucja naszej cywilizacji i bieg wydarzeń na arenie międzynarodowej przypominać będzie raczej sielankę, a nie wszechobecny nieład, kryzys i chaos. Do tego UE nie była przygotowana i nic dziwnego, że jest ona całkowicie bezradna i bezsilna w obliczu tak groźnych wydarzeń współczesności (wojna gospodarcza, dysproporcje rozwojowe, problem uchodźców, zagrożenie terrorystyczne, zmiany klimatyczne, zwrot na prawo, spory z USA itp.).
Więcej…
Polska leży w Europie Środkowej, a ta „politycznie” w Zachodniej Europie
Maksymilian Podstawski
Polityczna definicja „Europy Środkowej” nie zawsze była oczywista. Obecnie jest to obszar między Rosją, Niemcami, Włochami a Turcją. Terminem „Europa Środkowo-wschodnia” należałoby, moim zdaniem, definiować obszar – Europa Środkowa + Ukraina i Białoruś. Wraz z końcem II wojny światowej Niemcy pożegnały się z marzeniami o Mitteleuropie i odtąd w skład Europy Środkowej nie wchodzą. Prób poddania Europy Środkowej dominacji niemieckiej było trzy (przed I wojną, podczas I wojny i podczas II wojny światowej). Ostatnia zakończyła się w 1945 roku. Bezpośrednio przed II wojną, podczas wojny i po wojnie w Europie Środkowej miały miejsce próby federalizacji regionu. Nie były to nowe koncepcje, bo sięgały wstecz co najmniej do XIX wieku, a nawet wcześniej. Ich przykładem była nieudana, niestety, próba utworzenia konfederacji polsko-czechosłowackiej i konfederacji grecko-jugosłowiańskiej, które w przyszłości miały się połączyć. Spoiwem, które łączyło wówczas te zamiary był, przede wszystkim strach – obawa przed Niemcami i Związkiem Radzieckim (Rosją).
Więcej…
Bardzo niebezpieczny chaos globalny
Sylwester Szafarz
Znane przekleństwo (chińskie i żydowskie): „obyś doczekał ciekawych czasów…” nabiera bezprecedensowej i niezwykle groźnej wymowy w I ćwierćwieczu XXI wieku. Obecnie cywilizacja ludzka zdaje się upodabniać do sławetnych lemurów z Madagaskaru, które – z niewiadomych przyczyn – pędzą pewnego dnia do oceanu i toną w jego otmętach. Z tą wszakże zasadniczą różnicą, iż – w przypadku ludzi – przyczyny owego szaleńczego i zgubnego opętania i popędu są dobrze znane, a ich dalekosiężne i bardzo prawdopodobne konsekwencje – też. Najwyższy czas, aby powstrzymać i odwrócić drastyczne efekty „syndromu lemurów” w odniesieniu do ludzi, choć mam poważne wątpliwości, czy jest to jeszcze możliwe w obecnym stanie rzeczy globalnych?
Więcej…
X Konferencja na „szczycie” BRICS w Johannesburgu
Sylwester Szafarz
KU DRUGIEMU „ZŁOTEMU DZIESIĘCIOLECIU”
Na świecie dzieją się bez przerwy doniosłe wydarzenia, które mają znaczny wpływ na teraźniejszość i na przyszłość naszej cywilizacji, także naszego kraju. Jednak wielka szkoda, że wydarzenia te są lekceważone i pomijane milczeniem w Polsce, zarówno w kołach decydentów, jak i w mediach oraz nie docierają do świadomości społeczeństwa, utrzymywanego niezmiennie w błogiej niewiedzy, w zaściankowości, w izolacji i w sławetnym „polskim grajdołku”. Do takich doniosłych wydarzeń globalnych zaliczyć trzeba niedawną X Konferencję na „szczycie” BRICS ( 25 – 27 lipca 2018 r., w Johannesburgu, RPA) – z udziałem najwyższych przywódców 5 mocarstw BRICS oraz około 1.000 delegatów z tych krajów (ministrów, przedsiębiorców, finansistów, uczonych i in.). Na obrady zaproszono też gości: prezydentów Turcji (Recep Tayyip Erdogan), Argentyny (Mauricio Macri) oraz szefów wielu państw afrykańskich. Dzieje się to w ramach rozszerzania współpracy BRICS z krajami nie członkowskimi oraz realizowania koncepcji „BRICS plus” i tzw. „outreach program”. W ramach tego programu, np. Prezydent Chin i Premier Indii odwiedzili wiele krajów afrykańskich tuż przed rozpoczęciem Konferencji.
Więcej…
Walka o Arktykę – ostatni niepodbity rejon świata
W miarę jak topnieje pokrywa lodowa w rejonie bieguna, Rosja i Chiny podejmują wyścig o przejęcie kontroli nad dochodowymi i ważnymi strategicznie szlakami komunikacyjnymi oraz bogactwami naturalnymi Dalekiej Północy. 14 grudnia 2017 roku Władimir Putin wystąpił na dorocznej konferencji prasowej, która trwała prawie cztery godziny i była transmitowana w całej Rosji. W relacjach mediów brytyjskich i amerykańskich koncentrowano się na niezbyt zaskakującej deklaracji Putina, że zamierza ubiegać się o reelekcję w 2018. Rzadko zaś komentowano znacznie ciekawszy fragment jego wystąpienia. Kilka dni wcześniej Putin wrócił z pustkowi Syberii położonych prawie 650 kilometrów na północ od koła polarnego. Otworzył tam jamalską fabrykę skroplonego gazu ziemnego (LNG), wybudowaną za 19 miliardów funtów. Zbudował ją Novatek (największy prywatny producent gazu w Rosji) z udziałem kredytów zaciągniętych w bankach państwowych (ok. 13,5 mld złotych), w Narodowym Funduszu Majątkowym Rosji (ok. 7,7 mld złotych) oraz – co znamienne – w bankach chińskich (ok. 40 mld złotych)[1].
Więcej…
Polska bez sojuszników
Sylwester Szafarz
Uwagi wstępne
Prawdziwy sojusznik powinien być wiarygodny i niezawodny – na dobre i na złe. Polska nie ma takich sojuszników. Od niepamiętnych czasów, strategia i praktyka sojuszów stanowiła o jakości i o efektywności polityki zagranicznej danego państwa i o sile (lub o słabości) jego pozycji na arenie międzynarodowej. Podobnie rzecz się ma w naszych czasach. I choć strategia tego rodzaju jest anachronizmem i wytworem z przeszłości, powstałym w warunkach zupełnie odmiennych jakościowo od współczesnych, to jednak utrzymywana jest ona nadal – z braku odpowiednich substytutów. Co więcej, instytucja partykularnych sojuszów różnego rodzaju (politycznych, ekonomicznych, militarnych i innych), stanowiąca zaprzeczenie zdrowego uniwersalizmu, umacnia i rozszerza się w naszych czasach. Przykład licznych wielostronnych ugrupowań gospodarczych i NATO jest tego wymownym świadectwem.
Więcej…
Narada – Dialog 300 partii politycznych świata w Pekinie
Na zaproszenie Komunistycznej Partii Chin, w dniach od 1 – 3 grudnia 2017 r., odbyła się w Pekinie bezprecedensowa i unikalna Narada – Dialog na wysokim szczeblu z udziałem przedstawicieli około 300 partii i organizacji politycznych z całego świata. W obradach uczestniczyło 600 delegatów ze 120 krajów. Obecni byli, m.in., przedstawiciele Partii Republikańskiej z USA (Anthony Parker, skarbnik Komitetu Krajowego tej Partii), Partii Jedna Rosja Władimira Władimirowicza Putina i wielu innych. Ramowy temat narady został sformułowany następująco: „Współpracujmy razem na rzecz budowania społeczności o wspólnej przyszłości dla rodzaju ludzkiego i lepszego świata. Obowiązki partii politycznych”. Obrady odbywały się na 2 sesjach plenarnych i na 5 seminariach monotematycznych, z których jedno było poświęcone Inicjatywie Pasa i Szlaku (Nowe Szlaki Jedwabne). Omawiano bardzo szeroki wachlarz zagadnień krajowych, regionalnych, kontynentalnych i globalnych: od ogólnych (pokój, rozwój, bezpieczeństwo, współpraca, ekologia i in.), aż do bardzo szczegółowych (np. walka z korupcją itp.).
Więcej…
|
|