Janis Warufakis

Popatrzmy na młodych ludzi, którzy rozpoczynają dziś samodzielne życie. Jedni są skazani na umowy śmieciowe, kontrakty „zero godzin” i płace tak niskie, że każdą godzinę życia muszą wypełnić pracą po to tylko, by przeżyć. Wszystkich pozostałych przyucza się, że jeśli nie chcą dołączyć do szarych mas prekariuszy, muszą bez ustanku inwestować w osobistą markę.
LIZBONA – Jeszcze do niedawna liberalizm przyjmował za pewnik, że wolność oznacza niezbywalne prawo własności  samego siebie. Każdy człowiek posiada siebie na własność. Może się wynająć pracodawcy na określony czas i za uzgodnioną cenę, ale prawa własności do samego siebie nie można kupić ani sprzedać. Przez ostatnie dwa stulecia to liberalne rozumienie indywidualizmu pozwalało legitymizować kapitalizm jako „naturalny” system zaludniony przez wolne jednostki, decydujące same o sobie.

Tomasz Karbowniczek

Świętując 1 Maja wykazujemy niezadowolenie swoje z dzisiejszej niewoli, w której carat nas trzyma, gwałtem hamując nasze kroki ku lepszej przyszłości. Chcemy mieć całkowitą swobodę w walce z fabrykantami, chcemy sami rządzić się we własnym kraju, by żadna przemoc nie panowała nad nami, oddając nas na łup wyzysku kapitalistycznego.  Pierwsze święta 1 Maja, po utworzeniu Polskiej Partii Socjalistycznej w 1892 roku w Paryżu, to święta ludzi pracy, święta najważniejsze dla klasy robotniczej.
Międzynarodowe święto majowe jest ważne z punktu społecznego i historycznego. Tutaj będziemy patrzeć z punktu historycznego. Skupimy się tutaj na propagowanym haśle niepodległości państwa polskiego w odezwach 1-szo majowych Polskiej Partii Socjalistycznej. Pomijamy święto pierwszego maja w Galicji, ponieważ tam Polska Partia Socjaldemokratyczna działała w innych warunkach politycznych.
Za nim przejdziemy do głównej części, przedstawimy krótką historię uchwalenia święta 1-szo majowego.

Ludwik Kowalski

Marksizm-leninizm był oficjalną ideologią w Związku Radzieckim i kilku innych tak zwanych „komunistycznych” krajach. O założeniach tej ideologii zostały opisane na przykład w [1], okazały się być w konflikcie z rzeczywistością. To, co miało się stać idealnym społeczeństwem demokratycznym w porewolucyjnej Rosji, stało się totalitarnym systemem opartym na nierówności społecznej i brutalnym wyzysku niewolników w licznych gułagach. Celem tego artykułu jest podzielenie się tym, co autor, który był kiedyś polskim komunistą wie i myśli o marksizmie-leninizmie.

Lech Kańtoch

Rewolucja Rosyjska – bo taką nosi obecnie nazwę[1] – była wielką skumulowaną eksplozją społecznego niezadowolenia, które narastało od dziesięcioleci. Podobnie jak Wielka Rewolucja Francuska doprowadziła do gwałtownej i radykalnej zmiany ustroju społecznego, gospodarczego i politycznego kraju. Obie były wielkie, bo miały ideologiczne przesłanie, a tym samym wywarły ogromny wpływ na losy Europy i świata.
Rewolucję Rosyjską 1917 r. przyspieszyły rozliczne klęski Rosji poczynając od wojny krymskiej a kończąc na I wojnie światowej. Jednak główną przyczyną był brak jakichkolwiek reform skostniałych struktur Cesarstwa Rosyjskiego i niesłychany despotyzm władz carskich. Świadomość konieczności zmian mieli wielcy myśliciele jak Piotr Czaadajew, Nikołaj Czernyszewski, czy Włodzimierz Lenin, a także tysiące pomniejszych. Sięgali oni również do dorobku europejskiego Oświecenia czy Rewolucji Francuskiej, a przede wszystkim myśli marksistowskiej.

Maximilian Kasy

Maximilian Kasy – Associate Professor katedry Ekonomii na Harvard University opublikował 13. sierpnia w austriackim „Der Standard” komentarz analizujący przyczyny wzrastających nierówności majątkowych. Poniżej tłumaczenie tekstu.

Ekonomiści zgadzają się ze stwierdzeniami dotyczącymi majątkowych nierówności ekonomicznych pomiędzy majątkami i dochodami. Ważnym jest jednak zdawanie obie sprawy z tego, że nierówności te nie powstają w próżni – ten trend można skorygować środkami politycznymi.
Upłynęły już ponad 3 lata od ukazania się książki Piketty’ego „Kapitał w 21 Wieku”. Nierówności majątkowe w bogatych krajach zachodnich prowadzą do coraz większego niezadowolenia społecznego. Książka wywołała intensywne debaty na temat przyczyn powstawania tych nierówności i na temat możliwych reakcji politycznych. Jaki jest stan tych debat obecnie?

Katarzyna M. Cwynar

Kreacja informacji oznaczająca odwoływanie się do kłamstwa/fałszu, jak i irracjonalizmu (uczuć, emocji, wiary, intuicji, itp.) nie jest niczym nowym w działaniach politycznych – była, jest (i prawdopodobnie będzie) stosowana dla realizacji interesów politycznych. Rzecz jednak w tym, że współcześnie tego rodzaju działanie zawoalowane jest pojęciem „postprawdy”. Pojawiający się tu problem nie sprowadza się jedynie, jak sądzę, do kwestii samego słówka „postprawda”, ale raczej poprzez treść/sens tego pojęcia uzasadnienia (zmiany) sposobu myślenia i działania jakie nastąpiło w kulturze współczesnej. W interesującym mnie tu zakresie odnosi się to do kształtowania społeczno-politycznego wymiaru rzeczywistości kulturowej.