Czesław Kulesza

Bolesław Drobner żył 85 lat (urodził się w 1883 r. Krakowie i zmarł w 1968 r. w Krakowie). Pogrzeb jego przerodził się w kilkunastotysięczną manifestacją, taką jakie towarzyszyły pogrzebom Ignacego Daszyńskiego w 1936 roku oraz Zygmunta Żuławskiego w 1949 roku.
B. Drobner przez całe życie uważał się za socjalistę. Od lat szkolnych interesował się socjalizmem, a w wieku czternastu lat brał udział w kampanii wyborczej Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej do parlamentu wiedeńskiego w 1897 roku. W ciągu swego życia należał do kilku partii i organizacji socjalistycznych. Pierwszą była PPSD. Inne to Polska Partia Socjalistyczna „Proletariat”, Niezależna Socjalistyczna Partia Pracy, Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, Towarzystwo Uniwersytetów Robotniczych, Polska Partia Socjalistyczna, do której wielokrotnie wstępował a potem odchodził i znowu powracał oraz Polska Zjednoczona Partia Robotnicza od 1948 roku. Był też działaczem międzynarodowego ruchu robotniczego i oświatowego, z którymi pierwsze kontakty nawiązał w okresie studiów w Wiedniu, Berlinie i Zurichu.

Bogdan Chrzanowski

Aby osiągnąć  możliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb materialnych i duchowych wszystkich ludzi, trzeba zastąpić ustój kapitalistyczny, ustrojem socjalistycznym.
Ruch socjalistyczny powinien powstać na nowo. Powinien być budowany w drodze ewolucji kapitalizmu, którego celem jest wyzysk jednostki a potem całych społeczeństw, a nie dobro człowieka.  Ewoluować powinien poprzez budowanie najpierw socjaldemokracji, w drodze rozwoju naukowego, kulturowego i technologicznego społeczeństw.
Razem  z powstawaniem kapitalizmu w XVIII wieku, zaczęły powstawać zalążki ruchu socjalistycznego, w Anglii, Francji, Niemczech, dzięki rozwojowi nowoczesnych, na ówczesne czasy, sił wytwórczych. Organizatorzy tego ruchu wzięli na siebie zadanie urzeczywistniania równości i sprawiedliwości społecznej. Grabarzem kapitalizmu miał być proletariat, któremu trzeba było tylko świadomości i organizacji, by ująć władzę w swoje ręce.
W Pierwszej Międzynarodówce, toczyła się walka między zwolennikami Marksa a zwolennikami Bakunina. Bakunin zalecał walkę bezpośrednią o przejęcie środków produkcji na własność, społeczną drogą rewolucji.
Marks wskazywał, że proletariat  musi zdobyć władzę drogą polityczną i opanować aparat państwowy, aby tą drogą przeobrazić ustrój gospodarczy i społeczny. W 1872 roku spór został rozstrzygnięty na rzecz poglądów Marksa, zwolennicy Bakunina (anarchiści) przegrali w ruchu robotniczym, chociaż ostatecznie zostali usunięci z Międzynarodówki (drugiej) dopiero w 1896 roku.

Wojciech Pomykało

Wśród wszystkich czynników, które wykreowały w nowożytnym społeczeństwie, wysuwające się na czoło narody i państwa narodowe, kluczową rolę oraz szczególne znaczenie odgrywały i nadal odgrywają wypracowane na ich terenie oraz w miarę skutecznie realizowane prawa człowieka. Dzięki wykreowanym i zrealizowanym skutecznie prawom człowieka, część narodów Europy Zachodniej i naród północno amerykański, zyskały powody oraz dość znaczące podstawy ku temu, aby powszechnie uznać, że ich państwa narodowe powołane i kształtowane poprzez demokratyczne wybory parlamentarne i prezydenckie, skutecznie rozwijały się i rozwijają, realizując interesy wszystkich wchodzących w skład danego narodu klas i warstw społecznych.

Bogdan Chrzanowski

Każdy system społeczny na świecie musi być karmiony ideologią. Obecny system kapitalistyczny jest karmiony ideologią neoliberalizmu, która zaczęła się w latach 70. ubiegłego wieku.
Kluczowym założeniem tej ideologii jest uznanie, że wolny rynek i wolna przedsiębiorczość to podstawowy warunek realizacji praw jednostki, zaś rola państwa powinna być jak najmniejsza, powinna być ograniczona do zagwarantowania prawa własności i realizacji innych działań na rzecz utrzymania wolnego rynku, w którym najwyższą wartością jest pieniądz.
Ideologia neoliberalna zakłada stosowanie jej zasad do życia społecznego, do takich dziedzin jak zabezpieczenie społeczne, ochrona zdrowia i edukacja, uznawanych za obszary działalności państwa. Neoliberałowie stawiają postulat dotyczący deregulacji, prywatyzacji praktycznie wszystkiego, a w konsekwencji postulat wycofania się państwa z możliwie jak największej liczby dziedzin i oddanie ich działaniu systemowi kapitalistycznemu.

Mirosław Nizielski

Ostatnie wybory w Polsce i klęska w nich lewicy pokazały, że znaczna część społeczeństwa oczekuje zmian. Jedni oczekiwali na totalną zmianę elit, co przyniosło sukces „Kukiz 15”, inni oczekiwali nowych idei. Te nowe idee w formie „Dobrej zmiany” i oparcia się na tradycyjnych (konserwatywnych wartościach) przyniosły sukces PiS.
Obecnie mamy w Polsce sytuację, gdzie z jednej strony mamy ideę „Dobrej zmiany”, podbudowanej obcą lewicy ideologią pseudo patriotyczną i schlebiania najniższym instynktom człowieka, a alternatywą dla niej jest powrót do „letniej wody w kranie” i kompletnie zużytej ideologii neoliberalnej reprezentowane przez PO i Nowoczesną. Jeśli lewica ma powrócić na scenę polityczną musi zaproponować nowe idee i wykreować nowe elity.

Wojciech Pomykało

Powszechnie dostępny dla szerokich kręgów ludzi obraz dziejów ludzkości w jej nowożytnej fazie rozwoju, to swoisty film kostiumowy, w którym główni aktorzy występują z reguły w rozmaitych przebraniach, maskujących ich rzeczywiste oblicze i kształt, stawiane sobie przez nich faktyczne cele i zadania. Tak było też przez długie dziesięciolecia z bolszewicko-komunistycznymi, rzekomymi, jedynymi, prawdziwymi wyrazicielami interesów klasy robotniczej i ogółu ludzi pracy, którzy w ostatecznym rachunku, okazali się wyłącznie reprezentantami biurokracji coraz bardziej wyalienowanej od ludzi pracy. Na dodatek, owa warstwa biurokracji okazała się w praktyce niezdolna do zastąpienia klasy współczesnych im kapitalistów i zapewnienia ich umiejętności w zarządzanych przez nich krajach odpowiedniej wydajności pracy i postępu technicznego.